Er zijn momenteel 0 gebruikers en 9 gasten online.
Opgedroogd
Het is bijna 8 maanden geleden dat ik er genoeg van had. Aan het einde van mijn latijn en met een laatste rest energie maakte ik het uit, dook onder bij een vriendin en ging oefenen in het inademen en uitademen, zo ongeveer het enige dat je kunt doen als het liefdesverdriet zijn intrede doet.
De afkickperiode was heftig, de maanden erna somber en grijs. De realisaties talrijk, de woede, het verdriet, de acceptatie en de lege somberheid, maar niet te vergeten de euforie, de bevrijding, de dankbaarheid voor de kleine zaken die het leven de moeite waard maken, die hele wirwar van emoties die een groot stuk van mijn dagelijkse maanden heeft beslagen is inmiddels tot rust gekomen.
Opgedroogd.
Wat ik me sinds kort ook begin te realiseren is dat mijn liefde voor mijn ex ook is opgedroogd. Evenals mijn woede naar hem. Ik dacht dat ik ergens altijd van hem zou blijven houden, want hoe kan in 1 mens het gevoel van de beginperiode (het gevoel van het lot, de ware, het terugvinden van de andere helft van de sinaasappel, de tweelingziel) verenigd worden met de bijna onverschilligheid die ik nu naar hemzelf toe voel?
Wat nu wel blijft is een grote hoop brokstukken, ook nu nog. Hoe het ook is afgelopen, naar deze man heb ik me volledig opengesteld (iets waar ik niet van nature goed in ben), ik heb hem alles gegeven dat ik in me had aan liefde en aan vermogen om onze relatie de mooiste te laten zijn die ik ooit gekend heb, die wij ooit gekend hebben. Twee mensen die niet altijd even vriendelijk behandeld zijn die elkaar vinden en er iets moois van maken, zo was het , zo leek het te zijn. Maar ik vind het nu afschuwelijk dat het niet gelukt is en ik vraag me echt heel erg ernstig af of dat dan nog mogelijk is. Hoe het ook zij, ik ben nu even stopped trying. En heel misschien kom ik weer eens iemand tegen en dan hoop ik dat ik geleerd heb om in die relatie te stoppen met 'trying too hard'. We zullen zien.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Hoi Boa
Hoi Boa,
( wou toch effe reageren)
Het is tijd om 'te vieren' meis....Zeker nu je beseft dat je liefde voor hem is opgedroogd, zoals jij al zo mooi zei.
Het was juist de bedoeling dat het 'opdroogde' meid...als het nog steeds 'nat' had geweest had je verder van huis geweest.
Het wás de bedoeling dat je je helemaal openstelde...het was de bedoeling zo ...Hoe anders leer jij jezelf dan kennen op dit gebied?
Waar liggen dan je grenzen? Waar is het genoeg..en waar schiet het te kort? Je hebt dit allemaal nodig gehad...
Ondanks de brokstukken die her en der verspreidt liggen zie je 'een licht'...en dat is heel wat anders als in zak en as bovenop de brokstukken zitten met je hele zooitje en je ellende.
De brokstukken zijn er ...nou en? Wat als er géén brokstukken waren? Wat dan? Wat had je dan op je pad gehad? Je bent nu in ieder geval
bezig met de focus op jezelf..je eigen leven ...Het ligt nog allemaal onder die grote loupe ( die je nodig had)
Meis...géén time for sorrow now...geen tijd voor die diepe emotionele ondempbare put...daar zit never nooit een bodem in..De 'emoties des levens' zijn eindeloos..je zou gek zijn om daar tegen te vechten ipv te aanvaarden..
Het is het nú wat je hebt ..en waar je mee te maken hebt...en als je al die heldere bril die jij op je neus op hebt..ben je eigenlijk al een spekkoper weet je...
Je schrijft dat je 'denkt' dat je nu inmiddels aan gevoel wel alles gegeven hebt aan en met deze man...Meid..je moest eens weten wát je allemaal nog kan geven..
Waartoe je allemaal nog in staat bent...dat grenst tegen het ongelooflijke. Verleg je eigen grenzen door te denken dat dít het écht niet was!
Want het was het niet! En dat bedoel ik niet kwaad of betweterig...Je begint pas...En als jij je dáár nou eens aan vast zou kunnen houden...dat je pas begint..
Dan gaat er een heel andere wereld voor je open. Je moet je niet afvragen of díçt het nu wel allemaal was..
