Op 4 juli 2012 ging ik samen met mijn (inmiddels ex) vriend op vakantie naar Mexico. Ik had er zoveel zin in, en wou zo graag even een paar heerlijke weken weg van het normale leven. Tot deze vakantie alles op z'n kop gooide.

Op de dag voordat we zouden vliegen was ik naar de dokter gegaan om mijn urine in te leveren. Ik was namelijk over tijd, maar de zwangerschapstest die ik had gedaan was negatief. Toch werd ik alsmaar niet ongesteld. Voor ik naar Schiphol moest gaan, heb ik mijn urine ingeleverd en de dokter zou me voicemail inspreken met de uitslag.

Toen we na een 11 uur duurende vlucht eindelijk in Mexico aankwamen en ik mijn telefoon weer aan wou zetten had ik per ongeluk drie keer verkeerde pincode ingevoerd en werd me telefoon geblokkeerd. Puk code uiteraard niet bij me. Gelukkig had mijn vriend zijn telefoon ook nog dus kon ik gebruik maken van zijn telefoon.

Op de derde dag dat we in ons resort waren, pakte ik de telefoon van me ex om mijn ouders even te kunnen bellen. Op dat moment kwam er een smsje binnen waarin stond; 'Me misselijkheid is al wel minder geworden, maar ik ben nog steeds niet ongesteld geworden. Ik mis je en kan niet wachten tot je terug bent van vakantie'.

Toen ik dat las was het alsof de hele wereld onder mijn voeten vandaag werdt getrokken. Ik had 4,5 jaar relatie met deze jongen, we waren (zover ik wist) gelukkig met elkaar, we hadden een goed leven en konden doen wat we maar wilden. Het laatste wat ik had gedacht is dat hij bij mij vreemd zou gaan, tot ik dus dit ene smsje las. Ik confronteerde hem ermee en we kregen knallende ruzie. Lang verhaal kort te maken; wat bleek hij ging al meer dan een maand bij me vreemd, ze waren verliefd op elkaar geworden en ze hebben onveilig seks gehad. En dat terwijl me ex niet wist dat ik misschien ook wel zwanger was.

Op vakantie heb ik op het punt gestaan om naar huis te gaan, maar een nieuw ticket regelen werdt zo duur en ik durfde het niemand te vertellen want ik schaamde me zo erg! Hij smeekte me, huilde, schreeuwde, ging op z'n knieen om ervoor te zorgen dat ik bleef. Hoe dom ik ook was, ik hield van hem en zweek ervoor en bleef nog 2 weken op vakantie met hem.

Aangezien je zo ver weg bent van alles en iedereen is het een stuk makkelijker om normaal met elkaar om te gaan en met veel ruzie en toch ook leuke momenten hebben we de vakantie goed door gebracht, maar dan kom je weer thuis.

Eenmaal thuis kwam de klap weer zo hard aan. Onze relatie was verbroken, hij was verliefd op een ander (dit meisje was nog op vakantie en kwam pas drie dagen later terug) en ik was en ben er nog steeds helemaal gebroken van. Voor mezelf moest ik toen echt zeker weten of ik zwanger was of niet, want dat kon ik er nu al helemaal niet meer bij hebben! Ik ben meteen naar de telefoonwinkel gegaan en heb me puk code opgevraagd. Eenmaal me telefoon weer in bezit luisterde ik me voicemails af. En ja hoor, de dokter had gebeld met de mededeling dat ik zwanger was.

Ik was ten einde raad. Hoe moest ik dit gaan doen? Hoe moest ik een kind opvoeden waarvan de vader verliefd was op een ander en met haar verder wou gaan?

Ik heb het me ex meteen verteld dat ik zwanger was, en hij zei meteen dat hij dit niet wou en ik een abortus moest doen. Indien ik dat zelf echt niet wou dan zou hij het respecteren maar zijn mening is en bleef abortus. In deze tussentijd kwam natuurlijk ook het meisje back in town. We waren nog geen drie dagen uit elkaar en ik was zwanger van hem en hij heeft nu een relatie met haar.

Ik ben letterlijk ten einde raad, weet niet wat ik moet doen. Ik spreek me ex nog elke dag en meestal hebben we alleen maar ruzie met elkaar. Ik weet dat het beste is om afstand te nemen, maar we zien elkaar veel tijdens ons werk, mijn woning bevind zich recht voor zijn werkplek, dus je wordt voortdurend geconfronteerd.

Inmiddels zijn we nu drie weken uit elkaar, ben ik 10 weken zwanger, en heb ik stress, ben ik vermoeid, blijf maar overgeven en kan ik amper eten. Alsof liefdesverdriet nog niet genoeg is, ben ik ook nog zwanger en weet ik niet of ik een abortus kan doen. Ik mis hem zo erg ondanks hij keihard vreemd is gegaan bij me. Hij laat me erg alleen in deze zwangerschap en het feit dat we elkaar elke dag spreken is ook niet erg goed om over de gebroken relatie te komen.

Ik ben ten einde raad en weet gewoon niet meer wat ik moet doen.