Hoi jol, dit is serieuze, ernstige issue, ik denk dat je echt hulp moet zoeken. Jouw man zal zelf uit dat dal moeten kunnen klimmen, door aan zijn zelfbeeld te werken, doen wat hij zelf leuk vindt, sporten, uitgaan, ondernemender worden, aan zijn uiterlijk werken enzo, maar is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Hij wacht totdat hij zich beter voelt, dat is een veelgemaakte fout, maar het is vaak juist andersom, hij zou zelf aan dat zelfbeeld moeten werken, door te doen, dingen te ondernemen, dan voelt hij zich beter. Maar alleen hijzelf zou dat moeten beseffen, jij en zijn omgeving zou hoogstens wat peptalk kunnen geven. Maar als je echt bang bent zou je professionele hulp moeten inschakelen, want dit klinkt behoorlijk ernstig. Ik hoop dat hij echt weer de oude wordt, is zo zonde, jullie huwelijk en jullie kinderen, waar een wil is is een weg, je zou alle mogelijkheden op een rijtje moeten zetten, en aan hem voorleggen, desnoods sleur je hem mee naar professionele hulpverlener ofzo. Ik heb ook familie met depressies, en ik weet dat medicijnen enzo vaak niet helpen, vaak is het tijdelijk, onderdrukt het slechts. Hij zou de problemen bij de oorzaak moeten aanpakken, waarom is hij zo depressief? Geestelijke problemen kun je alleen geestelijk oplossen, zelf heb ik veel baat bij spiritualiteit, filosofie enzo, daar knap ik geestelijk van op.
Het blijft moeilijk, het liefst wil je hem verlaten, maar je durft niet, bang dat hij zichzelf van kant maakt. Maar nu doe je jezelf wel enorm tekort, maar ieder mens blijft voor zichzelf verantwoordelijk, hij ook, je zou hoogstens hulp voor hem kunnen zoeken, en dan pas daarna weggaan of verder kijken hoe of wat.

Heel veel sterkte,

Mr Bean

Hallo,

Ik heb op verschillende manieren te maken gehad met dit soort situaties(mn vader en een vriend) en ik wil je wel 1000x zeggen; je bent hier niet verantwoordelijk voor. Dit kun jij niet oplossen! Je moet je kinderen en jezelf beschermen tegen iemand die geestelijk niet in orde is is.
Voor iemand met een lichamelijke ziekte zijn er oplossingen desnoods euthanasie, iemand die ondraaglijk geestelijk lijdt moet het zelf maar uitzoeken helaas. Deponeer je hele verhaal bij huisarts, crisisopvang vertel en besef dat dit een onacceptabele situatie is om kinderen groot te brengen.
En als hij echt wil, dan gaat hij toch, of je nu thuis bent of niet. Dat ligt niet aan jou, maar aan zijn ziekte. Ik kan je absurde anekdotes vertellen die laten zien hoe wreed deze ziekte is maar dat doe ik maar niet in het openbaar:(

Het klinkt gemeen wat ik zeg, maar ik hoop dat je me een beetje begrijpt!

Dikke knuffel en heel veel liefde voor jullie allemaal!