Ben er even een paar dagen tussenuit geweest. Geen blog, geen liefdesverdrietzaken. Even niks. Heb geprobeerd mijn leven op te pakken: terrasjes, weekend weg, eten met vriendinnen. En ja, soms voel ik me echt beter. Maar op het moment ben ik een en al onrust. Als ik ergens ben, wil ik ergens anders zijn, als ik iets doe, wil ik iets anders doen. Als ik me goed voel, wil ik aan mijn ex denken en als ik me dan weer rot voel, wil ik dat juist niet. Klinkt lastig he? Is het ook!
Voor ik er even paar dagen tussenuit ging las ik een reactie op een blog. Weet even niet meer van wie, de reactie was geloof ik van Panic, Het ging erover dat je ook een bepaalde troost voelt in het liefdesverdriet. Dat het bij je gaat horen. En dat je het ook wilt voelen, omdat het de relatie dan de waarde geeft die de relatie had. En in die fase zit ik nu denk ik. Dat ik erin blijf hangen, dat misschien zelf ook wel wil. Maar ook weer niet.
Ik weet dat het goed was, een paar dagen niks te lezen en te schrijven. Maar nu is het weer even goed dat ik terug ben.
Ik merk dat het me steeds meer moeite kost met plezier aan mijn ex terug te denken. Puur door de laatste tijd. En dat wil ik niet! Ik wil de herinnering mooi houden. Of heb ik die mindere gedachten nodig om verder te kunnen?
Dit weekend probeer ik wat rust te pakken. Wie weet kan ik de onrust weer laten verdwijnen. Tips altijd welkom
@Verdrietig meiske
Ben je al naar de kapper geweest? ^_^
Jelle
@ Jelle: kapper? heel onverstandig!
Haha, nee, maar dat hoort er zeker wel bij voor een vrouw?
Ben nu bang dat ik mijn hoofd kaal zou laten scheren en morgen juist een bos met krullen zou willen ... niet verstandig dus
Maar eh thanks voor je inlevingsvermogen.
Mr Bean @Verdrietig meiske afhankelijk van je eigen stemming
Beste Verdrietig meiske, ik denk dat hoe je aan je ex terugdenkt afhankelijk is hoe je je zelf erbij voelt, je eigen gemoedstoestand. Als je op een gegeven moment wel meer kan accepteren, en meer je verdriet hebt verwerkt en minder pijn hebt, dan zul je dat wel kunnen, dan kost het ook geen moeite meer. Als je meer en meer jezelf hebt opgeraapt en meer van jezelf begint te houden, dan gaat alles vanzelf, ook die onrust verdwijnt dan. Maar ja, wel cliché, het kost tijd, dus neem de tijd, heb geduld met jezelf.
Succes en sterkte!
Mr Bean
@ mr Bean - geduld
Thanks mr Bean. Alleen geduld... dat combineert niet zo met onrust.
Hoop wel dat je gelijk hebt en dat ik, wanneer ik me beter voel, ook weer met een fijner gevoel terugdenk.
Gr Verdrietig Meiske
Mr Bean @Verdrietig meiske garantie
Beste Verdrietig meiske, ja idd, alleen met geduld bedoel ik dat je jezelf niet moet forceren, laat gewoon jezelf uitrazen, niet teveel willen in 1 keer, wordt je alleen maar onrustiger van. Dat na verloop van tijd die onrust vanzelf zal verdwijnen, tijd heelt alle wonden zeg maar, het slijt.
En je zult na verloop van tijd met een fijner gevoel terugdenken, althans, bij mij is het zo, met veel minder wrok. Maar probeer wel te beseffen dat alles veel tijd nodig zal hebben, in het begin wilde ik ook alles opgelost hebben binnen 1 dag, maar heb daarna een soort planning gemaakt, wat ik nog verder wil oppakken, wetend dat ik dat niet in 1 keer kan doen (huis opnieuw inrichten, reizen, vrijwilligerswerk, gitaarlessen, verwaarloosde vriendschappen weer oppakken etc etc)
Na verloop van tijd zul je jouw periode terugdenken als een mooie, maar ook leerzame periode, niet meer als alleen een negatieve, snap je? Je moet het niet zien als verlies, dat gecompenseerd met worden, je hebt er iets voor teruggekregen, namelijk veel kracht, wijsheid en groei, althans, als je wat verder bent en als je het wilt, jijzelf bent de enige die je eigen leven richting kan geven, je bent uiteindelijk zelf verantwoordelijk voor je eigen leven, niemand anders.
