Hallo allemaal op deze eerste kerstdag, ik hoop dat het iedereen toch gaat lukken om wat van deze dagen te maken, het is een tijd waarin je terugdenkt aan wat geweest is en nooit meer terug gaat komen.
Misschien was je verleden jaar nog gelukkig met je ex. en zit je nu alleen.
Soms zou ik weleens even in het hoofd van mijn ex. willen kruipen; zou hij zich ook maar een klein beetje schuldig voelen dat hij me zonder enige uitleg na 6 jaar zo van de ene op de andere dag als een baksteen heeft laten vallen?
Zou hij nu met een ander zijn, met haar kerst vieren?
Dit doet allemaal zoveel pijn en maakt me zo kwaad, maar het helpt niks, je maakt alleen maar jezelf kapot.
Ook heb ik hem en zijn kinderen een kerstkaart gestuurd waarin ik dat ik ze alle goeds wens voor de toekomst en dat meen ik ook, het heeft mij alleen zoveel pijn gedaan dat hij het niet fatsoenlijk heeft opgebroken, dat heb ik ook geschreven en gevraagt of ik hem ooit eens zou kunnen spreken, niet om dingen op te rakelen, wel om even te weten hoe het nu met hem en zijn kinderen gaat en dat we daarna elk ons eigen weg voort kunnen zetten zonder nare gevoelens naar elkaar toe, dat ik zo graag ooit eens op wat voor manier dan ook iets van hem zou horen.
Stom, stom, stom van mij, ik begon me na 10 mnd. net een beetje beter te voelen en waarom doe ik mezelf dit aan door weer zo'n kerstkaartje te sturen?
Hij heeft nooit gereageert en je raad het al; ook op deze kaart taal nog teken, terwijl ikweet dat hij ook zijn gevoelige buien kan hebben, ik heb weer zitten wachten voor niks.
Nu heb ik dan ook besloten nooit meer iets te ondernemen in zijn richting, het is over bijna 3 maanden alweer een jaar geleden, ik heb ooit ergens gelezen dat als het eerste jaar voorbij je dan pas kan beginnen met alles definitief af te sluiten en een plaats te geven.
Vergeten doe je nooit, sommige relaties zij zo intens geweest en zo mooi begonnen, zoiets maak je misschien maar 1 x in je leven mee.
Ik verlang er ook zo naar dat ik weer een normaal leven kan leiden, zonder altijd maar die pijn, woede en verdriet op de achtergrond, die me soms op de gekste momenten nog overvallen, als ik op visite ben, werk, winkel, bepaalde liedjes hoor, vaak probeer ik het te vermijden, maar soms hoor je ineens in een winkel een liedje of je loopt langs een etalage met mooie lingeriesetjes (verleden jaar nog gekocht om hem een plezier te doen) en dan ineens voel je die vreselijke pijn weer.
Ik verdiep me nu bewust in andere dingen, studeer weer wat, zoek nw. hobby's enz. ook loop ik met een boog om de winkel heen waar hij ook altijd boodschappen doet (dat begin ik trouwens zat te worden, misschien is dat al een goed teken).
Dat het komende jaar me maar wat meer rust en minder gepieker, verdriet enz. gaat geven en dat ik weer verder kan met een normaal leven en wat dat allemaal (ook aan moois) te bieden heeft, dat is wat ik jullie allemaal van harte toewens in 2010, want als ik zo op deze site lees, weet ik dat ik niet de enige ben, veel STERKTE allemaal.
Liefs Paula