Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Paardemiddelen? Of niet....
Hi allemaal...
Wilde eerst een blog aanmaken met (alweer?) de tekst 'ik trek 't niet meer'. Maar besloot toch maar eerst naar de huisarts te gaan...want ik was bang dat het fout zou gaan. Zo'n afgrijselijk gevoel van total leegte en uitzichtloosheid, dat ik alleen nog maar kon denken aan de beste manier om eruit te stappen, Ik weet ook niet wat het nu precies is....alles samen denk ik, m'n 'maatje' weg was de druppel....
Maar nu heeft de arts me dus antidepressiva en diazepam voorgeschreven....was op zich wel blij met het vooruitzicht dat ik dan tenminste even van dat rotgevoel af zou zijn, maar nu las ik net in de reacties op een ander blog dat iedereen dat maar 'paardemiddelen' vindt en dat je je gevoel niet moet uitschakelen. Maar wat als je jezélf wilt uitschakelen, helemaal? Denk dat ik het toch maar ga proberen, al ben ik niet zo van de antidepressiva (zeker niet na het lezen van Trudy Dehue's 'De Depressie-Edpidemie'...ironisch genoeg maanden geleden gelezen, en 't er helemaal mee eens!!!).
Maar echt jongens....ik zit er totaal doorheen. Ik kan niet meer....ik mis hem zo, zijn warmte en aandacht, dat samen-zijn. Verder lijkt het ook alsof ik helemaal alleen sta, ik praat niet veel over mijn ellende (dat doe ik hier op het forum), maar toch is het alsof mensen vóelen dat je in de put zit...en dan hoor je niks! Heel pijnlijk, vooral omdat ik doorgaans degene ben die anderen aanhoort (ook 20 keer hetzelfde verhaal) en probeert op te peppen. Maargoed, dan niet he..... Probeer nu vooral niet verbitterd te raken en/of in een slachtofferrol te gaan zitten, maar het is alsof mijn hele wereld in elkaar is gestort en iedereen maar gewoon onverschillig langs de ruïnes loopt.
Veel liefs van Lavinia
- Lavinia33's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
@lavina
Ik weet dat ik hier niet veel van me laat horen, maar ook ik heb diazepam en temazepam gekregen.. Maar het helpt alleen s'vonds als ik ga slapen, maar sóchtends is de duivel direct aanwezig.. Krijg morgen me hondje op bezoek, dan moet ik wel naar buiten en drie keer uitlaten.. zie er tegenop, maar hoop dat het me uit die fucking sleur trekt.. en nu komt me ex in een keer dat ze hem ook een dagje wil hebben, wat nu.. wou het even kwijt lavina.. Wil zo graag dat deze dagen voorbij zijn.. Greetz Jammer 78
Dank jullie wel :)
Dank jullie wel voor de steun en goede raad!
Zal zo meteen even wat privé-berichtjes terugsturen naar ieder persoonlijk, is toch nog wat 'warmer' vind ik, zeker in deze tijd van het jaar en onder onze omstandigheden...
Tja, antidepressiva en kalmeringsmiddelen...het is oppassen geblazen, I know. Heb jaren geleden ook ruim 'n half jaar ad's gehad, en dat hielp wel echt: de donkere wolken verdwenen en ik was weer mezelf. Toen ook op eigen houtje gestopt, en dat ging een hele tijd lang prima. Totdat alles weer even teveel werd (teveel meegemaakt in vrij korte tijd).
Eerst proberen zelf uit de put te komen en het rotgevoel te accepteren, maar het lijkt nu een duister gat te worden dat me dreigt op te zuigen. Zo kan ik ook geen anderen meer helpen (wil binnenkort vrijwilligerswerk gaan doen, juist om vanuit mijn hart mensen te steunen), omdat ik alleen in m'n eigen wereldje van ellende en verdriet zit. Verbittering en slachtofferschap die dreigend boven je hoofd hangen is één ding, maar suïcidale gedachten zijn echt alarmfase. Dus dan moet je snel handelen voordat je echt iets doms gaat doen.... Stom, stom, stom....ben gewoonlijk madame rationale herself, lekker stoer en niet bij de pakken neerzitten. Maar nu....ach ja. Net 't eerste tabletje genomen, maar de kalmeringszooi neem ik pas vanavond in:mocht er 3 per dag, maar dat ga ik dus niet doen. Dan wil ik toch voelen en verwerken, niet versuft rondhangen...
Ben zó blij met jullie he, maar niet met jullie verdriet....
Hele dikke warme kerstknuffel van Lavinia
Denk aan jezelf!!
