pff, weet niet waar ik moet beginnen.
Ik en sacha zijn een jaar en twee maand samen geweest,
we zeiden zulke banale dingen tegen elkaar als 'dit is voor eeuwig liefje' en eigenlijk meende ik dat ook.
Hij zegt hij ook, maar je ruilt de ware toch niet in voor een andere 'de ware'? Hij heeft het uitgemaakt na een erge ruzie, die eigenlijk voor niets goed was,
ik was kwaad en verdrietig, mijn opa had kanker en dan maakt mijn vriendje het ook nog met me uit.
Op 1 dag, is best wel pijnlijk.
dan zei hij twee dagen later dat hij er spijt van had, ik wou hem wel terug maar ik was echt boos op hem, hij had zo rotte dingen tegen mij gezegt!
nu is het toch al weer vier maanden uit, ik heb wel vriendjes tussendoor, maar dan maak ik het altijd terug uit, ik kan toch niet doen als of ik verliefd op hun ben? Ik ben gewoon bang dat ik voor niemand zoveel meer kan voelen als voor sacha.
Bij hem zijn is gewoon puur geluk voor mij.
Maar hij heeft nu dus terug een vriendin, silvana.
ze is een toffe meid, maar hoe kan hij dat toch doen? hij zegt dezelfde dingen tegen haar als tegen mij, ik voel mij zo abnormaal nu, omdat hij zich er wel over kan zetten en ik niet.
En ik kan er met hem niet over praten, of het eindigt in een ruzie. Hij betekent echt de wereld voor mij, en als je iemand niet uit je hoofd kan zetten, hoort die daar dan niet gewoon thuis?
Ik ben er echt ziek van, hij houdt zich ook niet in om te zeggen dat het nooit meer goed gaat komen tussen ons, en dat hij helemaal niet meer van mij houdt,
maar ik nog van hem, is het niet ego?ɬØstisch om te zeggen van hem dat ik maar over hem moet geraken omdat hij al over mij is?
ik weet echt niet wat ik moet doen, 't is echt geen pretje, ik heb nog maar drie keer in die vier maand niet over hem gedroomt, ik wil hem terug!
Ik doe ook best veel voor hem, zoals als hij en zijn vriendin ruzie hebben de brokken tussen hun twee lijmen, is ook wel wat dom van mij, maar ik wil hem ook deels gelukkig zien. Was het dan allemaal gewoon een vette leugen?
x