Na het lezen van alle verhalen, vraag ik me af waar ik me druk om maak.
Maar toch heb ik heel veel verdriet en vind het fijn om mijn verhaal tegen iemand te kunnen vertellen want in mijn omgeving begrijpt niemand mij waarom ik zoveel verdriet heb en eerlijk gezegd kan ik dat ook wel weer begrijpen.Lees maar:

Ik had een relatie van 13 jaar waar ik totaal niet meer gelukkig in was, ik leerde op me werk iemand kennen die zei dat hij ook vrijgezel was,van het een kwam het ander en we hadden een afspraak gemaakt. Omdat ik mijn toenmalige vriend niet wilde bedriegen heb ik het met hem uitgemaakt en ben bij me ouders gaan wonen voor hem. Ik was verliefd, na een paar weken moest hij me wat vertellen:"hij had eigenlijk al een soort van vriendin, maar ik moest het niet zien als een vriendin het was eigenlijk meer een scharrel, ze woonde helemaal in Geleen (hij in rdam) dus hij zag haar ook niet vaak" toen ik vroeg waarom hij het dan neit uitmaakte antwoorde hij: "zij is wel heel gek op mij en ik ga het afbouwen met haar want ik wil neit dat als ik het nu uitmaakt dat ze zichzelf wat aandoet" en stom, ja, ik geloofde het.
ze kwam eens in de twee weken bij hem langs en dan melde hij dat mij netjes, maar omdat ik natuurlijk niet mocht bellen smsen of langskomen. Ik heb dit een paar weken afgewacht, want hij was immers aan het afbouwen toch? (!!) totdat hij mij na het zomercarnaval liet zitten voor haar, want ze kwam onverwachts naar rotterdam want ze wilde ook carnaval eens meemaken, terwijl wij hier al over hadden afgesproken dat wij zouden gaan. Maar zij ging voor. toen hij mij na een paar dagen niks van zich had laten horen opbelde heb ik het uitgemaakt, want ook ik kwam er nu wel achter dat hij neit aan het afbouwen was. Hij vond dit heel erg en belde me vaak op, ik labiel als ik was trapte er weer in. dit ging zo een paar maanden door, aan uit aan uit aan uit.Hij loog en bedroog, hij is is een keer zijn telefoon kwijt geweest voor een week,ben ik achter gekomen dat dat helemaal neit zo was hij had iets in mijn auto kapot gemaakt en hij had het niet gedaan terwijl dat echt niet anders kon dan dat hij dat gedaan had, hij moest van zijn werk naar Spanje, terwijl ik later ontwikkelde foto`s zag van een vakantie,en echt zoveel teveel om op te noemen we hadden vaak gezeik hierover. Hij sprak ook nooit meer over afbouwen, maar hij zei: " ik merk vanzelf wel naar wie ik meer zal toegroeien , de persoon waar ik het meeste plezier mee heb" ik deed natuurlijk mijn uiterste best om maar zoveel mogelijk naar zijn zin te maken. Ik betaalde alles ik gaf hem vaak cadeautjes, ik gaf hem enorm veel liefde en we hadden vaak seks, wat wil een man nog meer?? hij heeft in al die maanden nog nooit iets voor mij gekocht of betaald of wat dan ook. Hij was zeer dominant, ik moest me sexier kleden, ik mocht niet snoepen want anders werd ik misschien wel dik (maatje 36), ik moest leren koken (oke, daar heeft ie gelijk in), ik was eigenlijk wel heel oud 29 (want zij was nog maar 22) eigenlijk viel hij neit op blond allemaal van dat soort dingen. In december was het uit voor 2 weken, maar hij bleef bellen en ik nam hem weer terug. maar vanaf januari merkte ik dat hun band steeds sterker werd, ze kwam nu elke week de donderdag en de vrijdag. Wat ik helemaal vergeet te vertellen is dat hij bij mij gemiddeld 1 keer of 2 keer in de week een paar uurtjes langskwam na zijn werk om 23.00 als ik de volgende dag weer gewoon moest werken, dan nam ik de ochtend vrij want ik was zo blij dat hij bij me was! hij kwam nooit op normale tijden. In het weekend als hij neit moest werken, mocht ik ook neit langskomen want dan kwam zijn dochter en hij wilde niet dat zij mij leerde kennen want als ik ment to be was zou dat vanzelf wel komen. (Nu ik dit zo opschrijf besef ik pas hoe dom ik eigenlijk ben geweest) dus ik moest eht doen met de meest onmogelijke tijden maar ik was blij op de momenten dat hij bij mij was maar ik heb zo vaak zoveel meoten huilen omdat ik ook diep van binnen wel wist dat hij geen barst om me gaf en dat doet echt pijn. Maar zij kwam inmiddels elke week op de do en vr. en sinds een paar weken komt ze op de ma, di ,wo en de laatste tijd ook langer. (ook in het weekend met zijn dochter) afgelopen weekend heb ik hem gebeld want ik had al het vermoeden dat zij weer kwam, ik wenste hem een fijn weeken en zei dat ik hem neit zou bellen, dat hij mij maar moest bellen wanneer het kon. Hij zou dat doen. zaterdagochtend kreeg ik een smsje met love you..
ik was weer blij en daar moest ik het dan ook de rest van de dag mee doen. Maar al die tijd dat je wist dat zij er was , moest ik constant denken: wat zouden ze nu aan het doen zijn? zouden ze nu seks hebben? lekker voor de tv liggen? etc. ik maakte mezelf elke keer helemaal gek, het ging ook mijn hele leven negatief beinvleoden, want ik was gewoon niet gelukkig. maar zondag stuurde hij een sms, ik bel je na de marathon. om 1730 had hij nog neit gebeld ik stuurde hem een sms: bedoel je de marathon van 2004? geen reactie. om 2000 stuurde ik nog een sms: bel je nog of wordt het morgen? hij antwoorde dat hij zijn dochter nog eten moest geven daarna zou hij haar wegbrengen , het duurde nog even. oke, om 2230 had ie nog niet gebeld, dus heel fout, belde ik hem, hij nam niet op. ik heb hem een paar keer gebeld en voicemail ingesproken dat ik me niet aan de afspraak had gehouden om niet te bellen, mar hij had zich ook neit aan de afspraak gehouden om mij te bellen! we zijn nu een week verder en hij heeft nog niks laten horen. iK heb hem een mail gestuurd, met dat ik het ook beter vind dat het over is maar dat ik hem nog wel even wil spreken om normaal "afscheid" te nemen van elkaar. Zo gek is dat toch neit na 11 maanden? ik hield (hou) echt van hem, maar hij heeft achteraf gezien nooit van mij gehouden. Het is veel beter zo, en eigenlijk zou ik hem neit moeten zien als verlies maar het doet zoveeel pijn om te beseffen dat iemand waar jij zoveel van houdt en zoveel leifde aan hebt gegeven zo met je om kan gaan. Ik vind het echt heel erg.En al zou hij nu bellen , ik wil HEM geeneens meer terug, maar ik weet ook niet of ik daar wel zoveel verdriet om heb.