noem mij maar dom het maakt me niks uit

hoe moet ik dit gaan vertellen.....?
maandagmiddag ben ik met mij familie naar zijn huis geweest om al mijn spullen op te halen.
toen ik hem zag zo gekwetst zo boos en teleurgesteld in zichzelf deed mij ook pijn ondanks alles hou ik nog met heel mijn hart van hem.
hij wou niet met mij praten toen ik daar was want hij schaamt zich. ik heb geprobeerd met hem te praten er kwam wel wat uit hij vertelde me dat hij zondag de hele dag in bed had gelegen met mijn foto hij wou naar me toe komen maar was bang dat ik niet met hem wou praten.
maandag avond is hij nog naar mijn huis toegekomen om ons laatste gesprek te voeren.....
we hebben uren gepraat echt uren. hij heeft veel spijt logisch natuurlijk hij begrijpt niet hoe het zover heeft kunnen komen hij heeft me in onze relatie nog nooit met 1 vinger aangeraakt. hij zit erg met zichzelf in de knoop dat is natuurlijk geen excuus dat zegt hij zelf ook. ook heeft mijn moeder met hem gepraat tegen haar zei hij ik snap het niet ik had alles wat ik me kon wensen een baan eem huis en ik had haar maar toch miste ik iets het voelde niet compleet ik dacht dat ik wat miste in me relatie en dat daar geen toekomst meer inzat maar ik begin steeds meer te twijfelen of het wel daaraan lag.... maar nu ben ik haar kwijt door wat ik haar heb aangedaan. ik heb hem voorgesteld om te gaan praten met een hulpverlener misschien kan hij er dan voor zichzelf uitkomen wat hij mist en waarom hij niet gelukkig is. zaterdagnacht nadat alles gebeurt was heeft hij zelfs nog in me straat gestaan (zonder dat ik dat wist) hij wou naar me toekomen maar hij durfde niet hij was bang dat het erger zou worden.
maandagavond was heel emotioneel maar ben zeer blij dat ik het gedaan heb. alleen nu voel ik me slecht over de aangifte. hij heeft me niet gevraagd of ik hem in wel trekken hij zei alleen dat ik gelijk had dat ik aangifte heb gedaan.... dat hij dat goed van me vond. maar ik kan niet leven met het feit dat hij straks een strafblad heeft ik word er zelf niet gelukkiger van....
dinsdag heb ik zonder dat hij dat wist mijn aanklacht ingetrokken wat denk je ik kan mijn aanklacht niet intrekken omdat het huiselijk geweld is. ze vroegen mij om de aangifte te ondertekenen dat heb ik geweigerd ook vroegen ze of ze een foto van mij blauwe plek mochten maken dat heb ik ook geweigerd omdat ik de aanklacht niet verder wil laten gaan. nu zal hij zo ie zo opgeroepen worden om zijn kant van het verhaal te vertellen en dan gaan onze verhalen samen naar justitie en die bekijkt de zaak verder. ook zetten ze erbij dat ik mijn aanklacht in wil trekken. maar waarschijnlijk omdat ik niet verder wil en als onze verhalen overeen komen word er niks mee gedaan. er zal alleen een notitie van blijven.
noem mij maar dom het maakt me niks uit
waarom ik me aanklacht in wil trekken is omdat ik vind dat hij genoeg gestraft is en omdat ik wil dat we allebei met een schone lei verder met ons leven moeten gaan. dit is de manier
al mijn familie en vrienden zijn ervan overtuigd dat hij en ik in de toekomst weer samen komen daar ga ik natuurlijk niet vanuit.
mijn moeder zei maandagavond zelfs tegen ons als ik jullie zo samen zie zitten zie ik de liefde voor elkaar van jullie afstralen waarop hij antwoorde maar ik hou ook nog steeds zielsveel van haar daarom denk ik dat ik de verkeerde keus heb gemaakt.....

we hebben nu afgesproken om elkaar voorlopig niet te spreken en eerst onze eigen dingen op een rijtje krijgen daarna zien we wel verder....

celly's blog
login of registreer om te reageren

Don, 18/12/2008 - 09:06 — loverwoman

Dom wil ik het niet noemen

Dom wil ik het niet noemen, wel vraag ik me af, hoever wil je hierin gaan? je zegt dat hij genoeg straf heeft gehad? dus eigenlijk praat je het goed wat hij gedaan heeft, want je laten slaan is niet zomaar iets, met of zonder spijt het had nooit mogen gebeuren...
Jijzelf voelt het beste waar je goed aan doet en ja als dat is door de aanklacht in te trekken, dan is dat oke...maar probeer niet uit het oog te verliezen dat het niet normaal is...
Sterkte

