Na mijn 2 weeks of hell eindelijk opluchting. Ik kan zeggen dat ik voor het eerst weer wat rustiger kan slapen.
Ik had haar een berichtje gestuurd omdat mijn hart zij dat ik dat moest doen, en het heeft me voor opluchting gezorgd. Eerst was mijn berichtje met mijn laatste hoop verstuurd, die had ze weggenomen met haar kille reactie. Dus ik was kwaad en had zoiets zoek het maar uit! Maar omdat ze net als mij eerlijk is.. (daarom klikte het meteen goed) zat het haar toch niet lekker en vroeg ze of ik nog hoop had met het afspreken..
Toen heb ik eerlijke alles gezegd en wat ik nog wilde zeggen tegen haar en gevraagd. Het was fijn om er 'normaal' over te kunnen hebben met iemand waarmee je het zag zitten..

Het is niet het positieve wat ik gehoopt had maar dat was toch al ver verloren. Ik heb net 2 uur een fijn gesprek over whatssapp gehad met haar en we hebben het eens goed uitgepraat.

Het werkte voor haar echt niet en ze wilde me niet verder kwetsen vandaar dat ze het zo is gelopen.
Ergens diep van binnen doet het natuurlijk pijn dat ik haar kwijt ben.. dat het nooit is geworden want ze was zo een fijn persoon. Maar misschien het positive is dat er nu wel een vriendschap kan ontstaan.

Belangrijkste wat ik kwijt wil aan jullie is dat ik mijn rust heb gevonden en dat ik eindelijk een plekje heb voor mijn verdriet en verlies. Nu kan ik mijzelf weer worden.. nog steeds alleen en bij 0 beginnen.. maar ooit moeten we ergens weer beginnen met iets opbouwen.

Ik zal haar altijd missen in mijn leven..
Ik zal haar altijd lief hebben..
Maar het glas water is eindelijk stil.. geen storm meer..

Wat zal ik haar missen met wat het had kunnen zijn.. maar een relatie moet altijd van 2 kanten komen hoe graag je ook wilt..

Don't cry because its over.. smile because it happend..