Na gisteren te horen gekregen hebben dat me ex nog wat voor me voelt en ik nog wat voor hem beteken (3 maanden nadat het uit is) ondanks dat ik dit gehoord heb via een goeie vriend, die dit weer hoorde van het meisje waar me ex mee is (wat doet zij dan nog bij hem? maar goed) Weet ook niet goed wat ik er van moet denken en voelen. Vandaag weer een redelijke dag gehad.

Ik merk dat ik hem echt los moet laten. Dat het niet aan mij is maar aan hem. Ondanks de pijn die er is en die er bij komt kijken. Hij moet het doen als die dat nog wil maar ik ga er niet op wachten. Hij zakt maar lekker in de stront. Ondanks dat de gevoelens er nog zijn voor hem hoor. Die zijn nog niet weg, nog lang niet.

Ik zat net een serie te kijken Once upon a time. En daar werd dit zo ongeveer in gezegd. Ik heb het beetje omgezet naar mezelf

What if your pain could be erased? I don't want my pain erased. As wretched as it is, I need my pain. It makes me who I am. It makes me ME.

En zo voel ik het ook echt. Het maakt mij MIJ. Ik ben er mooier door geworden van binnen. Ondanks de littekens. Maar ik kan me nog meer inleven in andere mensen, kan beter voor mezelf op komen en begin steeds meer te zien wat ik wil en daar echt een doel van te maken.

Ik kom er wel. Merk dat weer gewoon positiever begin te worden. Ondanks dat er nog uurtjes tussen zitten dat ik verdrietig ben en hem mis. Gaat het weer redelijk de goede kant op. Kleine stapjes vooruit, niet te veel willen. Dat is wat ik nu ga doen!