He Meis,
Ik voel precies hetzelfde! Het wordt de laatste dagen alleen maar erger.. De tranen springen steeds in me ogen.. Dat zal jij ook vast hebben! Ik heb ook zo het gevoel dat ik er alleen voor sta.. En dat maakt het nog moeilijker allemaal.. Wat betreft "de paardenmiddelen" stel het zolang mogelijk uit.. Ik denk dat je je er niet beter door gaat voelen.. misschien even maar daarna komt het gevoel toch weer terug.. We moeten dit zelf oplossen, zelf om leren gaan met de pijn.. en zoals velen zegen het zal minder worden.. Ik kan niet wachten tot dat moment..Denk aan jezelf meissie!
Dikke kus en knuffel!
Ik herken het allemaal
Zoals jij je voelt voelde ik me ook en af en toe nog wel .
Vooral nu tegen de feestdagen denk ik waar doe ik het allemaal voor !
Maar je moet jezelf sterk houden je komt er wel uit het gaat mij ook lukken.
Maar ik geef je gelijk nu zie je dat nog niet zo !
Alles zit tegen denk je je ziet mensen vrolijk zijn en daar zit je niet op te wachten dat mensen vrolijk zijn temminste ik had (heb) dat gevoel wel .
Het enigste advies voor je worstel je door deze dagen heen en ga over een tijdje weer genieten van je (vrijgezellen) leven .
Je komt echt wel weer iemand heel erg leuk tegen die voor je gaat .
Deze instelling moet ik ook aan gaan nemen anders blijf ik in de put zitten !
Sterkte dikke knuffel the Fonz
Paardemiddelen of niet.
Hallo Lavinia,ik begrijp helemaal de toestand waarin je verkeert,tis hiet niets anders.
Heb dan wel geen antidepressiva,maar wel tamazepam.Anders doe ik geen oog dicht s`nachts.En dat is funest,van die tamazepam kom ik wel af,alleen nu effe niet.Kan moeilijk heel de nacht gaan zitte rondspoken.Dat helpt al helemaal niet.Dus een beetje nachtrust is wel belangrijk voor me.Buiten dat denk ik ook dat het hoe moeilijk het ook is er tijd voor nodig is om dat verdriet te doen slijten.Maar je zit er niet alleen voor meid!Zoals je ziet zijn er hier meer dan alleen jij en ik.Trek je daar aan op,perslot van rekening is deze site daar juist voor.En ik heb gemerkt dat er mensen zijn die mij veel steun geven hier.
Tis pecies zoals je het zegt,het is alsof mensen het verdriet en de puinhoop waarin je zit ruiken,en daarom niets meer van zichzelf laten horen.Ze durven niet of zijn te laf.Dat is triest terwijl jij juist diegene was die andere hielp als ze in de put zaten.Laat gaan meid,hier kun je je ei kwijt.
Sterkte toegewenst,zeker met deze dagen,zal ook ik nodig hebben.
Groetjes Levensles
Hart onder de riem
Ik heb ook precies op hetzelfde punt als jij gestaan meis en weet nu dat ik niet werkelijk de wens had om eruit te stappen, maar uit die kl*te situatie wilde raken..
De manier waarop ik dat gedaan heb is door er juist over te praten, mijn worsteling met mijn naaste omgeving te delen. Door het gevoel waar ik doorheen ging, en waar ik op momenten nog steeds doorheen ga, te doorleven.
Er eens lekker voor te gaan zitten wanneer ik het gevoel had dat de grond onder mij vandaan ging, en te huilen vanuit m'n tenen. Me te laten troosten door mensen die mij lief zijn, en me eens goed vast te laten pakken..
Er is geen medicijn voor een gebroken hart, ook niet tegen het machteloze gevoel dat je nu misschien kent.
Ik vind het erg opvallend en beangstigend hoe gemakkelijk er recepten uitgeschreven worden door huisartsen vandaag de dag!
Erken dat je jezelf even niet onder controle hebt, geen vat meer kunt hebben op de persoon die jij zo lang lief hebt gehad. En baal daar maar stevig van!
Op een gegeven moment zul je zien dat je je erbij neer kunt leggen en kun je voor jezelf kiezen.
Echt, ECHT waar!
Misschien met wat professionele hulp, als je daar eens een paar sessies zou proberen?
Warme kroel,
True
antidepressiva
Ik heb al meerdere gevallen in mijn omgeving gezien waarbij het middel weliswaar misschien niet erger was dan de kwaal, maar wel dat het middel een nieuw doel werd. (Lees: verslaving.)
