Ja, ik ben echt razend. Kan het ook niet helpen. Ik weet wel van mezelf als ik vreselijk emotioneel ben, dat ik heel erg ga trillen. Normaal als dat zo was hield ze me vast. Wou dat ik haar nooit gekend had, want hoe ze nu doet, hoe ze nu met me omgaat, aarghhhhhhhhhhhhhhhh
Ik heb op stage met een collegaatje gepraat, haar relatie is ook uit, alleen heeft zij ervoor gekozen en zij heeft wel vrienden enzo. We hadden het ooke ven over mijn situatie. ik vertelde dat ik eignelijk geen vrienden had. Toen vroeg ze of ik bij familie terecht kon. Ik zei dat ik niet uit een praat familie kom. En toen moest ik janken en ben naar de wc gegaan. Weet je, ik praat er voor het eerst over met iemand en ze was zo lief.. Ze heeft me haar hyves gegeven als ik wat kwijt wil en mag altijd tegen haar aanlullen zei ze, ik zei andersom ook. Dus wel heel leuk en lief!
Dus wat ik eigenlijk zeggen wil, ik krijg van een vreemde meer aandacht en begrip dan van die meid waar ik jaren mij was en goede en slechte tijden heb meegemaakt.
Ik ga morgen niet naar de huisarts, ik moet werken. En zaterdag zie ik een vriendin en sávonds naar mijn ouders. Zondag moet ik ook echtw at doen, anders ga ik weer uren lopen huilen, krijg daar zo'n hoofdpijn van en het lucht echt niet op als niemand je kan troosten.
Wat jammer nou dat je niks meer hebt gehoord van hem!! Ik zou gewoon afwachten, als je dat kunt...
Ik zou die trut het liefst terug willen smsen en de huid vol schelden, maar bereik er niks mee en laat mezelf dan wel heel erg kennen. Vorige week ben ik ook niet op haar verwijten in haar sms ingegaan. Dacht, laat ik de verstandige zijn...