Vandaag sprak mijn Ex me weer aan. Via MSN, Ze had een vraag aan mij over iets wat we samen eens hadden gedaan. Ik was even afwezig, dus zag het later pas. Toen ik vroeg waar het om ging wou ze niet zeggen waar het over ging. Van het een kwam het ander en de toon van het gesprek veranderden een beetje, kwam wat boosheid me in de teksten van mij naar haar. Toen belde ze op. En zo begon ons telefoon gesprek. Over dat ik het allemaal niet meer snap. Wat we nu met elkaar aan moeten. En over dat nog geen behoefte heeft aan om mij te zien. Allemaal heel duidelijk. Maar zeg met dat dan gewoon eerlijk. Ik ben ook niet van GLAS. bedoel je hebt me al 1 keer pijn gedaan vind jij. (Ik denk dat je na het verlies van je vader op 20 jarige leeftijd weinig pijn voelt in je lijf maar das mijn mening). Maar wees gewoon eerlijk. Dat was ook de rede waarom ze om het feit van de lunch/koffie draaide. Prima, maar zeg dat dan gewoon. Maar toen ik uitlegde wat mijn intenties waren met die lunch/koffie, draaide het hele gesprek. Ze was meteen om. Mijn intenties waren namelijk gewoon een uurtje ouwehoeren, alles bespreken behalve onszelf. En BAM daar was het zo ineens. De gesprekken die we ook hadden toen we nog wel wat hadden zegmaar. Eerst aarzelde ze een beetje, maar daarna werd ze nog enthousiaster dan daarvoor. En zag je ze zag het meteen zitten om dat een keer te doen. En nu was zij diegene die aan het het einde van het gesprek zei. van ik zie je snel weer en laten we snel wat afspreken. Daarna begon ze ineens wel te vertellen over hoe het met der ging de afgelopen tijd. terwijl ik afgelopen donderdag werd afgescheept met een kortstondige pieken en dalen antwoord en dat wat er gebeurt was niet belangrijk was. Kortom van een gesprek met een boze ondertoon draaide in een gesprek wat we altijd hadden met elkaar. Gewoon geouwehoer op niets af met af en toe een serieus onderwerp.

Dit is voor mij weer een nieuw hoofdstuk in voor mij eigenlijk dichtgeslagen boek....

Greetz Iceraver