Online gebruikers
- JosephUnlal
Pfffff.... ik weet weer eens niet wat er met me aan de hand is. Heel de week geen noemenswaardige prblemen gehad wat emoties betreft, een rustig weekje, dat had het moeten zijn, tot de dag van vandaag.
Misschien ben ik wel gewoon moe, veel dingen gedaan gedaan de afgelopen week, veel afspraken, vroeg op moeten staan terwijl ik een middagshift draai, misschien de opeenhoping van deze kleine dingen maakt dat ik me nu rusteloos voel; ik kan mijn draai niet vinden. Ik ben moe maar kan niet rusten, loop vanaf het moment dat ik binnen ben gekomen heen en weer te ijsberen; onrustig. Zitten hou ik maar een paar minuten vol, dan sta ik weer op en ga weer ergens anders zitten of loop wat heen en weer op de galerij, wordt een beetje gek van mezelf.
Ondertussen wel vanalles geregeld: Opslagruimte voor mijn deel van de inboedel, het verhuizen van mijn spullen samen met een collega, vrije dagen gepland voor het in orde brengen van mijn voorlopig onderkomen bij mijn ouders, en nog een aantal andere zaken.
Wel deze week tot 2x toe mijn ex "tegen het lijf gelopen", eerste keer was begin deze week: Op weg naar de lockers op het werk, zij groette zachtjes en twijfelend en ik, overrompeld dat ik was, antwoordde niet en knikte slechts mijn hoofd. De tweede keer was vandaag in het kantoor van mijn leidinggevende: ik was een beetje aan het bijpraten en zij kwam binnen, deze keer geen groet en ik leek lucht te zijn. Nadat ze weer weg was zei mijn leidinggevende ook eventjes van slag af te zijn en het best vreemd vond deze hele situatie (wij tweeen samen in een ruimte elkaar negerend).
Morgen de laatste dingen in verhuisdozen doen, verlichting afkoppelen en klaar zetten voor de verhuizing die over een week zal gaan plaatsvinden. Ex moet ok nog een aantal dingen ophalen en opruimen, ben benieuwd wanneer ze dat zal gaan doen. Hopelijk niet morgen want ik heb geen zin in nog een ontmoeting.
Waarschijnlijk allemaal nogal onsamenhangend maar ik ben nu dan ook even niet in staat om alles goed te verwoorden...
Wesley
Klinkt als een zeer emotioneel weekje
Wat is het toch naar om dan je leven samen als water door een doucheputje te zien verdwijnen, zo het riool in. Heel veel sterkte met alles, heb overigens bewondering voor je hoe je zo cool blijft. Ik had dat geloof ik niet zo goed gekund.
een lesje niet geleerd is een lesje over doen x Cleo
Ik ken dat dat, dat de ander
Ik ken dat dat, dat de ander doet alsof je lucht bent, de eerste maanden voelde ik me net een stuk onbeheerde bagage op een vliegveld, laat maar over een kleine paar maanden zal ze (hopelijk) inzien wat ze heeft aangericht.
Doen alsof je lucht bent
Ik ken dat ook inderdaad, dat de ander doet alsof je lucht bent. Maak het nu mee. En wat betreft dat weekje zonder emoties en dan ineens een dag waarop het wel weer tegenzit, dat ken ik ook. Ook mijn huidige 'fase'. Maar dat jullie elkaar ook nog tegenkomen op het werk, pff, da's wel heel erg lastig... Sterkte ermee.
Groeten Scribent
Water en lucht...
Cleo31: Het blijft elke keer weer "vervelend" en "lastig" haar te zien. Gelukkig heeft ze nu sinds kort haar eigen huis waardoor ik haar niet merrt tegenkom in "ons" huis. Hierdoor kan ik op mijn gemak mijn spullen inpakken en klaar zetten voor verhuizing. Op het werk kan ik haar helaas niet volledig ontlopen, af en toe zie je elkaar toch. Cool blijven... zo cool ben ik niet, ik wil mijzelf alleen niet verlagen tot datgene wat mijn ex doet. Vanaf het moment dat ze de relatie beeindigde, zo'n kleine 6 maanden geleden, ben ik slechts 1 keer goed uitgevallen tegen haar. De rest van deze periode heb ik mijzelf ingehouden en heb veel geslikt. Zodra alles rond is wat de verkoop van het huis betreft ga ik mijn zegje doen, niet mondeling, maar schriftelijk zodat ik alles wat er op mijn hart ligt eruit kan gooien, of ze het daadwerkelijk helemaal gaat lezen is dan nog niet eens zo belangrijk maat haar een klein beetje kennende, zal ze het wel lezen. Net zoals mijn "vriend" het ook wel zal lezen, want ook hij krijgt een mooi schrijven.
En lucht zijn; tja...misschien wel beter ook voor mij. De behoefte om haar te spreken is ver te zoeken. Het ligt niet in mijn aard om mensen te negeren en ik moet er dan ook moeite voor moeten doen om haar te negeren, haar gaar het blijkbaar beter af. Maar... ze kan het krijgen zoals ze het hebben wil.
Dit is voor haar blijkbaar DE manier om een relatie van ruim 12 jaar af te sluiten.
Als je blijft staren naar de plek waar de zon onderging, zal je hem nooit meer op zien gaan...