Ik stond gistermorgen op en werdt anders wakker dan normaal, werd niet gelijk gegrepen door een intens verdrietig gevoel...ik dacht eigenlijk niets..en dat is ook wel eens een verademing na al die weken van verdriet. Moet ik erbij zeggen dat dit ook zo weer over kan zijn en ik helemaal in tranen ben...Maar tot mijn verbazing voelde het vanmorgen weer zoals gisteren...Het klopt dus wel dat je verdriet wat minder wordt met de tijd, het slijt...langzaam maar het slijt en dat is al heel wat om blij mee te zijn. Vijf weekenden zonder elkaar nu, vraag me af of ik hem moet sms'en om te laten weten dat ik me beter voel en het verdriet slijt en ik de situatie aan het accepteren ben zoals die is, maar nu echt...Denk namelijk dat het hem ook wel een goed gevoel zal geven wetende dat het weer wat beter met mij gaat, hij voelt zich opzeker nog schuldig over de ongelukkige situatie waar wij ons in bevinden, buiten onze schuld om laat ik dat erbij zeggen, wij kunnen alleen machteloos toekijken wat er te gebeuren staat.

Ben gisteravond zelfs weer naar de sportschool gegaan en moet zeggen dat ik het heerlijk vond en ik best trots was op mezelf toch de stap gezet te hebben nadat ik mezelf eigenlijk al maanden had voorgenomen te gaan sporten. Ik kon me goed afreageren op de apparaten in de sportschool en ondertussen rustig kon nadenken over van alles en nog wat...Denk dat ik dit maar gewoon vol moet houden 2 keer per week want het geeft me een heerlijk gevoel. Ook lekker in de sauna en onder de zonnebank..Ben weer een beetje tot mezelf aan het komen en krijg weer energie om dingen aan te pakken en dat mag tijd worden...Heb mijn eigen zaak aardig verwaarloosd en moet het gewoon weer oppakken en er een knaller van maken! Heb me nu lekker een paar dagen ziekgemeld van werk om er echt even rustig bovenop te komen en wat dingen te doen voor de zaak...ik ga er weer voor!!!!