And he did it, en nam het later weer terug. Ik voelde zijn afstand wel vandaag.. Toen ie terugkwam thuis, sameninpakken, twee nieuwe levens in dozen. En maar ratelen, foto's van zijn nieuwe thuis, ik hoor het aan, moet er zo nu en dan om huilen.. En ga weer door. Savonds gaat ie naar de bouwmarkt, stuurt foto's van wat voor leuke dingen hij allemaal gekocht heeft, komt thuis, laat, wat bozig, huh? Zelf praten doet hij niet dus dan moet ik het er uit trekken.." waarom doe je zo"?? Ik heb t hem een paar keer gevraagd. Hij begint te huilen, en zegt dat t op is. Maar dat ie dat niet zeker weet. Ik heb met alles in me in mijn kracht kunnen blijven..ok, zeg ik hem, weet je dit zeker? En hij heeft een half uur lang liggen huilen in mijn armen dat t kwam door de stress van het verhuizen, dat het nu niet weet, dat ik in zijn nieuwe leven wel welkom ben maar dit even niet trekt. Als hij zijn tranen kwijt is ratelt ie zonder er verder op terug te komen door over zijn nieuwe huis, zijn inrichtings plannen, alles. Hij kijkt me aan, vraagt me wat er is.. WAT ER IS?? Je zegt net nogal wat, hoe denk je dat dat voor mij voelt? En dan gooi je dat er uit, zegt dat t toch niet zo is en ratelt weer vrolijk een half uur verder over je nieuwe plek. Niet even verder er op terug komen... Hij huilt weer, ik wil je dit helemaal niet aan doen.. Doe het dan ook niet stamel ik, ik neem het je niet kwalijk hoor.. Ik begrijp je wel.. Maar begrijp je ook wat t met mij doet?? En dan douchen we samen, en dan slapen we samen. Als ik met hem vrij voel ik dat hij er niet is, en vraag me af of ik nu ook gelijk maar even de plek als rebound voor hem vervul. Ik voel me walgelijk maar besef me ten volste dat ik dit mezelf aan doe. Heb de hele nacht naast hem gelegen maar niet meer kunnen slapen. Mijn lijf is gevuld met pijn. Ik heb zin in t weekend dat je bij me komt, zei hij.. En ik vraag me af, hoe lang het duurt dat hij die afbelt of dat ik mezelf hier nog wel doorheen moet willen gooien. Latten vind ik prima.. Maar alles of niets.. Ik kan niet meer voor hem alleen leven en naar zijn regels. Er staat weer een lange dag inpakken en klussen samen voor de deur. Afsluitende regels.. Laat t maar weekend worden, ik ben geloof ik klaar om hier weg te gaan..