Pijn

afbeelding van NietMeerWieIkOoitWas

Het is de eerste keer dat ik me inschrijf voor op een Blog en hoop dat ik hier mijn pijn en verdriet ga kunnen weg schrijven.

Ik hoor van iedereen rondom mij... "je bent nog jong, dit gaat voorbij".
Maar, Ik ben heb nog nooit zo hard van iemand gehouden. Ik heb misschien nog niet veel ervaring in de liefde. Op 20 jarige leeftijd en met slechts 3 relaties. Maar, Hij heeft me verandert. Bij hem voelde ik me veilig en thuis.

Het is moeilijk om uit te komen voor u geaardheid en ik heb me nooit mijn gevoelens 100% durven uiten in het openbaar. Alleen met K durfde ik hand in hand lopen.

Hij is er voor mij geweest op de moeilijkste en mooiste momenten in mijn leven. Bij het overlijden van mijn broer, opa en peter bij het tekenen van mijn vast contract en van mijn eigen stekje.

En nu na slechts 19 maand heeft hij er een punt achter gezet. Omdat ik te perfectionistisch ben. Ik kan niet gaan slapen met ruzie... En ik wil alles direct oplossen... Terwijl hij eerder eerst moet uit waaien. Dit heeft al voor veel problemen gezorgd en de laatste keer was het ergste. We zijn voor het eerste. Ik heb nog nooit iemand geslaan maar toen was de eerst keer. Uit pure machteloosheid. Ik praat het niet goed. Dit kan ik noch een ander goed praten. Ik hou van hem en hij van mij dat zeggen we nog dagelijks maar het lukt niet meer. Hij ziet het niet zitten met of zonder mij en vraagt me om te wachten tot dat hij eruit geraakt. Maar het wachten maakt me ziek. Ik slaap al verschillende nachten niet en wordt door het slaapgebrek word ik om de haverklap ziek... Waardoor ik mijn werk op het spel zet... Ik kan me niet meer voor 100% inzetten en kan sluit me af van de buiten wereld.

Ik heb nood aan rust en weet niet wat ik moet doen... Hem definitief achter mij laten en riskeren dat ik ooit spijt krijg dat ik niet langer heb gewacht of blijven wachten tot dat ik er volledig kapot van ben en alles verlies waar ik zo hard voor gewerkt heb? Ik weet het niet en de raad van familie en vrienden is zo uiteen lopend dat ik hier goede raad krijg die ik hopelijk kan opvolgen...

Alvast bedankt

afbeelding van Teigetje

Jong

Hoi,
het klinkt alsof op dit moment je hele systeem op de hobbel is. Slecht slapen, veel denken, etc. Logisch ook als je veiligheid hebt ervaren, en dat is nu weg. Geloof me daar weet ik alles van. Het is nu niet het moment denk ik om grote beslissingen te nemen. Eerst gewoon maar eens het leven per dag nemen. Jezelf toestaan om je rot te voelen. Je werk doen. Dat is al meer dan genoeg nu. Eerst even een nieuw evenwicht vinden met jezelf. En misschien even afstand nemen, zodat je niet steeds geconfronteerd wordt. Niet wachte, maar proberen eerst weer wattot rust te komen...

Hoop dat je er wat aan hebt

Groetjes
Teigetje