Wat ben ik blij met deze site.. Het is echt een uitvinding van de eeuw.. En iedereen hier is zo lief en behulpzaam voor elkaar..!
Elke avond voor het slapen gaan lees ik op mn mobiel alle nieuwe berichten op de site.. Dat geeft me zoveel steun.. En alle reacties weet ik weer even wat ik moet doen en voel ik me gesterkt.. Zodat ik weer 'rustig' kan slapen..

Ik ging half jaar geleden op wereldreis (eind augustus) Eindelijk ging ik mn droom waar maken.. 7 maanden stonden gepland!
Na 3 maanden kwam ik hem tegen(november).. 1,5 week samen gereisd en toen allebei weer verder.. Ik was kapot.. Had nog nooit zo erg iemand gemist.. Hij kwam me achterna! Geweldig! Toen hij weer terug naar NL en ik weer verder..
Maar ik kon het niet.. Had binnen 1 week besloten naar huis te gaan, 3 maanden eerder dan gepland. Alles overhoop. Ja dit wilde ik.. Ik wilde bij hem zijn..

Toen weer thuis.(eind december) Ik 24 woon nog thuis, hij 32 al langer op zichzelf dan bij zn ouders gewoont. 2 uur reistijd om bij elkaar te komen, maar dit was het.. Wij waren het.. We hadden het over kinderen.. Over toekomst.. Over alles..
Er was een kans dat ik zwanger was en hij was dolgelukkig, maar bleek valsalarm..

Ja we gingen hard van stapel, maar het voelde zo goed..
Maar ik had 4 maanden gereisd.. Shock van het weer terug zijn.. Moest weer in mn ritme komen..
Ruzies over niks en van alles.. (januari).. Het was zelfs al bijna uit..
Hij vond dat ik meer moest praten over mn gevoel en ik vond dat hij niet zo moest zeuren en het leven niet zo zwaar moest nemen..

Omdat ik nog op reis eigenlijk zou zijn had ik nog steeds vakantie dus we besloten samen te reizen. 5 weken. (feb tot begin maart)
Ondanks alle dingen die er waren voor gevallen. Het was gewoon even lastig voor mij maar het komt goed..
Want wat hadden we het leuk samen..! Zo verliefd!

Vakantie ging top..! Toch? Ging goed toch?
Ja er waren wat ruzies, onenigheden, miscomminicaties en onbegrip.
Maar voor hem gaf ik me helemaal! Mn hele ziel en zaligheid lag bloot.. Voor hem wilde ik alles doen!
Aan mn jaloerse gedrag werken, meer over mn gevoel praten, niet teveel gedachtes hebben over wat hij zou denken.. Aan alles wilde ik werken..

Toen kwamen we terug.. 8 maart.. 9 maart barste de bom.. Hij was er definitief klaar mee.. Ik dacht dat hij ergens boos over was.. Zo kwam hij over.. Bleek niet zo en kregen dus ruzie, om niks. Hij kwam meteen zn spullen ophalen en spullen brengen die bij hem lagen van mij..
Een week heen en weer gesmst/belt en van alles en nog wat. 1x elkaar nog gezien. Ik wilde me groot houden. Ik heb jou niet nodig, zelfbescherming. Maar met die houding heb ik hem nog meer van me afgestoten. Hij was er definitief klaar mee met mijn hele houding en hoe ik me gedraag.

Ik wilde niet en bleef heel stom hem maar smsen en bellen. En maar zeggen dat ik hem niet kwijt wilde. Ik heb me nog nooit zo wanhopig gevoeld. We spraken nog een keer af, maar alles gebeurd met een reden he. Ik moest elke keer onverwachts werken dus ging niet door. Dus nu is het sinds woensdag heb ik geaccepteerd dat het uit is. Tenminste ik doe mn best. Ik zoek op wat voor manier geen contact meer met hem..
Maar jezus wat voel ik me kut,klote,verdrietig,gebroken..

Ja ik wil hem terug, of nee toch niet.. Want zo is het beter toch?! Ja we hadden ruzies en stiekem was het ook gewoon een oude zak van 32 die het leven te serieus neemt in verhouding tot mij.. En hij drinkt elke dag minstens 2 biertjes en hij rookt..
Maar toch wil ik oud met hem worden..

En nu zijn we 2 dagen verder.. 2 dagen nog maar.. Het lijken weken.. Ik tel de uren alles..
Alles gaat traag.. Alles doe ik alleen puur voor afleiding..

Het voelt wel al beter nu ik het zo van me af typ.. Het helpt wel.. Het helpt echt deze site.. Om te lezen van iedereen..

Liefs