hoewel het al 3 maanden uit is en ik eigenlijk geen contact met mijn ex had.
was ze nog altijd soort van bij me. Ik wist precies wie,wat,waar,wanneer en kon er zelfs foto's van zien
dankzij facebook en msn. ik ben in al die tijd dat het uit is gewoon "online vrienden met haar geweest"

Ik had gehoopt dat we nog bij elkaar zouden komen als lovers of als vrienden (ik wist zelf niet wat ik wou)
en ik dacht afgelopen maand dat we gewoon vrienden konden zijn en ik heb haar hier ook op aangesproken.
Dit wilde ze niet omdat vrienden zijn met je ex onmogelijk is volgens haar en dat ze zich er ongemakkelijk bij zou voelen. Ik vond dit maar onzin en zij tegen haar dat ze zich maar moest melden als ze bereid was vrienden te zijn.

maar toen ik haar gister zag op het feest begreep ik dat vrienden zijn idd onmogelijk is wat onze situatie aangaat.
In theorie zou het kunnen maar diep van binnen zou ik altijd meer willen dan vrienden zijn en hoe goed ik mijn gevoelens ook kan verbergen mijn ex kent me en zou het uiteindelijk merken.

Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik haar alleen als mijn lover wil en niets anders.
En dat doet pijn omdat ik weet dat we waarschijnlijk nooit meer lovers zullen zijn.
Het was voornamelijk mijn schuld dat het uit is gegaan, ik had tijdens de laatste maand dat ik met haar
samen was zo ontzettend veel fout gedaan dat ik mezelf niet kan herkennen in die jonge man die zij verliet.
Ik ben inmiddels weer die leuke jonge man in die zij verliefd werd en zo niet ben ik zelf beter dan toen omdat
ik nu nooit meer de fouten zal maken die ik bij haar heb gemaakt.

Ik wou dat ze ons nog een kans gaf dan kon ze zien dat ik ben verandert
en dan zouden we samen gelukkig zijn. Maar dat zal waarschijnlijk nooit gebeuren en
aangezien vrienden zijn onmogelijk is heb ik haar verwijdert van facebook en msn.
Ik weet nu niet meer waar ze is en ik weet nu niet meer bij wie ze is.
En ik heb daar vrede mee.

Hoewel ik hoop dat ze nog eens contact met me opneemt zal ik daar zeker niet op wachten.

verder wou ik nog even het volgende gedicht kwijt welke ik laatst tegen kwam:
If you really love something then let it go,
if it comes back to you its yours,
if it dosent come back it was never really yours to begin with...

PS: de rede dat het zolang heeft geduurd voordat ik haar heb verwijdert is omdat
ik telkens tekens zag dat ze nog van me hield. de manier hoe ze me in de gaten hield en lachte naar mij ja ik zag dat telkens en zelfs gisteren tijdens het feest keek ze vaak naar mij en als we even oog contact hadden keek ze met een smile verlegen naar de grond. Toen ik haar aansprak schrok ze zich kapot en klapte ze dicht.
wanneer ik denk dat ze me terug wil moet ik telkens aan het volgende zinnetje denken:
"the mind sees what it wants to see"
en daar zit zoveel waarheid in want ik focusde alleen maar op de signalen dat ze me nog wel wil en
negeer bewust de signalen dat ze me niet meer wil.