Heb al je bloqs gelezen en wij hebben veel met elkaar gemeen.Kan je zo goed begrijpen en ook al je vragen,twijfels en onzekerheden!!
Ik zit nu in een soort zelfde situatie als waar jij in zat...wachten,rust geven,hopen en wachten.
Dat heb ik 1,5 maand volgehouden,ik smsde hem als ik vragen had en boos was en dat heeft echt niet geholpen!! Hij zei dan ook dat als ik niet wat die k*t smsjes had gestuurd het al veel eerder goed was geweest enz enz tja makkelijk gezegd niet? Maar ik ben ook een mens en die onzekerheid en dat wachten maakt je nou eenmaal helemaal gek!!
Ik heb nu sinds 1,5 week de knoop doorgehakt,hem verteld dat ik niet meer op hem ga zitten wachten en dat het nu wel allemaal lang genoeg heeft geduurd,ben geen gek lelijk dom wijf zei ik!!
Hij zei dat hij had willen wachten totdat dat stukje wat bij hem gebroken was weer geheeld is,heb hem gezegd dat ik daar niet op wil wachten en hij zei ja maar ik wel en ik zei ja maar ik niet!! Dat is dan jouw beslissing zei hij en ik zei ja zeker is dat mijn beslissing!
Verder heb ik relaxed en normaal gedaan tegen hem,hij ging even douchen en ik ben weggegaan.
Daarna heb ik niks meer laten horen en hij ook niet.
Moet zeggen dat ik me toen heel sterk voelde maar ik heb dit puur gedaan zodat hij doorheeft dat ik niet meer op hem zit te wachten en dat ik nu doorga...maaaaaaaaar dit is niet wat ik wil hoor,ik wil hem terug,dat hij mij en ons een 2e kans geeft!!
Het is zo f*cking moeilijk maar ik denk dat dit de enigste manier is zodat hij weer naar mij komt en inziet dat ik niet zo slecht ben en dat we het verder goed hadden samen,dat hij me gaat missen en die kleine ook en dat hij tot inkeer komt pffffffff ik hoop het zo maar aan de andere kant ben ik zo bang dat hij een ander tegenkomt of wat dan ook en dat bedoel ik,dat is jezelf gek maken!!
Nu is mijn situatie wel iets anders want ik woon in zijn huis en hij bij een vriend.
Ik hoef niks te betalen van hem en hij vraagt ook of ik geld nodig heb.
Ik doe zijn was en hij komt zo af en toe wat schone kleren halen,al zijn spullen liggen nog hier,al zijn kleding. Hij neemt ook geen kleding mee voor een paar weken ofzo maar iedere week komt hij wel langs.
Heb gezegd dat ik druk bezig ben met een huisje zoeken maar hij zegt dat ik daar geen haast bij hoef te hebben.Ik spreek zijn moeder bijna dagelijks en die hoopt ook dat het goed komt natuurlijk,hij heeft er ook geen problemen mee dat ik zijn moeder zie en spreek hij zegt dat vind ze juist leuk want ze mist je.
Ik heb wel redenen om hem te sms-en hoor,hij vroeg donderdag namelijk of ik enenco wilde bellen voor uitleg enz en daar moeten dingen voor geregeld worden maar ik ga hem echt niet sms-en of bellen,hij komt zelf maar met de vraag hoe dat gegaan is.
En denk nou niet dat ik zo sterk ben,want dat ben ik niet hoor,heb gister heel veel gehuild en doemgedachtes gehad enz enz
Ik hoop zo en dat hoop ik echt uit het diepste van mijn hart dat hij gaat beseffen dat hij me aan het kwijtraken is en hij naar mij toe komt en we het nog een keer kunnen proberen.
Ik lees in jouw verhaal dat jij je eigenlijk al die tijd afhankelijk van hem hebt opgesteld en alhoewel je hem die rust gaf hij toch wel het idee had dat je op hem wachte en op die manier komt iemand niet tot inzien naar mijn idee want zolang hij geen moeite hoeft te doen voor jou en jij er toch altijd wel bent hoeft hij ook niet na te denken en hoeft hij ook geen keuze te maken want jij bent er toch wel.
Ben benieuwd hoe je je nu voelt na dat gesprek met hem.
En ik wil er ook voor je zijn hoor naast anzil en odie,je bent niet alleen meis echt niet!!

liefs