Ik las net even mijn oude blogs door...daar zit wel een stijgende lijn in.
Toch is dit wel één van de moeilijkste periodes in mijn leven. En ik ben nog wel degene die de relatie verbroken heeft! Misschien prettig om te horen voor veel mensen hier dat het voor degene die de relatie verbreekt ook moeilijk is, net zo moeilijk of moeilijker. Voor mij in ieder geval wel.
Ooit heeft een hele grote liefde mij verlaten na een relatie van 4 jaar. Gruwelijk was dat en ik heb er bijna 2 jaar last van gehad, tot ik verliefd werd op iemand anders.
Het grote verschil is dat ik toen ik aan de kant werd gezet, geheel onverwachts trouwens, en daar helemaal geen invloed op had. Ik was het slachtoffer en moest zonder hem door. Ik kon het bij hem neerleggen: voor mij had hij een probleem door een relatie af te kappen zonder ook maar enige vooraankondiging dat hem iets dwars zat. Ondanks alle pijn toen had ik mezelf niets te verwijten en had hij wat uit te zoeken.

En nu, 15 jaar later sta ik aan de andere kant en eerlijk gezegd snap ik nog steeds niet goed wat er gebeurd is. Misschien ben ik wel te veel bezig met het proberen te snappen en bestaan er op sommige vragen geen antwoorden.
Gister zag ik mijn ex. Het is inmiddels al 14 maanden uit. En nog steeds vinden we het allebei verschrikkelijk moeilijk. Ik hou ook nog steeds van hem en zal dat altijd wel blijven doen. Maar er klopt iets niet, het is niet genoeg en ik weet niet wat het is, nog steeds niet. En dat ik het niet weet, daar kan ik geen genoegen mee nemen. Waarom is iets dat goed is voor mij niet genoeg? Wat is liefde, hoe hoort het te gaan in een relatie?
Dus ik blijf op zoek naar antwoorden.
Bij mijn therapeut kwam ik tot de conclusie dat ik met een plattegrond rondloop en de weg niet kan vinden. Ik voel me als een kat die een plekje zoekt om te gaan liggen en dan rondjes achter zijn staart aan blijft lopen, dan weer de ene kant op en dan weer de andere, maar liggen gaat hij niet.

Er zit dus een stijgende lijn in, maar af en toe val ik weer terug in een diep dal. Vooral als ik mijn ex weer zie. Ik heb hem nooit hoop gegeven en hij had snel na onze breuk al een nieuwe relatie. Maar zo'n ontmoeting als die van gister zet alles voor ons beide weer op losse schroeven.
Een gemeenschappelijk vriendin van ons zei dat als het zo moet zijn, we wel weer bij elkaar komen, maar ik zal toch eerst alles een plek moeten geven en daar ben ik denk ik nog wel even mee bezig.
Ik ben verantwoordelijk voor mijn eigen daden en dat voelt soms als een zware last. Ik heb er zelf voor gekozen om mijn relatie te beeindigen en dat heeft bij mij en mijn ex heel veel los gemaakt. Daar kan ik niet omheen.