Ik heb even zitten nadenken waarom laat mijn vriend/ex even Fred noemen.
Fred wilt mij niet meer zien, hij wilt liever alleen zijn. Fred heeft contact met andere meisjes. Hij had gezegd dat hij zo niet was.
For the record: ik heb mijn woede en verdriet afgereageerd. En niet een beetje, mar echt constant. Op begeven moment zei hij ik wil niet meer je uitlaatklep zijn.
Plus dat ik alle initiatief heb genomen mbt contact (dus steeds vragen hoe het gaat etc), ik heb gevraagd of ik hem kon zien etc.
Ik weet dat ik dit al heb geschreven maar wil het gewoon even kwijt.

Een vriendin van me zegt dat deze "relatie" eigenlijk al een tijdje over is. En dat het sowieso fedoemd is om te mislukken, omdat Fred en ik niet bij elkaar passen.

Fred is een jongen die een islamitische cultuur heeft en zijn vorder verwacht van hem dat hij een persoon is die hij in werkelijkheid niet is. Dit remt onze "relatie" sterk af omdat Fred zich enorm laat beinvloeden door zijn pa. Daarbij is zijn moeder ook nog eens een borderliner/suicidaal.

Wat ik sowieso wil en kan veranderen is mezelf. Ervoor zorgen dat ik niet neer op hem spui. Dat ik leer om mijn gevoelens zelf te reguleren en te uiten dmv sport of schilderen/tekenen. Eigenlijk heb ikme volledig op hem gericht, en mijn hobbies laten liggen. Stom. De relatie was alles in mijn leven. Net scht gezond