Hier weer ff een update. Zit nog steeds met haar in mn hoofd, ik heb steeds 't gevoel dat t nog wel goed komt...weet dat ik mezelf heel erg gek maak, maar t is niet anders. Ze geeft zo'n indruk achtergelaten op mij. Ik wil niemand anders meer...vorige week elkaar nog gezien, we hebben gepraat en 2x gezoend...Het voelde vertrouwd... Ik weet dat ze mij ook erg mist... waarom geef je dan niet gewoon toe. Ze is er hetzelfde onder als mij...doet weinig en huilt vaak. En mist me elke dag en ik haar ook en dat na 3,5 week. Over een paar dagen zien we elkaar weer, maar ik kan niet net doen alsof we vrienden van elkaar zijn...bij mij zit er teveel verlangen naar haar, niet naar vriendschap. En ik móet daar ook eerlijk over zijn... Ik kan niet doorgaan zo...ik heb geen kracht meer om me er doorheen te bijten. Elke dag denkend aan haar. Ergens voel ik nog hoop, maar die laat lang op zich wachten...en mijn kracht raakt op. Ik wil haar niet vergeten en zien als iemand waar ik alles mee heb gedeeld...ik wil verder gaan