ik snap het niet , ik had een mooie relatie van december tot maart.Ik kende ze wel al langer (van in augustus 2003) en we werden verliefd in november(was allemaal msn en telefoon toen)en dan eindelijk in december kreeg ik het meisje te zien waar ik van hield ( ik was 16 en zij 13.5 ) oke er is leeftijd tusse , ma het klikte enorm die eerste dag.we lachten , iets gaan drinken en uiteindelijk aan het einde van de dag was er ook de 1ste kus.twas allemaal zo mooi en we zage elkaar vanaf die dag ied weekend , da lijkt weinig voor jullie , maar er zit wel 106km tussen haar en mij , en tegen alle verwachtingen in lukte die relatie , kwas 16 en twas mijn 1ste vriendin , zo lang op gewacht ,zo veel over gedroomd ,zij was knap , ik nie ,kvroeg me altijd af wrm ze bij me bleef , nu ja om verder te gaan , alles ging dus goed van december tot maart , elk weekend same , gelukkig en alles.tot er februari kwam...de eerste week + valentijn ging nog wel ,ma dan ging ze in de krokusvakantie met school op skivakantie in italie.nouja oke dan dacht ik bij mezelf ,en ik heb ze iedere dag gebeld in italie..en dan kwam ze terug na die week , en als verrassing hadde haar ouders gezorgt da ik erbij kon zijn ,ze kwam uit die bus ,nam me vast en kuste me , maar kvoelde een vreemde leegte in haar kus ,ik dacht nouja het is nie erg ,en gwn met haar het weekend verder gezet , films gekeken en alles , blijve slapen bij haar , en dan opeens ( hoewel da weekend nog heel goed was ) maakt ze het de 1ste woensdag na dat weekend ( 3dagen later dus )uit.kzat in zak en as , begreep nie waarom , wij hadden in die 3 maand nooit ruzie ,nooit saaie momenten of van die dingen ,als redenen gaf ze vanalles , ze wou vrij zijn , meer tijd voor school , tijd voor vriendinnen en zo voorts.het meisje wat me doodgraag zag zei toen ze het uitmaakte da ik als lief haar tijd "steelde" , kwas er kapot van , anyway ze zei wel al die redenen en alles ,maar zoals ik een stuk terug al zei ,was er iets veranderd toen ze met school terugkwam van italie , er is daar iets gebeurd wa het verpest heeft.nu 5 weken later weet ik nog steeds niet wat het is,en het vreet aan me ,ze is hard tegen mij gwst de voorbije weken ,heel hard en toch , ik hou nog van haar , elke dag breek ik mijn hoofd over wa er in italie gebeurd is...door heel deze gebeurtenis heb ik nu een depressie , houd me al keilang van school en alles...mn ouders begrijpen het niet , die hebben zoiets van "och tis maar een vrouw , zijn er genoeg" en vrienden ofzo heb ik nie , alleen de psychiater en de hoeveelheid prozac...nu gaat het iets beter en kijk stilaan naar een nieuw lief uit.Maar dat is nog zo een verhaal.nooit heb ik iem gehad voor mn 16de , behalve de vrouw waarover dit heel verhaal gaat.en kga het rechtuit zegge , 9 op de 10 vrouwen vind me lelijk , die ander 1 op de 10 heb ik nog nie gevonden ,behalve dan mn enigste ex.Elke nacht lig ik in bed en denk na over wa er scheelt met mij da vrouwen me haten,meestal gaat da gepaard met een huilbui van zeker 50min.oke tis zielig en al ,maar kwil echt liefde ,sure ben nie knap ,ma ook nie lelijk ,tis gwn , kheb zo het gevoel da ge tegenwoordig "snel" moet zijn , en ne "gladde" prater , maar da kan ik nie , bedoel ik ben heel goed van karakter en al en doe nix verkeerd in een relatie , gelijk ze dat noemen , kben een "deurmat".Ik kan nie vlot praten rondom vrouwen en zo , de meeste zegge wel kzoek ne trouwe gast en ne lieve , maar alsde dan ermee afspreekt zijn ze toch bezig over hoe ge eruit ziet.en de hele situatie begint me parten te spelen.oke single zijn is nie dooderg ,da zeggen mense die al 10 tallen vriendinnen hebben gehad ja ,ik heb er 1 gehad op paar jaar tijd ( ik ben nu 17 ) oke , tijd genoeg zeggen jullie nu waarschijnlijk ,akkoord zou ik zeggen wanneer ik er ook al een paar gehad heb ,ma das dus nie zo.En dat valt me zwaarder en zwaarder elke dag , de terugkerende gedachten aan zelfmoord s'avonds in mijn bed, de huilbuien ,ik wil dat niet meer elke avond meemaken,hoe langer ik leef zonder vriendin , hoe vreemder die zelfmoord gedachten worden ,in het begin was da denken aan uzelf gwn ophangen in uw kamer , nu is da al van mezelf een kogel door het hoofd te jagen op de volle schoolbus na school,openbare zelfmoord zeg maar.Maar miss zijn mij gedachten niet zo gek , we leven inderdaad en zeker in mijne leeftijdsgroep ( 14 tot 18 jaar ) in een samenleving waar ge alles moet zijn , knap ,sterk , popuair en ga zo eindeloos door,en waarom ligt het zelfmoord getal bij tieners zoveel hoger de laatste jaren dan pakweg 10 jaar terug?Juist , omdat 8 op de 10 jongens nie knap EN populair EN sterk is..Stuk voor stuk gevallen gelijk ik ,alleen hou ik het voorlopig nog wel vol ,maar hoelang nog?Hoelang houd iem nog die gedachten en huilbuien en depressies vol?Kvoel me emotioneel elke dag achteruit gaan ,ben zelfs bang om gwn stad in te gaan , omdat ik weet da ik voorbij vrouwen loop en ze giechelen , dat het niet is omdat juist iem iets grappig zei..Ik leef de heel week binnen bijna , vol afgunst tegen de buitenwereld ,vol haat tegen de jongens die zijn gelijk ik wil zijn , jongens met een lief en die toch iets of wat populair zijn..Maar achja er moeten mensen zijn gelijk ik he,tenslotte wie zou anders de zelfmoordgetallen op een bepaalde hoogte houden als er niem was gelijk ik?anyway ik ga afronden,tis al lang genoeg en al , maar toch zou ik graag enkele REACTIES hebben op mijn verhaal ,miss iem met tips , of een vrouw tussen de 14 en 19 of zelfs 20 of 21 die een mening geeft , alvast bedankt om dit helemaal te lezen en ik wens iedereen het beste..bye bye en tot de volgende xxx