Hallo,

Ik heb nog nooit een blog geschreven, maar het lijkt me nu wel op zijn plaats. Bijna 2 maanden geleden heeft mijn vrouw aangegeven te willen stoppen met onze relatie. Nou ben ik niet zo' n persoon die alles dan ook direct aanneemt, als ik het niet helemaal vertrouw dan ga ik net zo lang spitten tot dat ik de waarheid en de exacte reden naar boven heb en of het echt zo definitief is als wordt gezegd, hoewel niets in het leven definitief is behalve de dood....ja sorry kon het niet laten!

Maar goed de afgelopen 2 maanden waren behoorlijk heftig. Je moet alles zelf gaan regelen, een eigen appartement regelen, met de bank praten over de hypotheek, je inrichting bij elkaar sprokkelen, je spullen verkopen, naar de advocaat gaan, ouderschapsplan regelen, inboedel regelen en ga maar verder.

Dan heb je ook nog de emoties, soms denk je dat er nog leven in je relatie zit en elke keer kom je van een koude kermis thuis. Soms voel je sterk, soms een ellendig persoon, lelijk en afgedaan. Dan vraag je je af, waarom? Waarom nou ik? Bah...!

Gelukkig dat ik wel het een en ander kan relativeren, dan kan ik bij mezelf ook dingen naar voren halen waarbij ik mijn twijfels heb. Ik heb ook niet altijd even goed in mijn relatie gestaan, veel werken en weinig aandacht voor mijn thuis situatie en mijn vrouw, achteraf kun je jezelf wel voor je kop slaan. Daarnaast heb ik ook mezelf behoorlijk verwaarloost, zowel mentaal als fysiek, dan stop je om jezelf te waarderen en dat is het allerslechtse wat je in een relatie kunt hebben.

Ik ben nu volledig wakker geworden, blijkbaar heb je dit soort ellende nodig om je eigen leven te veranderen en weer op de rit te zetten!
Dus nu 2 maanden verder, ben ik bijna het huis uit, ben ik begonnen om mezelf goed te verzorgen ( nieuwe kleding werkt ook voor de man, veel sporten voor een gezond uiterlijk) en heb ik plannen voor de toekomst. Ik denk dat ik veel downs ga krijgen, maar er zullen ook wel ups zijn! Ik laat het jullie wel weten en ik hoop dat jullie er vooral positieve energie uithalen om het leven te waarderen zoals het is.