... antidepressiva zijn niet per definitie slecht. Maar het moet een medicijn zijn voor een probleem. Een verslavingsdeskundige zal je vertellen dat middelen die als VLUCHT gebruikt worden altijd een contraproductief effect hebben bij het er weer mee stoppen. Dat heel duidelijk gezien bij mijn ex.
Maar ik ben desalniettemin niet tégen dergelijke middelen, als je ze maar gebruikt met goede medische begeleiding en vooral met mate. Als je er beter van slaapt, wat initiatief mee kunt ontwikkelen, over een paar trauma's heenleven, misschien een baan mee kunt volhouden die je anders niet trekt? No worries there... Zolang het maar één van de hulpmiddelen blijft. Het moet niet het enige middel worden (ik bedoel, je moet wel blijven praten, blijven leven) en al helemaal niet het doel. Als je maar niet je best gaat doen om de dokter ervan te overtuigen dat je MEER nodig hebt dan hij voorschrijft - als je maar niet bij elk probleempje denkt "had ik maar meer van dit spul". Zodra je dat soort gedachten erbij krijgt, waak dan voor verslaving en geef meteen bij je arts aan dat je dergelijke gedachten hebt, voordat het te laat is en je jezelf daarin gaat geloven.
Maar tot die tijd: helpt het dan helpt het.
En suicide is ook niet echt bevorderlijk voor de gezondheid, dus als alternatief daarvoor...?! Er zijn zo van die gradaties in gevaren die in oplossingen huizen...
@Lavina
Beste Lavina
Verdorie meid. Dat gevoel is zo klote… En het gaat maar heel langzaam over. Of over, bij wordt het heel erg langzaam minder. Ik heb me ook zo naar gevoeld echt waar. Ik kan je vertellen wat ik gedaan heb, maar ik weet niet of je daar op te wachten zit. Toch mijn stappenplan;
Ik ben ook bij de dokter geweest toen de relatie op kiepen stond. Ik zat al lange tijd niet lekker in mijn vel en de diagnose depressie werd na een aantal bezoeken/onderzoeken vastgesteld. Ook ik dacht eraan dat een einde maken niet eens zo slecht zou zijn. Deze gedachtes zijn normaal bij een depressie. Je kunt ze classificeren in gedachtes maar niet doen en gedachtes en echte plannen. Heb jij die laatste gedachtes dan is het echt van belang dat je daar met een dokter over gaat praten.
Mijn dokter stelde meteen medicatie voor. Ik wilde eerst kijken of praten voldoende was om er doorheen te komen. Dat is mijn redding geweest. Ik heb gepraat met 1. diverse goede vrienden en familie die ook wilden luisteren 2. een vriendin die personal coach/psychologe is 3. een professionele psychologe 4. een pysio therapeute (voor mijn ademhaling, tevens voorkomt dat stress en kun je je gedachtes beter op een rij krijgen) 5. vriendinnen van mijn ex (weinig resultaten, maar enkele zeer waardevolle uitspraken) 6. collega’s (wel heel, héél selectief zijn!). Daarnaast ben ik gaan sporten, lekker jezelf afbeulen. Ik heb een nieuwe hobby gezocht. En ik verwen mezelf met dingen doen waar ik gewoon zin in heb en die ik zonder ook maar aan iemand hoef te verantwoorden.
Denk er aan, verdrietig zijn is goed. Iedere dag dat je verdrietig bent wordt je sterker. Maar praat wel alsjeblieft. Je hoeft hier niet alleen doorheen. Denk je dat jij de enige bent die naar mensen met problemen wilt luisteren? Echt niet hoor, genoeg mensen die hetzelfde meegemaakt hebben of mensen die wel open staan voor jou. Je kunt je gaan vergissen in mensen waarvan je dacht dat het vrienden waren en je kunt vrienden maken met mensen waarvan je het niet verwachtte. Laat je verrassen zou ik zeggen!
Sterkte, liefs en al het goede voor jou.
Gum
Re@Lavinia
Lieve Lavinia,
Ik slik ook diazepam wanneer ik dagen heb dat ik het niet meer zie zitten, dat alles me moeite kost...Ik ben het middel dankbaar, want het zorgt dat ik even rust in mijn hoofd heb, dat mijn gevoel een beetje afgevlakt is, al is het maar voor een dag...
Ikzelf kan goed met het middel omgaan, ben er niet aan verslaafd. Gebruik het echt in uiterste noodsituatie, en niet langer dan 2a3dgn.
Met een zo'n doosje (30stuks)doe ik maanden...
Het klopt, het lost niets op.....maar in jou geval...hoe jeje voelt...is het echt een aanrader..even lekker rust...al is het maar voor zo kort.
Sterkte meid, alles komt een keer goed.
Groet Syl