Ondertussen is het twee maand geleden dat mijn relatie abrupt ten einde kwam, nog steeds wordt ik wakker met mijn vriend in mijn gedachten, en zo ga ik ook naar bed. Ik wil zo graag deze gedachten kwijt, of minder woede voelen.

Ik weet dat ik op zoek moet naar mijn eigenlijk geluk, maar hebben jullie er ook zoveel last van om bezig te zijn met hem? Hij had na twee weken zijn nieuwe vriendin voorgesteld aan zijn ouders, vanaf toen waren ze overal dol verliefd net of heeft onze relatie van 5jr niks betekend heeft. Het huis waar wij samen een voorlopig koopcontract voor hebben getekend, koopt hij alleen. Een nieuwbouw huis dus hij kan lekker verder gaan met het uitzoeken van vloeren en dergelijk. Na 10 jaar in dat huis zouden wij verhuizen naar het familie bedrijf van hem, voor hem is dus niet heel veel veranderd deze toekomst heeft hij nog steeds terwijl ik niks heb.

Heel erg ben ik bezig met zullen ze nu samen kijken naar keukens, hoe past zij in de familie, zou hij me helemaal niet meer missen. Ik heb nu al 4 weken geen contact meer dus weet nu steeds minder waar hij mee bezig is, in het begin wist ik dat hij zich schuldig voelde maar wat zou hij nu voelen? Zou hij ook willen weten waar ik mee bezig ben?
Soms wil ik graag afspreken, maar ik weet ook dat hij mij alleen nog maar zielig vindt omdat hij mij zo ongelukkig heeft gemaakt dus dan krijg ik toch niet gevoelens van hem hij is alleen maar bezig om het goed te praten dat hij twee weken later verder is gegaan met iemand anders ( Deze vrouw heeft opdezelfde avond een relatie van 10 jr. verbroken heel toevallig) Denken jullie ook dat dit een rebound relatie is? Je kan toch niet beide zo makkelijk een relatie beëindigen en doorgaan met je leven? Wat is jullie ervaringen hierin?

Ik wil zo graag dat hij ook pijn voelt ook al zal dat nooit zo zijn als wat ik voel want zijn toekomst endergelijk is niet zo leeg als mij.