Mijn andwoord: Bij lange niet Boa ...bij lange niet... Het was een ( van de) voorbereiding (en) die je nodig had in je leven...
En hoe krom het ook moge klinken ...je bent geslaagd met vlag en wimpel... Je VOELT...Je ERVAART....en dát is waar het ( mede) om draaid..
Je hebt never nooit niet 'een man' nodig om jezelf een plek te geven op 'die' ladder...Het is jóuw eigenwaarde wat telt...
Het is nooit de waarde die jouw gegeven wordt door een ander...op wélk vlak dan ooit!
You múst not try so hard..in what ever...You must Go With Youre Own Flow....Tháts the key girl
De enige échte graatmeter ben jij als het jouw betreft...niemand anders...
Heb geen spijt...heb geen verdriet..heb geen schaamte...Het heeft zo gewoon moeten zijn..Het ís zoals het ís....
Je hebt geleerd...en niet zo`n klein beetje ook...neem het ter harte...maar wees er niet oordelend of vooroordelend over...
Wees niet te streng of te hard voor jezelf ...analyseer jezelf niet ten onder...want daar heeft niemand baat bij.
Je hebt een mooie relatie achter de rug...waar nog heel veel uit te halen valt qwa lessen en overdenkingen, maar bekijk het vanaf een afstandje...
Wijs met niet één vingertje geen enkele kant uit...en denk maar dat het precíes zo is gegaan en heeft moeten zijn wat jíj én híj precies nodig had..
Jullie hebben het gekregen..jullie hebben geleerd ...en jullie wegen zijn inmiddels gescheiden...Beiden zijn jullie overeind gekrabbeld en verder gegaan.
Met ieder zijn eigen gevoel...precíes zoals het nodig was..Wat JIJ nodig had om te groeien en om inzichten te krijgen...
Je bent een mooier, slimmer, geduldiger, emotioneler, verdraagzamer enz enz enz mens geworden...
En dat is eigenlijk al onbetaalbaar..( al voelt het soms écht niet zo hihi I know tell me about it)
Maar VIER dat je staat waar je nu staat! En laat ALLEEN maar zonlicht toe! Géén duisternis! Je kent de duisternis als de binnekant van je broekzak!
De kneep zit hem in om het zonlicht toe te laten....En als je dat ziet Boa...Kan eigenlijk niks je meer deren...ondanks de ups en downs..
Het leven bestaat nu eenmaal met ups en downs...so you know het is het gulden middenpad bewandelen...en dát doe je nu! Proficiat!
Je bent een sterke vrouw...je komt er wel, zeker weten....
Kop omhoog joh...en schouders recht ...Thats the way
( opgedroogd? My *ss hahahahha)
Een warme groet van mij, FreeSpirit
Ik ben slechts jou in een andere vorm...
De onverschillige status
Jeemig, Boa, wat ben jij een eind gekomen! Zoveel mensen die zich uit het veld laten slaan door een life-changing-experience als een relatiebreuk. En jij... jij ademt nog steeds in en uit en inmiddels nog veel meer dan dat. Dat bewijst nog maar eens wat een veerkrachtige, sterke vrouw jij bent.
Ik kan me voorstellen dat denken aan de toekomst nu eng is en dat de gedachte dat je nooit meer op die manier lief zult hebben geen prettige gedachte is. Maar bedenk ook dat het helemaal niet leuk zou zijn als het leven steeds maar hetzelfde zou bieden. Ik kan soms bijvoorbeeld heimwee hebben naar het onbezorgde gevoel van toen ik net studeerde. Dat komt niet meer terug. Alleen betekent dat niet dat ik diep ongelukkig ben zonder dat gevoel. Er zijn andere dingen voor in de plaats gekomen. Misschien geldt dat ook wel voor deze situatie. Je zult niet meer op dezelfde manier liefhebben, maar er komt iets anders voor in de plaats dat niet automatisch slechter is. Snap je wat ik bedoel?
Waar ik wel nieuwsgierig naar ben is hoe je tot "opgedroogd" bent gekomen. Heb je daar bewust aan gewerkt? Of is het vooral de tijd die zijn werk heeft gedaan? Hoe ga je nu om met (confrontaties met het leven van) je ex-lief? Zelf heb ik de onverschillige status nog niet bereikt, ik zou zo graag weten wat te doen
Lieve Boa, ben onder de indruk van je stukje en van de manier waarop je tegen de dingen aankijkt. Hou vol, want alles sal reg kome! Liefs, Amelie
Gut, ik verdien jullie lof
Gut, ik verdien jullie lof niet zo hoor. Het is geen kwestie van kracht en hard werken, het is zeker een kwestie van tijd en een kwestie van misschien zelfs overkill.
