De laatste tijd probeer ik de dingen op een rijtje te zetten en vooruit te kijken.
Ik probeer met andere jongens te daten en ik heb geprobeerd een week geen contact met hem op te nemen, maar precies de laatste dag van die voorgenomen week belt en smste hij mij. Eerste paar smsjes heb ik nog genegeerd. Toen hij mij ook nog ging bellen kon ik mezelf echt niet meer inhouden en heb ik de telefoon opgenomen. Hij vertelde mij dat hij me graag wilde zien en of ik wat met hem wilde gaan eten. Na veel twijfelen heb ik toch besloten om mee te gaan. Het was echt fijn zo samen. Maar wanneer ik weer afscheid van hem nam, toen kwam de realiteit weer te boven.. Nu heb ik weer de neiging de hele tijd contact met hem te zoeken, alleen omdat het gevoel zo fijn was.

Om nog even op dat daten terug te komen. Ik merk heel erg dat ik bang ben dat de jongens op een relatie uit zijn. Ik ben er echt achter gekomen dat ik hier nog niet aan toe ben met iemand anders dan mijn ex. Ook wil ik super graag afspraakjes met andere jongens leuk en gezellig vinden, maar toch voelt alles zo ongemakkelijk. De eerste dates gaan nog wel, dan is er nog meer afstand. Je kent elkaar dan nog helemaal niet goed en je bent nog erg aan het aftasten. Maar zodra er een tweede date aankomt, gaat het bij mij kriebelen. Ik wil het zo graag leuk vinden, maar het voelt niet fijn. Maar ik wil ook niet thuis liggen sikkeneuren over dat mijn ex wel met andere meiden date. Wat zijn gevoelens toch ook soms zo ingewikkkeld. Zulke dubbele gevoelens.. Soms snap ik er niks meer van..

Een paar dagen geleden ben ik dit liedje op youtube tegengekomen:
Nat Jay - Love When I Can
Er zitten veel raakvlakken in met hoe ik me voel en hoe ik mijn leven graag zou willen hebben. Misschien herkennen jullie ook bepaalde dingen van jezelf in dit lied. Hier is in iedergeval de link:

Wat misschien voor sommige ook nog interessant is om te bekijken. Er bestaat een boek over liefdesverdriet: Eerste hulp bij liefdesverdriet van Rhijja Jansen. Dit is een erg interessant boek met allerlei tips en feitjes over liefdesverdriet. Ook staan er persoonlijke verhalen in van verschillende BNN'ers hoe zij met liefdesverdriet omgegaan zijn. Ik heb er veel aan gehad. Vooral aan de feitjes. Zo ben ik erachter gekomen dat dopamine vrijkomt als je verliefd bent, dopamine zorgt voor de welkbekende roze bril en zorgt ervoor dat je als het ware verslaafd bent aan de liefde. Als je relatie wordt beindigd is het vaak zo dat je minder dopamine aanmaakt, waardoor je de neiging krijgt om steeds contact op te nemen met je ex om die liefde weer te ontvangen. Ik heb dat ook heel sterk, dat ik steeds mijn ex wil bellen of hem steeds wil zien. Naja ik weet niet of het wat voor jullie is maar ik begreep mijn gevoelens hierdoor beter en dat voelde erg fijn.

Liefs mij

Ps. iedereen bedankt voor de reacties op mijn vorige blogs. Reacties en/of tips zijn altijd welkom.