Liefs Loverwoman

Don, 18/12/2008 - 17:04 — celly

er is geen excuus

ik weet dat het absoluut niet normaal is. mijn aanklacht heb ik al ingetrokken maar dat is niet mogelijk om te doen omdat het huiselijk geweld is....
ik heb wel geweigerd er verder aan mee te werken ik heb de aanklacht niet ondertekend en ook geen foto's van mijn blauwe plekken gemaakt. hij zal nu worden opgeroepen om zijn kant van het verhaal te vertellen.
ik heb deze keuze gemaakt omdat ik wil dat we allebei met een schone lei verder kunnen zonder elkaar.
we hebben al veel gepraat en hebben besloten om zo ie zo tijdelijk geen contact te hebben. we gaan eerst onze eigen leven weer op orde krijgen daarna zien wij wel verder. kijk niks is een excuus om iemand te slaan dat weet hij ook dus het is niet zo dat ik dit heb gedaan omdat hij zegt dat hij spijt heeft ofzo.
ik wil dat we allebei met een schone lei ons leven op orde gaan krijgen

Don, 18/12/2008 - 18:45 — loverwoman

jou keuze@ celly

Tja nogmaals als dat jou keuze is en als jou hart... jou dat ingeeft dan moet je dat doen, en het laten voor wat het is, ik vind het niet dom, maar wel een beetje naief, maargoed dat is mijn persoonlijke mening, hoe dan ook het valt niet goed te praten in mijn ogen.
hij had namelijk ook zijn eigen leven op orde kunnen krijgen, als je die aanklacht had laten staan,en wel had meegewerkt.... misschien juist dan had hij zijn leven op orde gekregen, en ik weet dat het niet ingetrokken kan worden in zoverre dat je niet meer mee werkt, maar ook dat geeft al aan dat jij je grenzen aan het verleggen bent...
want ik denk dat als het wel mogelijk was geweest die gehele aangifte in te trekken, dat je dat ook gedaan had...
Ik wens je in iedere geval heel veel sterkte, en hoop dat er rust in je leven komt na dit gebeuren...

Sterkte Liefs Loverwoman

Don, 18/12/2008 - 19:13 — MissDoubt (of verwijderd)

@loverwoman

Loverwoman,

Ik begrijp je wel, het is inderdaad nooit goed te praten en hij mag gerust voelen wat hij heeft gedaan.
Maar ik begrijp Celly maar al te goed. Weet zeker dat hij het nu ook al gevoeld heeft en zij is in haar hele relatie nog nooit door hem geslagen. Het is vooralsnog dit incident, en ik weet, dat klinkt heel naief, maar ik geloof echt heilig dat 1 x slaan niet in alle gevallen duidt op een vormend patroon. Zij kent hem toch het beste, en ja, dit had ze niet verwacht, maar het heeft sowieso veel consequenties voor degene die slaat. Familie, vrienden, kennissen, ze weten er allemaal van en dat is toch een schandvlek.
Ik heb het toen niet gekund, aangifte doen, ik heb er slechts melding van gemaakt, en ik snap heel goed dat zij het niet kan. Het is zoooo moeilijk als je nog van elkaar houdt en die hele procedure is wellicht nog pijnlijker voor haar dan voor hem. Uiteindelijk moet je met jezelf door 1 deur kunnen, dat geldt voor haar, maar ook voor hem. Celly, ik wens je toch heel erg veel succes en sterkte, en houdt alsjeblieft wel 1 ding in je hoofd: Na 1 x geslagen te zijn, zul je er in de toekomst altijd bang voor blijven bij hem, aangifte of niet, veroordeling of niet.... Dus denk er wel alsjeblieft heel erg goed over na voordat je ooit overweegt de draad weer op te pakken met hem.

Don, 18/12/2008 - 19:35 — loverwoman

@missDoubt

Ik zeg ook niet dat ik celly niet begrijp, en ja hij zal het zeker gevoeld hebben, en de schande voor de familie en dergelijke snap ik ook maar al te goed, maar inderdaad, mijn persoonijke mening is dat ik het naief vind,ondanks dat ik celly haar gevoel volkomen begrijp...

Mijn mening is anders wat betrefd het slaan, in tegenstelling tot MissDoubt, nee het wil inderdaad niet zeggen dat 1 keer slaan een vormend patroon heeft, maar om het goed te praten omdat hij het in de gehele relatie nog nooit eerder gedaan heeft... gaat mij dan ook weer iets te ver. eens moet ook de eerste keer zijn...
En geloof me... iemand die begint met slaan, zo erg dat ze onder de blauwe plekken zit, zal er niet voor terug deinsen om het een 2e keer weer te doen ondanks al zijn spijt, ik ken vele mensen in mijn omgeving, incl mijzelf...die dit hebben ondervonden, huilen spijt betuigen, smeken, zeggen dat het nooit meer zal gebeuren, maar vervolgens een 2e keer weer de controle over zichzelf zal gaan verliezen....

En dan vind ik best, dat hij diegene is die de conequenties best onder ogen mag zien, en dat hij een schande vlek voor familie en vrienden is...tja dat had hij zich eerder moeten bedenken, het valt voor mij persoonlijk niet goed te praten....
Of hij het nou nooit eerder gedaan heeft in die relatie of wel, het hoort niet...het is de lafste daad die een man kan gebruiken, om zijn vrouw te slaan...
Maargoed misschien sta ik hier wat verder in dan jullie, ik vind mezelf namelijk net iets teveel waard, om me ooit nog door een man te laten slaan...1e keer 2e keer of what ever....
Ik hoop dat celly de juiste keuzes maakt in de toekomst...

