hallo, ben nu 1 week verder nadat mijn relatie verbroken is op een wel heel erg vervelende manier.Allereerst misschien een kleine inleiding. Heb een relatie met de ex van mijn broer. je kunt je voorstellen welk een spanning dat kan veroorzaken. We waren ongelooflijk verliefd op elkaar en hielden echt van elkaar ook al was de periode kort (10 maanden). In eerste instantie niet verteld tegen mijn broer maar na 6 weken wel, erg moeilijk naturlijk want je brengt het naar buiten als je er een erg goed gevoel over hebt over de kans van slagen.
We zijn samen 5 weken lang op vakantie geweest en dat was goed met de gebruikelijke irritaties die iedereen wel zal hebben. We wonen niet samen maar zelfs 125 km uit elkaar. Dat maakt het niet makkelijk, we hebben het wel serieus over samenwonen en kinderen gehad ( ik ben 42 zij 25) . We waren zo gek van elkaar , elke dag 10 sms , bellen , elk weekend bij elkaar. Sinds een tijd bemerkte ik bij haar wel een beetje ander gedrag en heb ook altijd gevraagd of er iets was. Verliefd misschien? Dat was allemaal niet het geval , ze was zo verliefd op mij, hoe zou ze kunnen. Ze is wel iemand die moeilijk over haar gevoelens praat. Buitenkant stoere meid, en savonds liefst elke dag tegen je aankruipen.
Tot vorige week verteld ze ineens dat ze iemand wel een beetje leuk vond. We kregen er nogal woorden over omdat het voor mij helemaal nieuw was. Ik had de indruk dat ze een aanleiding zocht om ruzie te maken. Uiteindelijk is zij dezelfde avond naar huis gegaan. Heeft tot die tijd mij altijd de indruk gegeven dat ik het ben en voor liefst altijd. Ik bel haar de volgende ochtend en sms . Ze beantwoord niets, dus ik besluit naar haar huis te rijden. Je raadt het al, ze ligt met iemand anders in bed en dat blijkt al 2 maanden bezig te zijn. Ik ben 3 minuten bezig geweest en gevraagd waarom, heb je altijd gevraagd is er iets, en er was nooit wat. Het enige was sorry, liever dat je nu gaat. Daarna neemt zij geen enkel contact meer op , neemt zelfs ander numer. Maak afspraak met haar om te gaan praten. Die ze weer afbelt. Het enige wat ik weet dat ze er erg veel spijt van heeft. Ik heb haar al brieven geschreven omdat ik tot op heden niet weet hoe dit heeft kunnen gebeuren. Nog geen reactie. Ze weet niet meer wat ze moet zeggen. Heeft tot aan de bewuste avond altijd blijven zeggen dat ze heel erg voor me gaat en van me houdt. Ik denk dat het de afstand is en te weinig aandacht.
Ik ben 42 , maar heb me nog nooit zo beroerd gevoeld. Weet niet wat er mis is gegaan, want dat wil van haar horen. Denk namelijk dat ze het eigenlijk niet wil, maar kiest voor de makkelijkste weg. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan omdat ik niets weet en ook niets te weten kom.
iemand vast wel zulks gelijke ervaringen gehad.
