Hi allemaal,

Het is al weer een tijd geleden dat ik hier weer ingelogd ben op de site. Het ging en gaat redelijk goed, en wilde me niet kwetsen met alle verhalen hier. In elk verhaal dat je hier namelijk leest zie je toch vaak dingen terug en brengt de emotie weer terug.

Op dit moment voel ik me onrustig en ben verdrietig en kan het even niet goed kwijt. Daarom had ik zoiets laat ik gewoon hier mijn verhaal weer eens neerzetten en het gewoon weer eens even luchten .

Waarom kan ik me er niet overheen zetten dat ik alleen ben?
Ik had zo een leuk weekend, lekker van alles actief doen met vrienden, leuke plannen, filmpje..

Ik had haar woensdag geblokkeerd en dat gaf me rust, closure.
Toen gebeurde gisteravond het onmogelijke..
Ik heb haar gezien, op het station in een andere stad waar ik niet woon en zij ook niet. Op een tijd wat gewoon niet kan en ze was onderweg naar de trein van mijn stad met een koffertje.. onderweg naar haar nieuwe vriendje waar ze natuurlijk bleef slapen.

Vandaag is de klap gekomen... waar ik al maanden op voorbereid heb wetend dat het eraan komt en toch breekt het je op.

Ze heeft een relatie met iemand anders. Blijkbaar al een week maar dan zet ze het vandaag pas op FB en dat lees je dan...
De wereld stopte toch even voor mij, ik kreeg een paniek aanval op mijn werk en werd zo agressief en boos op haar. Blijkt dat die gast dan ook nog in mijn stad woont. Gelukkig ken ik hem niet... maar het doet toch allemaal zo enorm veel pijn.

Het is nu ongeveer 3 maanden geleden dat het allemaal gebeurde en ik kan best zeggen dat ik er al een heel stuk overheen ben. Maar toch blijft het ergens in mijn hoofd zitten..

Vooral die herinneringen aan die mooie momenten met haar.. de dingen die ze deed en zij.. die je niet zomaar doet als je 'niet verliefd' bent.
Ik heb het allemaal geaccepteerd dat het gewoon niet zo mocht zijn maar ik kan nog steeds niet slapen.

Laatste paar dagen droom ik hevig over haar.. ik weet niet meer precies wat maar ze komt er steeds in voor..

Het is weer een tijdje dat ik een blog heb geschreven, maar wilde toch mijn ervaring met jullie delen. Dit is dan ook een blog om mensen te ondersteunen in tijden dat ze zich alleen voelen of erg veel verdriet hebben om iemand. Lees wat ik komende maanden ben achter gekomen.

Het is weer een tijdje geleden dat ik me weer zo alleen voel.. zo in de steek gelaten.
Ik dacht de wereld weer aan te kunnen, eindelijk verlost te zijn van de LDVD. Maar soms slaat het weer zo hard toe in je leven.. denken dat je verder kan dat je iemand anders hebt ontmoet. Zou het dit keer wel gaan, zou het dit keer wel lukken. Voorzichtig proberen iets moois te maken.

Totdat je op een ochtend na een fantastische avond met de nieuwe persoon weer te horen krijg het gaat het hem niet worden...

Een maand geleden was alles nog goed.. toen zag het er naar uit dat ik ze gevonden had. Na een prachtige Valentijn en mooie nacht heb ik je op de trein gezet een maand geleden... niet wetend dat, dat de laatste keer zou zijn dat ik je ooit zou zien...
Het afscheid was romantisch zij je nog.. net of we al jaren een relatie hadden. Niet wetend dat dat de laatste keer zou zijn dat ik je nog vast kon houden.