Even een verhaaltje wat ik even kwijt wil.

Ik heb vorig jaar een meisje ontmoet wat een aantal jaren jonger was dan ik. Sinds oktober 2011 een officiele relatie. Zij heeft een hele moeilijke jeugd gehad waar ik gedurende onze relatie wel achter ben gekomen. Ik heb me altijd heel betrokken gevoeld, maar daarnaast ook heel erg verantwoordelijk, dat ik degene moest zijn die haar wel het geluk zou moeten bieden en ik heb dat dan ook met man en macht geprobeerd en er alles, maar dan ook echt alles aan gedaan haar te laten genieten van het leven. Zelfs ten koste van mezelf en van al mijn energie. Ze is een heel gesloten persoon en ook vrij wispelturig. Ik heb naar haar geluisterd, leuke dingen gedaan, gezellige dingen gedaan, veel gelachen, met haar gehuild, ik zou niet weten wat ik er nog meer aan had moeten doen om het haar naar haar zin te maken. Zij zei altijd, Hans, je verdiend beter dan ik, je bent veel te goed en te lief voor mij. Terwijl ik zoiets had van, meisje, jij verdiend het zo enorm om ook gelukkig te zijn en ik ga je daarbij helpen. Door de wispelturigheid kregen we soms ruzie om de kleinste dingen, waarvan ik dan dacht, hoe komt het nu zover. Iets meer dan 2 maanden geleden, eigenlijk zonder ruzie, gaf ze me aan dat dit toch eigenlijk niet was wat ze wilde en zijn we gewoon goed uit elkaar gegaan, omdat ik haar leven toch weer voorop stelde. 2 weken later had ze alweer iemand anders en ik heb ook het vermoeden dat dat al speelde, maar vooruit. Ze lijkt nu weer vrolijk en genietend in het leven te staan, al zie ik natuurlijk niet alles. Ik vind het echt super super fijn voor haar dat ze er weer zo in staat, want dat verdiend ze echt enorm. Nu heb ik echter het gevoel dat ik haar een jaar lang in mijn greep heb gehouden en haar juist niet heb laten genieten, en dat neem ik mezelf zo ontzettend kwalijk. Daarnaast nog iets. Ik weet dat ze volgende week naar London vertrekt omdat daar haar nieuwe vriend studeert. Natuurlijk is er nog wel enige vorm van jaloezie, maar daarintegen heerst ook het gevoel dat zij gelukkig is. Ik ben er wel redelijk overheen en ga zo goed als kan verder met mijn eigen leventje. Nu kreeg ik vannacht een droom over haar, dat ze enorm in de rats zit, en twijfelde of ze naar London zou gaan, omdat ze mij toch wel mist. Ik zei in de droom tegen haar, ga eerst maar eens genieten in London en dan zien we wel weer. Aan de ene kant was het een fijne droom, omdat ze me nodig had. Maar aan de andere kant ook niet fijn, omdat ik het idee had dat ik verder aan het gaan ben en nu toch weer herrinnerd word aan haar en ik gewoon weet dat ze me waarschijnlijk niet mist. Ook hebben we al een maand ofzo geen enkel contact meer gehad. Wat mij overigens wel helpt, dan word ik ook bijv. op Facebook niet meer geconfronteerd met dingen die zij doet. Ik denk dat de jaloezie ontstaat, omdat zij al wel weer iemand anders heeft en ik nog niet. Ik denk ook niet dat ik haar zozeer mis, maar iemand die er voor me is, waar ik mee kan knuffelen, kletsen.. Ik zou willen dat de tijd wat vlugger zou gaan, ik weer open kom te staan voor andere dingen, ik weer volop kan genieten. Kortom een heel verhaal met allerlei lijnen door elkaar. En zal ook nog wel wat vergeten zijn. Ik dacht ik typ het is even uit, wellicht helpt het.