Gelukkig heb ik een paar goeie dagen achter de rug, al word ik nog steeds heen en weer geslingerd van boos zijn, naar teleurstelling, naar verdriet, en ook hoop, en dat laatste baart me het meeste zorg.
Hoop, tja....waarom zou je zeggen, heb niets meer van hem gehoord sinds ons laatste gesprek nu 2 1/2 week geleden, Waarschijnlijk omdat hij me nog steeds op hyves heeft staan......dat ik zo lief ben......
Hij heeft er allemaal nieuwe fotoos op gezet, waaronder ook eentje van mij en alle kids. Snap er echt helemaal niets van, maar dat is zijn stuk en is aan hem....ik moet alleen aan mij denken en hem zn ding laten doen, maar tjeemig lieve allemaal dat is makkelijker gezegd dan gedaan. ach, ik geloof dat ik t gewoon ff op zn beloop moet laten, elke dag is er 1, maar ik ben nu een beetje bang dat ik mn verdriet voorbij loop vanwege mn hoop. Ik weet alleen niet wat ik daaraan doen moet.
Ik weet dat dit heel raar gaat klinken, maar ff heel wat anders.....mijn vader zit aan het laatste stukje van zijn leven, morfine heeft ie vandaag voor het eerst gehad....ligt op een bed in de huiskamer, heeft een catheter. ik schaam me een soort om het te zeggen, maar ik kan gewoon niet verdrietig zijn. HELP wat is er met mij aan de hand?

liefs vlinder