Maar kan helaas geen garantie geven, eh, niet goed, geld terug?
Maar eigenlijk moet je je niet druk maken over de toekomst, heb misschien teveel verklapt, op dit moment is dat niet interessant, je zit met pijn en verdriet in het hier en nu, dat is waar het om gaat. Beleef je pijn, sta je verdriet toe, deel dat met je omgeving, schreeuw het uit, schrijf het hier op, zal enorm opluchten.
Sterkte!
Mr Bean
@ mr Bean: echt geen garantie?
He Mr Bean, jammer dat je er geen garantie bij kunt geven, want het klinkt goed wat je schrijft! Ach, weet verstandelijk ook dat je gelijk hebt hoor. En voel me vandaag alweer wat rustiger. Heb Jelle's advies opgevolgd om de natuur in te gaan en probeer mezelf kalm te houden en mijn verdriet verder toe te laten. Merk dat ik nu aan dingen kan denken die ik in het begin niet kon. Dus ben best goed op weg met mijn verwerkingsproces... al voelt t niet altijd zo.
Las net jouw positieve blog: good for you! En ook fijn dat je nog wat schoppen onder de kont blijft geven;)
Thanks,
Verdrietig meiske
Mr Bean @Verdrietig meiske daarom geen garantie ;)
Moet je wel wat voor doen, en het kost natuurlijk tijd en energie, afhankelijk van jezelf, of je erin blijft hangen of niet, in je slachtofferrol, daarom geen garantie
Maar overhaast niet, en natuur werkt idd erg helend, zelf jog ik en doe ik meditatieve oefeningen, Tai Chi, dat soort werk, en natuurlijk niet te vergeten muziek (soort ldvd selectie gemaakt), veel kunnen schrijven op deze ldvd site, praten met vrienden en familie (voor zover ze je nog willen aanhoren), en uiteraard de lange treinreizen heen en terug naar mijn werk, werkt ook erg goed. Op een gegeven moment als de verwerking wat verder gevorderd is, dan wordt het minder onrustig in je hart, maar de pijn, verdriet en gemis zal niet in 1 keer weggaan, het slijt na verloop van tijd. En langzamerhand durf ik weer gelukkig te worden, ben niet meer bang om alleen verder te moeten, ben nog dankbaar voor degene die mij nog wel dierbaar zijn, mijn 4 mooie en lieve kinderen, mijn familie en vrienden, een eigen freelance zaak, leuke collega's, en uiteraard last but not least, me, myself and I
Verder veel succes met jouw verwerking, zodat je zelf ooit ook schoppen onder de kont kunt uitdelen! (heb zelf eerst best wel veel van de 3 beruchte duveltjes moeten incasseren
Mr Bean
@Verdrietig meiske: nog een praktische tip
Ik ben toen mijn ex bij me was weggegaan gaan hardlopen en boksen. Was toen ook een en al onrust. Het is nu mooi weer buiten, ik kan het je aanraden om lekker buiten te zijn. Werkt het beste als je vlakbij de natuur woont.
Beter is het om te gaan hardlopen als het onweert. Dat is een unieke ervaring.
Jelle
@ Jelle
Ben niet zo van het hardlopen, maar wel van het onweer. Laat maar komen vanavond!
Ik woon gelukkig heel dicht bij een mooi stukje natuur en dat helpt me inderdaad vaak. Fijn dat je zo'n goede manier hebt gevonden om die onrust bij jou weg te halen. Misschien dat wat meer sporten mij ook helpt. Good thinking.
nog effe
Vertrouw er op dat het over een tijdje weer een stuk beter gaat. Misschien is het net als stoppen met roken, het feitelijke missen duurt telkens maar 5 minuten, probeer dat gevoel af en toe bewust in een doosje te doen tot een later moment.
Ik denk dat je die mindere gedachten nodig hebt, het gaat toch alleen om de laatste tijd. Gebruik het om afstand te nemen....
@ Anitasten - nog ff
Een tijdje geleden had je een reactie geplaatst op mijn blog waar ik vaak aan denk: dat over een jaar alles er weer heel anders uit kan zien. Soms heb je even iemand nodig om je bewust te maken van dingen (ook al liggen ze voor de hand).
