Ik weet niet zo goed of ik hier precies op mijn plek ben, aangezien mijn relatie nog niet officieel ten einde is, maar misschien een goede plek om alles eens op een rij te zetten.

Mijn huidige vriend ken ik inmiddels drie jaar. Het begin van onze relatie was enigszins moeizaam, daar hij eigenlijk nog helemaal niet op zoek was naar een relatie maar ik hem gewoon “overkwam”. Toch werden we echt verliefd en na 5 maanden was het officieel, wij waren samen. Vanaf het eerste moment ben ik stapel op hem geweest, we zijn elkaars uiterste maar we vullen elkaar daarom echt heel goed aan.

Hij is geen makkelijke man, kan niet goed over zijn gevoelens praten en verteld sowieso nooit heel erg veel. Dat maakte het voor mij soms moeilijk om met hem te communiceren. Ik voelde af en toe een bepaalde barrière tussen ons, hij bleef andere vrouwen interessant vinden, deed daar niets mee, maar daagde het wel uit. Hij gaf dat ook aan spannend te vinden… wat mij erg kwetste. Hij is geen man van de handjes vasthouden, knuffelen, ik ben dat wel, als ik verliefd ben mag de hele wereld dat weten. Hij maakt wel concessies voor mij, en doet zijn best, maar het is nooit natuurlijk. Hij houdt niet van kusjes geven in publiek etc. Hij gaf aan heel af en toe te twijfelen in zijn gevoel voor mij, maar dat ging bij hem ook met ups en downs.

Vorig jaar ging het een keer mis, hij beging een kleine misstap, geen liefde of iets, ook echt niet iets van grote omvang… Maar voor mij wel een eye opener, in mijn ogen stonden zijn gevoelens van “spanning” dus voor de relatie die hij met mij had, hij vond dat op dat moment dus belangrijker. We gingen uit elkaar, het was afschuwelijk, onuitstaanbaar, heel pijnlijk. Na een aantal weken kwamen we bij elkaar; door het hele voorval had hij gezien hoeveel hij van mij hield en dat ik de meest fantastische vrouw voor hem was.

Het afgelopen jaar heeft veel ups en downs gekend; we zijn lekker 3 weken naar Puerto Rico gegaan, heerlijk genoten, van elkaar van de zee van alles. Toen nog 2 weken naar Fuerta Ventura en alles was zo perfect. Tuurlijk zijn er altijd struikelblokken; ik erger mij er af en toe aan dat hij geen carrière ambities heeft, waar ik me een slag in de rondte werk en een zware maar goede baan heb. Uiteraard heb ik er moeite mee dat hij niet over zijn gevoelens praat en mij niet altijd de liefde toont die ik zou willen voelen. Gelukkig weet ik altijd energie te putten uit het positieve.

Na onze vakantie in Fuerta Ventura (November j.l.) leek er iets veranderd te zijn. Ik vroeg hem ernaar en hij vertelde mij dat hij de passie mist; Hij zou willen dat hij mij altijd zou willen zoenen, altijd zou willen vasthouden en altijd aan mij zou willen zitten, maar dat heeft hij niet… Hij zegt dat hij ontzettend veel van mij houdt, en dat hij me absoluut niet kwijt wil. Maar hij wil een vriendin waarmee hij die passie wel voelt. Hij wil mij niet kwijt als zijn vriendin maar is bang dat door zijn gebrek aan passie en spanning hij mij zal blijven kwetsen door het niet tonen van liefde.

Wij weer uit elkaar, en na een week smeekte hij mij letterlijk om bij hem terug te komen. Na heel veel drama ben ik naar hem toegegaan en heb ik de hele nacht bij hem gelegen. De hele nacht vertelde hij me hoeveel hij van me hield en hoe blij hij was dat ik weer bij hem was… De hele avond kusjes, knuffels, de volgende dag lieve smsjes… Het leek wel weer een droom, alles was geweldig. We hebben een leuke twee maanden weer gehad… Kerst samen gevierd, heerlijk was het. De hele kerst hebben we met zn tween de meest fantastische diners op tafel gezet. Ik dacht; dit is het… Oud en nieuw was super, de hele avond met vrienden, lekker gegeten, gedronken, niets aan de hand.

Maar helaas… Gister kwam hij er weer mee… Hij twijfelt aan zijn gevoel voor mij, hij weet het niet meer. Hij is ervan overtuigd dat we super goed bij elkaar passen, dat hij nooit iemand beters zal vinden, maar toch die twijfel… Hij zegt dat het niet iets is wat ik kan veranderen, het enige is dat ik te gemakkelijk voor hem ben, hij weet dat ik nooit zal vreemd gaan of ook maar iets zou doen om hem te kwetsen… Ik ben te lief.. In fysieke aantrekkingskracht mist hij ook wat; hij zegt dat hij me prachtig vind, maar niet “sexy”. “Jij bent het stereotype power woman; mooi en slim… Maar niet sexy, en dat mis ik”. Na heel veel huilen heeft hij mij toch kunnen verleiden en zijn we in bed belang (wat ik niet helemaal snap, want ik ben toch niet sexy? ). Vervolgens wilde hij graag dat ik mee ging naar zijn huis. De hele nacht heeft hij me geknuffeld, vast gehouden, kusjes gegeven… Ik kon alleen maar huilen… Het is niet niets als de liefde van je leven twijfelt aan de relatie.

Op een bepaalde manier weet ik dat het op deze manier niet door kan, ik besef me dat dit mij op de lange termijn gaat slopen. Ik bedoel iedere vrouw wil toch aantrekkelijk gevonden worden door haar partner. Geen enkele vrouw wil toch dat haar vriend twijfelt over de relatie? Ik ben nu echt op dat punt waar ik een stap verder wil in plaats van een stap achter uit. Ik wil graag samen wonen en een leven opbouwen met zijn tweeën…

Iedereen in mijn omgeving gaat er van uit dat ik dit wel kan. In al het andere in mijn leven maak ik makkelijk beslissingen en ben ik daar ook redelijk hard in.

Het is namelijk zo moeilijk; hij laat de keus alswaar bij mij: Ik wil niet uit elkaar maar kan je niet meer bieden dan dit. Dus aan jou de keus; wil je op deze manier met me door of wil je niet met me door? Als ik hem zie smelt mijn hart, ik hou zo ontzettend veel van hem, en zie hem als de liefde van mijn leven. Maar wat hij eigenlijk zegt is dat ik dat niet voor hem ben… Hij kan het niet uit maken zegt hij; een leven zonder mij kan hij zich niet meer voorstellen…
Ik weet echt niet wat ik moet doen, het gevoel maakt mij echt kapot.