Ok ik zal wat meer schrijven over mijn relatie die na 1,5 jaar afgelopen weekend is geeindigd.
Ik leerde haar kennen op mijn werk. Leuke nieuwe collega. In eerste instantie was er niets maar na
een tijdje bloeide er iets heel moois op. En van het een kwam het ander, bioscoopje, dagje weg je kent dat wel. Ik voelde me enorm gelukkig en wilde alles voor haar doen. Zij ook voor mij hoor.
Het werd eigenlijk alleen maar mooier. Prachtige weekendjes weg met elkaar en echt houden van elkaar. We begrepen elkaar en vulden elkaar perfect aan. Het was mooi! Ik hielp haar met zaken en zij hielp mij. Onze leven zijn dan ook enorm met elkaar verweven geraakt.
Tot ongeveer 2 maanden geleden. Ineens kwamen er de irritaties vooral over alledaagse zaken. Als we met zijn tweetjes waren dan ging het eigenlijk altijd goed. Maar over alledaagse zaken kwamen steeds meer irritaties en die irritaties leidde tot ruzies en die ruzies weer tot een niet happy gevoel.
Afgelopen weekend hebben we besloten dat we er allebei niet gelukkiger van worden als we met elkaar door gaan. Ik ben vrij emotioneel en romantiseer nu enorm veel herinneringen en dat maakt het absoluut niet makkelijker om dingen te verwerken. En zo vaak zeg ik rationeel tegen mezelf: Er waren ook die ruzies en dat onbegrip maar twee minuutjes later zie ik toch weer iets wat me aan haar doet denken in positieve zin en dan komen de twijfels en het gemis.
Ik weet dat ik het niet moet doen, twijfelen maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. We hebben dus van het weekend afgesproken dat we er van de week over gaan praten om op die manier als vrienden uit elkaar te gaan. Ik ben alleen best wel bang dat ik mijn emoties totaal niet de baas kan zijn en daarom heb ik het gesprek opgeschreven.
hey dikkekus... uhm want ik
hey dikkekus... uhm want ik nu ga schrijven is misschien niet helemaal goed voor je, maar ik doe het toch!
Ik bespeur in je verhaal namelijk helemaal niets over het gebrek aan gevoel of houden van... je schrijft alleen dat er ruzies en onbegrip waren.. is dat niet iets wat in elke relatie na een tijdje de kop op steekt? Dingen waar je aan kunt werken door goed te praten en volle inzet te geven?
Of had jij of zij ook twijfels over het gevoel..
sterkte!
Tsja
Ja dit speelt natuurlijk al langer. Uiteraard hebben we gevochten en uiteraard hebben we gepraat en geprobeerd om dingen op te lossen. Ik wilde het helemaal niet opgeven. Maar op een gegeven moment kom je toch samen tot de conclusie dat de ruzies en onbegrip de overhand krijgen ondanks dat je dan toch nog steeds leuke momenten samen kunt hebben, als je in een zeer relaxte situatie verkeerd waarin niemand anders tussen jou en je vriendin in komt staan.
Het is niet iets wat je tegen elkaar weg kunt strepen in de zin van: Ik heb zoveel leuke momenten en zoveel niet leuke in een week en daarom ga ik wel door of niet door. Nee het is een gevoel dat bij ons allebei tegelijkertijd kwam dat het beter is om er mee te stoppen.
Maar dat maakt het uiteraard niet gemakkelijk want ik mis haar en ik hou nog steeds van haar. Maar ik weet ook dat doorgaan weer leidt tot ruzies.
wanneer het niet meer gaat..
wanneer het niet meer gaat.. dan gaat het niet meer.. wanneer je overtuigd ben dat doorgaan tot ruzies leidt, kies dan eieren voor je geld. Beter nu afstand nemen en wachten wat op je pad komt dan doorgaan en de zaak voor eeuwig verknallen. Ik zeg niet dat je hoop moet hebben dat het weer goed komt, maar allebei even op jezelf en gaan voor je eigen dingen kan goed zijn om even tot rust te komen... het maakt je sterker en wijzer!
sterkte!