Tja Hans hoe je je voelt
Tja Hans hoe je je voelt daar heb ik wel een idee van. Achter je rug om bedrogen worden met een ander is moordend. Tenminste dat was het voor mij. Enorm verdriet en boosheid(woede) en een enorme gekwetstheid. En frustratie ook, zeker als ze niet reageert. Dat laatste is dan wel gelijk het meest zorgwekkende. Het lijkt alsof ze zelf niet weet wat ze wil, of ze wacht het veilige moment af voor een overstap! Geen enkel excuus voor haar om dan maar achter je rug om een aantal maanden iets met een ander te hebben natuurlijk. Eerlijk gezegd ik vrees dat het wel eens een moeilijk verhaal zou kunnen worden. Ik persoonlijk heb op grond van het verraad en de weigering om ons nog een kans te geven alle hoop op een terugkeer wel zo ongeveer laten varen. Ook omdat ik niet zou weten hoe ik dat wat ze met die ander nu heeft nog tussen ons uit zou kunnen krijgen mocht ze toch nog terug komen. Mijn vertrouwen is goed kapot. Maar ja, elk geval een geval op zich ondanks de herkenbaarheid en de gelijkenissen vaak. Denk je zelf niet dat mss ook het leeftijdsverschil hier nog een rol zou kunnen spelen? Mss is het het beste als je het laat gaan hoe moeilijk ook. Komt ze terug dan kun je nog zien. Aan haar trekken zal waarschijnlijk alleen maar averechts werken. Nogmaals ik weet hoe je je voelt en het enige dat ik heb kunnen doen is het verdriet en alle andere emoties maar zoveel mogelijk toe laten en het zoveel mogelijk te spuien bij vrienden en familie. Ook hield ik me eindeloos bezig met het creeren van allerlei toekomst scenarios waarbij ze dan weer terug zou komen. Daarnaast ben ik me op een gegeven moment toch ook gaan richten op mezelf al gaat dat nu ook nog met vallen en opstaan. Nogmaals komt ze terug dan zie je dat dan wel en blijft ze weg dan heb je je toch al bezig gehouden met iets van verwerking. Hoop dat je er wat aan hebt.
Heel veel sterkte toegewenst en als je het even niet meer weet: schrijf het van je af hier bij je lotgenoten.
Peter
hoi peter,bedankt voor je
hoi peter,
bedankt voor je medeleven. De hoop dat het goedkomt moet ik echt zo snel mogelijk laten varen. Het verdriet dat het over is valt bij mij op dit moment nog in het niets vergeleken bij de pijn van compleet negeren.Het i
Het is pas uit nadat ik haar op heterdaad heb betrapt, en ik krijg nergens een antwoord op
Leeftijdsverschil is niet echt het probleem denk ik en vond zij eigenlijk ook niet. Pijnlijk is dat je langzaam gaat beseffen dat ze een heel compleet dubbelleven heeft geleid.Vorige week hadden we het over kinderen we hadden al plannen voor oktober. Het grote verdriet zit in vragen waar ik geen antwoord op krijg en zelf ga invullen. Zolang zij niets van zich laat horen ga ik alles zelf invullen en daar wordt je gek van.
Ze is naturlijk heel erg bang om te gaan praten, want dan raak ik haar diep in haar gevoel. Met gevoelens heeft zij ewrg veel moeite om mee om te gaan. Stoere meid en wil zichzelf continue bewijzen, politieagente, zit op rugby, piercings tattoos, je kent het wel. Maar in weze is zij een erg lief klein meisje die dicht tegen je aan wil kruipen. Maar zolang zij mij gewoon achterlaat met zoveel vraagtekens van waarom is zo respectloos/gevoeloos. En ik vermoedt zelfs dat ze niet eens verliefd is op die andere vent. Ze is 10 maanden lang elk weekend bij mij geweest. Hoe kun je dit doen voor jezelf, ik kan dat gewoon niet begrijpen.
Het lijkt zelfs op een )lichte) persoonlijkheidsstoornis. maar om iemand dat duidelijk te maken die erg moeilijk met haar eigen gevoel kan omgaan is dat erg lastig
Na een dikke week begin ik in ieder geval weer wat te eten.
Zelfvertrouwen
Gisteren heb ik mijn zelfvertrouwen weer een beetje opgepoetst. Was bij een feest en had meteen oogcontact met een heel mooi meisje. Na een uur stonden we samen te dansen. Dat is een rare gewaarwording na een lange relatie. Ik moet zeggen dat ik me in tijden niet zo goed gevoeld heb!
Sorry verkeerde plek, moest een blog zijn!
dus