Liefs Loverwoman

Don, 18/12/2008 - 22:25 — MissDoubt (of verwijderd)

And the cheese stands

And the cheese stands alone.....

Don, 18/12/2008 - 23:28 — celly

bedankt

ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie reactie's
en ja de 1 denkt er anders over dan de andere. het is niet zo dat ik mijn aangifte in wou trekken omdat hij HET SPIJT ME heeft gezegd!!!!
het is mijn gevoel.... ik heb het gevoel dat hij genoeg gestraft is het klinkt heel naif maar ik weet bijna zeker dat dit nooit meer zal gebeuren.
zo ie zo omdat we nu geen contact met elkaar hebben ik zeg niet dat dat altijd zo blijft.
ik wil pas weer contact als hij bezig is met hulp hij heeft me gezegd dat hij hulp gaat zoeken dat geloof ik ook.
hij zit er echt doorheen dat zat hij al doordat hij zo ie zo niet gelukkig was en niet wist wat het met zijn leven moest.
hij dacht dat het aan onze relatie lag dat hij niet gelukkig is maar hij is er nu zelf achter dat dat niet de reden was. maar daar is het nu te laat voor. nu zit hij er helemaal doorheen door wat er nu is voorgevallen!
door al deze redenen hij heeft besloten om te gaan praten met een hulpverlener. en misschien ooit zullen we weer contact hebben maar pas als we allebei ons leven weer een beetje op orde hebben.
ik ga er niet om liegen ik hou nog steeds zielsveel van deze jongen en het liefst deel ik de rest van mijn leven met hem maar dat zit er nu niet in.
ik zie wel wat de toekomst mij brengt

Don, 18/12/2008 - 22:38 — ptm

Geestelijke en lichamelijke mishandeling!

Effe héél kort:
Já,klinkt mij heel bekend in de oren!
Beiden troffen mij,en niet alleen mij,maar óók mijn(onze) kinderen!
En vergeet niet;ik ben een man!Het kán dus óók omgekeerd!
Pfff!!!!
Heb mijn meeste blogs gewist,omdat ik anders niet verder kán!
ptm

Don, 18/12/2008 - 20:44 — Zana (of verwijderd)

Celly

Ik reageer misschien nu kort, zit er zelf even helemaal doorheen .. maar mijn reaktie is niet minder gemeend .. meis ... vecht voor jezelf en sta voor jezelf .. mishandeling is absoluut niet goed te praten, nu niet en nooit niet.
Veel liefs Zana

Don, 18/12/2008 - 22:10 — Laura44 (of verwijderd)

Beste Celly,

Ik ben de laatste die jou dom zou durven noemen, ben zelf jarenlang mishandelt door mijn eerste man.
De eerste keer dat het gebeurde dacht ik; hij is zichzelf niet, dit komt door zijn jeugd etc, allerlei excuses bedacht ik ervoor, geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om aangifte te doen.
Uiteindelijk begon er een systeem in te komen, het werd frequenter, heftiger, bedreigender, ook mijn familie begon hij te bedreigen als ik bij hem weg zou gaan. Inmiddels hadden we een zoon die altijd tussen vechtpartijen zat en toen ik mijn dochter erbij kreeg, dacht ik, nee, dit mag mijn dochter niet meemaken, die moet ik het goede voorbeeld geven. Ik ben toen naar Blijf van mijn lijf gegaan, het was een verademing, ik voelde me voor het eerst weer vrij, en uiteindelijk na ongeveer 14 maanden kreeg ik een huis voor mezelf en mijn twee kinderen en had ik een heerlijke tijd van rust en tevredenheid.
Ik kan over mezelf achteraf wel zeggen, wat ben ik dom geweest dat ik het zolang gepikt heb, en wat een helse jaren zijn dit geweest.
En toch heb ik ontzettend veel van deze man gehouden, ik heb hem keer op keer kansen gegeven en eigenlijk hetzelfde gedaan als dat jij nu doet bij deze eerste keer.
Ik wil niet zeggen dat het bij jou hetzelfde zal lopen als bij mij, maar houdt er rekening mee, dat als hij niet kan verklaren wat er in hem gevaren was die dag, dat dit dus gewoon nog een keer kan gebeuren.
Logisch ook dat hij zegt dat hij spijt heeft, hij gaat natuurlijk niet zeggen; je hebt het verdient, daar heeft hij niks mee te winnen en dan weet hij zeker dat je de aangifte niet intrekt.
Lieve Celly, denk heel goed na en persoonlijk vind ik het jammer dat je aangifte niet verder ondersteunt.
Zorg er in elk geval voor dat dit je geen tweede keer gebeurt en vraag je af of je daar zeker van bent als je hem nu serieus neemt.
Sterkte met je besluit.
Laura

Wie is online

Enquête

celly's Buddies