Lieve schat,

Toen ik jou voor 't eerst in je ogen keek, voelde ik een soort herkenning.
Die kinderlijke na?ɬØviteit van een sterke maar zachte teddybeer waar ik als klein meisje al van droomde.
Ook jij herkende mij als naiëf goed hartje naast het jouwe, 2 hartjes die hunkerden naar een innig geluk en verstrengeldzijn.
En we werden ver-liefd, vertederd door elkaar?¢‚Ǩ¬¶.Zo brachten we een aantal prachtige jaren door, waarin liefde, genieten van elkaar en er elke minuut van de dag voor elkaar zijn, centraal stonden.Ik beleefde ons sprookje. Ook als het eens minder ging, bleef ik geloven in ?¢‚ǨÀúwij tweeën' voor altijd samen, zeker als je mij dat nogeens bevestigde.

Of jij ons sprookje ook zo beleefde, dat weet ik niet, ik weet wel dat op een gegeven moment vorig jaar je ogen die glans en oprechtheid verloren, omdat je plots niet meer zeker was over ons. Heb je me nooit gezegd, maar pas nu kan ik het zo verklaren.
De realiteit van stress, jobverlies en een beetje moeten knokken voor de relatie maakten van jou een harde realist, die mij niet meer ?¢‚ǨÀúherkende' zoals voordien.
Je hebt er alles voor gedaan, zeg je, maar dan wel zonder mijn medeweten, samen knokken gaat echter zoveel beter dan op je eentje vechten.
Zeker toen het moment naderde dat we aan trouwen zouden gaan denken?¢‚Ǩ¬¶er ging iets dood in jou?¢‚Ǩ¬¶.het geloof in ons sprookje!
Je werd onrustig en begon me te kwetsen, bijna ontkennen dat je dit sprookje met mij hebt beleefd.

Je zei dat ?¢‚ǨÀúik' de liefde had kapotgemaakt, en ik begreep niet wat je daarmee bedoelde en voelde me schuldig.
Nu weet ik dat iets anders ?¢‚ǨÀúons' kapot heeft gemaakt, nl. van zodra niet alles meer rooskleurig verliep, kreeg je het moeilijk. Want, nee, het leven is geen sprookje en daar moet je mits communicatie en hard werken aan de relatie, samen zien uit te komen om een mooi vervolg van het sprookje te kunnen maken.
Ik had toen nog niet door hoezeer je van me vervreemd was. Doorheen jouw realistische brilletje en met jouw bagage kon je het geloof in ons sprookje gewoon niet meer hebben.
Je rende dan heeel ver weg van me?¢‚Ǩ¬¶..zeggende dat ik in een droomwereld leef ?¢‚Ǩ¬¶..en je bleef weg voor altijd!
Nu weet ik dat sprookjes wel bestaan, maar dat mooie sprookjes nooit lang duren.

Liefste, toch bedankt voor de mooiste jaren uit mijn leven, die nemen ze me nooit meer af.
Ik zal ze voor altijd in m'n hartje koesteren als ?¢‚ǨÀúopperste moment' van geluk, net zoals in ons sprookje...

Italygirl x