k ben 22 jaar woonden samen met mijn vriendin 2jaar en 8 maanden
vorige week kregen we ruzie en ze ging bij haar moeder gaan slapen de volgende dag ben ik bij haar gegaan en zei ze dat ze voor haar eigen uitgemaakt heeft dat ze er een punt achter ging zetten en het beter was om vrienden te zijn .
dit heeft mij enorm gekwetst .
nu weet ik ook de rede en de rede was door ruzie ik was nogal opvliegend had dit zelf niet door.
we hadden tog al een paar keer zo een ruzie dat ze bij haar moeder ging maar ik wist dan dat ze terug kwam ze zei wel van ik ga je het niet kunnen blijven toegeven maar stond er nooit bij stil.
nu wil ik zo graag een kans maar ze wil dit mij niet geven omdat ze vind als het dan weer zo is we elkaar dan terug zo pijn moeten doen , ook zegt ze dat ze weet dat ik het 100 procent terug zal doen en ik daarop zei nietwaar ik heb nooit gevoeld wat ik nu voelde ik wil nooit meer die pijn .
we hebben dan alles wat hier stond ingepakt en naar haar moeder gebracht . ze had er wel veel verdriet van .
ze knuffelde mij en weende enorm maar ze wou mij tog die kans niet geven , ik had ook een gedichtje geschreven en ze wou dit meenemen met al de brieven die we hadden . ze zei ook dat ze denkt dat het niet meer goed zal komen maar dat ze nog niets zeker weet en zeker niet iets wil overhaasten . we waren elkaar eerste liefde ik weet niet of vrienden zijn wel een goed idee is het doet te veel pijn vind ik , hopelijk kunnen jullie mij helpen

alvast bedankt ...
mvg frans mike