Hey dikke kus
Ik vind het heel knap als je nu al een gesprek zou kunnen hebben om het af te sluiten. Zoals al een paar keer vermeld is, zullen er vaak vragen blijven komen. Dat jullie met elkaar in gesprek willen, dat is goed. Even een paar dagen afstand nemen kan geen kwaad. Of het al meteen een afsluitgesprek kan worden, dat vraag ik me af. Dat zou bij mij niet lukken. Ik zelf heb een paar dagen nadat het uit ging, mijn ex een brief geschreven met vragen, gedachtes, onbegrip, herinneringen, hoop. Omdat ik dat graag kwijt wou. Als je dat doet is het ook prima en moet je ook zeker doen. En mocht je daarbij in tranen uitbarsten.. zou dat echt zo erg zijn? Zou het zo erg zijn dat je je gevoel laat zien? Je houdt toch van haar? dan vind ik daar niets erg aan, juist krachtig dat je je gevoel durft te laten zien. Maar ik vraag me wel af of je het met dit gesprek al echt af kan sluiten? Want het is nog wel erg vers. Wil je het afsluiten, moet je dan niet eerst wat meer tid/afstand hebben genomen? Wat ik hiermee wil zeggen is, is dat je misschien niet moet verwachten dat het na dit gesprek afgesloten zal zijn. Er komen vast nog wel vragen of dingen wat je graag kwijt wil. Tenminste zo zal het denk ik bij mij zijn. Ik heb nooit een reactie gehad van mijn ex op mijn brief of een of andere reactie. Ik vind dat vreselijk, omdat het voor mijn gevoel moeilijker afsluiten is. Maar goed, miss is het ook maar beter, want eigenlijk is het niet alleen afsluiten, maar ook de hoop dat als hij me ziet, hij terug wil komen. Dus ik denk dat ik eigenlijk nog niet toe ben aan dat gesprek. Maar de een is daar natuurlijk eerder aan toe dan de ander. Als het voor jou wel zo is, dan is dat fijn. Bedenk idd wel van tevoren wat je wilt zeggen en schrijf miss wat steekwoorden op. En 1 ding.. huilen is echt niet erg! Je houdt van haar, dat is ook niet niks..
Succes!!
Hoi Chantal8
Heel erg bedankt voor je erg eerlijke en gevoelige reactie. Ik heb gistermiddag dus gesproken met mijn ex-vriendin en het was een heel erg fijn gesprek. Ik kan het echt iedereen aanraden. Wij zijn gelukkig uit elkaar gegaan met instemming van beide kanten en dat doet zo'n gesprek erg goed.
Met de minuut dat ik bij haar zat viel de last van mijn schouders die ik de afgelopen dagen heb gehad. Ik heb al mijn emoties laten zien en heb alle deuren tot mijn gevoel wagen wijd open gezet. Dit was voor allebei erg prettig. Door het gesprek zie je dat de beslissing die je samen genomen hebt erg goed was. Je raakt een deel van je twijfel kwijt.
Dat komt ook omdat we hebben besloten om niet alleen te kijken naar wat we verliezen maar vooral ook wat we winnen. We gaan als erg goede vrienden uit elkaar. Ze is zaterdag jarig en ik had echt totaal geen zin om daar naar toe te gaan maar sinds gisteren weer wel. Je ziet zo goed in dat ondanks dat je verschrikkelijk veel verdriet hebt, je toch de goede beslissing hebt genomen en juist dat maakt je verdriet draaglijker.
Echt ik raad het iedereen aan. Praat!! Praat veel met elkaar als je dat uiteraard kan. Ik had allerlei dingen opgeschreven maar het ging gewoon vanzelf. Ik ben erg opgelucht. Heb natuurlijk nog gehuild toen ik vanochtend het luchtje opdeed dat ik van haar heb gehad maar kon het meteen daarna relativeren.
Kortom: Ik mis haar, ik hou van haar en ik geef enorm veel om haar. Maar ik ben haar niet kwijt, ze is niet voorgoed verdwenen. Misschien wel als partner maar niet als vriend!
super dat het gesprek zo
super dat het gesprek zo goed verlopen is en ik heb echt respect voor hoe je ermee omgaat!