Lieve ldvders,

Het gaat redelijk met mij. Het is nu sinds 10 april uit, en heb toen op 16 april nog even contact gehad, daarna aan hem gevraagd om even geen contact te hebben. Ik vond dat heel moeilijk om te zeggen, maar het gaf me wel rust. De eerste paar dagen telde ik de dagen af, maar na die paar dagen dacht ik.. wat heb ik om naar af te tellen? Helemaal niets. Elke dag is weer een nieuwe. Ze blijven komen. Ik tel nu ook niet meer af, en ben iets minder met de tijd bezig. Natuurlijk baal ik als ik weer eens om half 8 wakker wordt, want dan duurt de dag wel heel lang.

Ik probeer nu elke dag iets te doen wat mij een goed gevoel geeft. Probeer veel af te spreken met vriendinnen. Maar ik merk wel dat ik daar niet 100% van geniet. Af en toe dwaal ik af. Of ik ben het ineens zat en wil eigenlijk weg.
Nou heb ik dat eerlijk gezegd wel eens meer, ook in "normale" staat, ben iemand die het ook fijn vind om alleen te zijn.

Na een aantal goede ochtenden, werd ik vanmorgen erg depri wakker. Ik moest gelijk huilen. Daarna 2 sigaretten er achteraan hoppaa.. *Stuur hem een berichtje* zei een stemmetje in mijn hoofd. *Nee joh, ik ben heel goed bezig nu en wat heb ik er nou aan om hem een berichtje te sturen?* zei ik tegen dat irritante stemmetje. *Nou je wil toch weten hoe het met hem gaat?* En ja, dat wil ik heel graag! Ik ging douchen en constant dacht ik, ik ga hem zo een bericht sturen. Eenmaal uit de douche, niet gedaan.

Ik ging met 2 vriendinnen winkelen vandaag en het gevoel van contact zoeken was gezakt. Mooi weer vandaag, dus uiteindelijk in de tuin van vriendinnen beland, heerlijk op een matras. Ik kon er gewoon niet echt van genieten. Zo'n heerlijk moment waar ik normaal van geniet, boeit me niets! Ja ik was de hele tijd bezig met hem of ik zat mezelf toe te spreken dat ik moest genieten..

Helaas kwam daar het stemmetje weer. *stuur hem wat* Ik kon het niet uitstaan maar ik typte een berichtje. Hey, hoe is het met je? Ik dacht, ik voel me nu in ieder geval niet goed, en ik verwacht niks van hem dus waarom niet. SEND. Hij stuurde gelijk een berichtje terug dat hij zich raar voelt, en hoe het met mij gaat. Ik antwoordde dat het redelijk gaat. Ene moment wel oke, andere moment leeg. Hij stuurde terug dat hij dat ook heeft. Dat hij blij is dat ik wat heb laten horen, dat hij graag wilde weten hoe het met me gaat maar niet iets stuurde omdat ik dat gevraagd had. Ik vertelde hem dat ik wilde weten hoe het met hem gaat. Dat vond hij lief. Hij gaf me nog een complimentje over mijn foto (die nieuw is) en ik bedankte hem daarvoor. THATS IT.

Achteraf ben ik wel blij dat ik hem gesproken heb. Ik voel me niet minder rot, maar ook niet vervelender. Ik heb het uur daarna nog de hele tijd spastisch op mijn mobiel gekeken maar ik heb de rust weer gevonden. Hij hoeft mij niets te sturen, dat verwacht ik ook niet van hem. Hij mist mij ook, maar wil niet met mij verder. Dus hij staat er anders in. Maar hij weet dat ik het er moeilijk mee heb om te accepteren dat we geen vriendje en vriendinnetje meer zijn. Daarom laat hij het ook meteen weer rusten, en dat is ook goed.

Af en toe komt er wel hoop om te hoek kijken, maar die trap ik dan met een ninja-kick weg.