Hoe het zo gekomen is, tijdens de nadagen van mijn relatie heb ik me vaak heel erg de speelbal gevoeld van mijn ex, zijn hevige emoties, zijn eisen (heb me lief, heb me nog meer lief, heb me nou lief), zijn rupsje nooitgenoeginstelling.
Ik heb hem dat hevig aangerekend. Tijdens en na. Het bleef ook, ook na de breuk. Hij bleef aan me trekken, tenminste zo heb ik ervaren indertijd. Hij was vaak razend op me. Hij verweet me zo heftig en zo veel, dat ik me schuldig voelde, daartegen ging vechten, moe werd, hem dat kwalijk nam, etc. Een vicieuze cirkel heet dat, toch?
Wat ik niet zag is dat ik daar net zo mijn rol in speelde als hij. Het was de enige manier waarop hij me nog kon bereiken en die manier greep hij dan ook. Iedere keer harder, feller, intenser. En ik had er bijna geen verweer tegen. Behalve boosheid, verwijt, vermoeidheid. Defensiemechanismen. Tot na een nogal lelijke uitbarsting hij ineens een aardige mail schreef. Volgens mij staat de beschrijving daarvan ook ergens op deze site. Het klinkt afhankelijk (en dat was het ook), maar de opluchting die ik voelde op het moment dat ik merkte dat hij me begon te vergeven en los te laten...
Na die tijd kwam ik er ook steeds meer achter dat die patronen een wisselwerking zijn. En dat het makkelijk was voor mij om hem dat aan te rekenen, maar dat het hem aanrekenen ervan niets veranderde voor mij. Dat hij energie kon blijven slorpen als ik niet veranderde. Ik ben simpelweg gestopt mijn rol te spelen. Ik ben gestopt met boos worden om zijn vele mailtjes, ik ben gestopt met me verdedigen, met geforceerd zakelijk doen, met me opwinden. Ik krijg nu nog heel af en toe een mailtje.
Een paar dagen geleden ook. En op dat moment merkte ik ineens dat het me niet meer kon schelen en dat ik er geen moeite voor hoefde te doen om het me niet meer te laten schelen. Terwijl ik een dag ervoor nog hevig aan hem had gedacht en hem had gemist, merkte ik met die mail, met die aanzet tot weer hetzelfde patroon dat het echt niet meer zo werkt voor mij. Dat mijn schuldgevoel, mijn slingerende emoties, mijn gemis zijn opgedroogd. Dat ik hem niet meer mis, maar dat als ik hem denk te missen de liefde mis. De liefde die met hem al lang niet meer mogelijk is nu. Ik mis een geest dan, of een illusie zo je wilt.
Tsja, als een vallend kwartje
En het komt nu ook niet meer terug, dat is iets dat ik voel. Heel apart allemaal.
Illusie
Ik denk dat je daar kort bij de waarheid zit, wat velen onder ons niet echt onder ogen kunnen zien....het missen van een illusie. Ik wil best geloven dat voor de meesten van ons in de toekomst echte liefde is weggelegd.
Sterkte.
Hoi Boa,
Ik heb je verhaal zoals altijd weer met aandacht gelezen, en hoewel onze verhalen heel verschillend zijn, is er toch die belangrijke overeenkomst: liefdesverdriet. Ik steek er elke keer weer wat van op, naast herkenning bij het geworstel met de emoties, zoals verdriet en boosheid, die je voor zolang volledig in beslag kunnen nemen. Ben blij om te lezen dat het je steeds beter gaat, je bent volgens mij goed op weg.
En wat die liefde betreft: ook al kan ik het me nu soms moeilijk voorstellen, ik geloof vast dat er voor ons nog meer in het vat zit, ongetwijfeld anders dan eerst maar zeker zo mooi .... meid, het gaat heus goedkomen met ons!
Liefs, Vincie
Hallo Boa
Wat herkenbaar jouw verhaal te lezen. En wat een opluchting voor jou dat je gevoelens voor je ex zijn 'opgedroogd'.