Zo vind ik dat je nu heel positief verwoord dat je mindere gedachten kunt gebruiken om afstand te nemen. Als je het zo zegt, klinkt het niet zo zwaar als ik het nu soms voel.
En ja, stoppen met roken is me ook ooit gelukt. Dus dit zal ook goed moeten komen
@Verdrietig meiske: verdrietig?
Even een vraagje: voel je je verdrietig, onrustig, beide of iets anders?
Jelle
@ Jelle - beide
Op het moment: beide. Maar de laatste tijd wordt het verdriet iets minder en de onrust sterker. Toen ik me vooral verdrietig voelde, ging ik veel in het park zitten, mensen kijken, boek lezen, potje huilen whatever. Maar nu heb ik daar de rust niet voor.
Daarom zou onweer nu best wel goed bij mijn gemoedstoestand passen
@Verdrietig meiske: wat apart
Dat is vreemd. Ik heb nog nooit gehoord van onrust vanwege ldvd. Wel overstuur zijn, maar daarvoor is er een aanleiding nodig.
Is het mogelijk dat je onrust met iets anders te maken heeft?
Jelle
zoeken
Ik ken het wel van mezelf van vroeger. Tegenwoordig zie ik het regelmatig aan mn keukentafel als 1 van de meiden waar ik mee werk problemen heeft. Ontzettend graag willen komen en je gal spuien en dan op hete kolen zitten want het helpt je zo weinig.
Ik kon vroeger ook ergens naar toe gaan en er binnen 3 minuten achter komen dat dit 'het' dus niet is en weg willen.
Gewoon maar een paar dagen in je bed kruipen met een stapel dvd's? De rust vind je niet bij anderen maar bij jezelf.
onrust is herkenbaar
Ja, vooral in het begin, wilde de hele wereld laten weten hoe oneerlijk ik me behandeld voel, zomaar gedumpt, opzij gezet, na 16 jaar, dat ze vreemd is gegaan, dat ze nu zomaar voor iemand anders heeft gekozen. Die enorme onrust, alsof er een bom in je zit, die nog moet ontploffen, maar uiteindelijk veel praten, schrijven, muziek luisteren, mijn pijn en verdriet eruit schreeuwen, deed mij uiteindelijk wel opgelucht voelen.
Die onrust werd veroorzaakt door enorme emoties in mij die nog los moesten komen, hoe zeer ik ook wilde, ik kon er niet voor vluchten.
@ Jelle
Zou kunnen dat het vreemd is. Maar kan geen andere oorzaak bedenken. Buiten mijn ldvd gaat alles eigenlijk van een leien dakje op het moment. Voor mijn gevoel hangt het dus wel echt samen.
Ik ga mijn bed eens opzoeken, wie weet voel ik me morgen al een stuk rustiger. Vond het in ieder geval fijn vanaaf zo snelle responses te krijgen. Thanx!
En las net jouw blog. Fijn dat je zo ver bent!
Groetjs, VM
Herken het helemaal.
Ben zelf ook zo onrustig als de pest. Verdriet heb ik niet echt vaak meer, zo af en toe. Je wil er aan blijven denken, je blijft het voeden omdat je die persoon niet wilt vergeten. Je dacht ooit elke dag aan die gene en dat is was je wilt blijven doen. Na een lange tijd dan denk je er eens een dag niet aan en je voelt je meteen schuldig. Raar heh!?
Maar als je jezelf simpel de vraag stelt; Was zij goed voor me, dan is het antwoord duidelijk nee.
De puzzel stukken vallen allemaal op zijn plek. Gisteren was ik echt helemaal van streek, super verdrietig en tergelijk waren mijn meeste vragen beantwoord. Het was niet het gene wat ik hoopte of wilde horen maar accepteer het 1000%, begrijp nu hoe het zit en steun haar tevens 1000% als zij dat wil.
Veel succes
Liefs Leroy
@ vraagoverliefde
He Leroy,
Herkenbaar, dat blijven voeden en schuldgevoel enzo. Alleen als ik de vraag stel 'was hij goed voor me' dat zou ik daar toch ja op antwoorden. En da's wel lastig. Maar hoe mijn ex nu is/zich gedraagt, daar zou ik dan weer nee tegen zeggen.
Wat goed van je dat je haar kunt steunen, maar vooral dat je kunt accepteren. Bent goed bezig!
Verdrietig meiske
GV