Het gaf mij hoop dit bij jou te lezen, hoop dat ook ik ooit dat stadium zal bereiken. ( hoewel dat onvoorstelbaar lijkt)
Ik denk niet dat je dit kan forceren , heb al zo vaak mezelf gezegd en nu MOET ik geen gevoelens meer ervaren voor hem. Nu MOET het klaar zijn. Het heeft me allemaal niet geholpen.
Dat kwartje lijkt maar niet te vallen, beter gezegd, hij lijkt vaak te vallen, maar niet diep genoeg...ik val steeds terug in het zelfde patroon van erg boos zijn , verlangen voelen, boos zijn, verlangen enzov.
Ik kan de knop niet uitzetten, ik wil me ook onverschillig voelen naar hem toe, zo graag.
Helaas zijn hier geen pilletjes voor.
Free Spirit, Dat vind ik nou
Free Spirit,
Dat vind ik nou leuk. We hebben ooit een aanvaring gehad en dan krijg ik toch zo'n bemoedigende uit het hart reactie van je. En dan ook nog eentje die je volgens mij een beetje hebt aangepast aan mijn niet zo expliciet spirituele inslag. Dank je daarvoor!
Het vieren van waar ik nu sta, het durven toelaten van zonlicht, allemaal zaken die me aanspreken. Ik weet de knop daarvoor nog niet helemaal te vinden en heb de champagne nog ongeopend gelaten
.
Maar je hebt wel gelijk dat ik de weerzijde daarvan nu 'ken'. En ik hoop dat je gelijk hebt dat alles zijn nut en zijn doel dient. Dat is het nadeel van een niet spirituele, niet religieuze instelling, het is soms moeilijker om de moed erin te houden als je helemaal niet zo zeker bent van het feit dat het allemaal nuttig is. Hoewel, als ik terug kijk naar andere donkere periodes, zie ik wel vaak dat ik daar op een later tijdstip iets aan had.
De voorbereiding... Ik bereid al jaren voor. Zou ik zo hardleers zijn? Of is het leven een aaneenschakeling van voorbereidingen?
Food for thought.
Ik denk trouwens dat je ook zo'n liefde hebt gekend en bent verloren en ik denk zelfs dat je spirituele outlook daaruit geboren is, of in ieder geval van daaruit een flinke boost heeft gekregen. En vanuit dat giswerk van mij, heb je misschien wel gelijk met mensen in hun verschijningsvormen. Zie je wel, meerdere wegen naar Rome. Dank je voor je lieve reactie.
Boa
Hey Boa, Wat een mooi stuk
Hey Boa,
Wat een mooi stuk zeg!
Idd de woede en de acceptatie. Het hoort er allemaal bij.
Woede heeft erbij toe gezorgd dat ik niks meer van hem wou weten.
Maar bij deze ex ligt dat anders... ik was wel boos maar zo bont heeft hij het nog niet gemaakt. Heb hem nu een week geen contact met hem en dat valt zwaar, want ik wil hem nog van alles vertellen.
Hij heeft me geblokt op msn, tis voor hem ook lastig. Terwijl ik hem vorige week nog aan de tel had en we nog samen gelachen hebben etc. Ergens kan ik begrijpen dat ie me heeft geblokt, maar ergens ook weer niet. Hij zei dat ie me niet zou blokken, toch heef tie dat gedaan.
iig, je moet niet stoppen met proberen, en daarmee bdoel ik: niet stoppen met proberen gelukkig te worden. Wel met je ex. Ga verder en wie weet wat er allemaal op je pad komt. Probeer ik nu ook: ik ga verder en als me ex zich bedenkt is dat mooi, maar ondertussen heb ik mijn leven weer opgepakt en ga ik vrolijk verder. Heb hem niet nodig, maa rhet zou fijn zijn als hij er wel was.
Success nog verder!
Groetjes
Sharkane, dank je wel voor
Sharkane, dank je wel voor je reactie. Niet stoppen met proberen gelukkig te worden vind ik een mooie uitspraak. Het 'niet nodig hebben van de ander' is iets waar je jezelf niet vaak genoeg aan kunt herinneren. Goed dat je dat doet en daar tevens mij weer een zetje in geeft.
Komt wel goed met je. Je zorgen over msn, zijn voortgang, je woede, ik kan je beloven dat het vroeg of laat 'opdroogt'. En zoals jij het beschrijft, het vrolijk verder gaan, dan denk ik dat het bij jou eerder vroeger dan later is.
Dank je voor je hart onder de riem!
Boa