Hoewel in mijn relatie mijn ex juist de streber was, was ik degene met de hoogst genoten opleiding en zit ik op intellectueel vlak een stuk hoger dan zij. Niet alleen qua IQ, maar ook denkwijze, kennis, etc. Echter, zij heeft een sterkere aanpakkersmentaliteit en meer drive. Daar waar ik vasthield aan onze zekerheden (zoals een vaste baan), liet ik haar haar eigen gang gaan. Zij kon parttime werken (zonder vast contract), eigen projecten opstarten, etc etc. Vervolgens krijg ik het verwijt dat ik niet genoeg initiatief toon en niet genoeg heb gedaan om mezelf door te ontwikkelen. Allemaal leuk en aardig, maar als we beiden een grote mate van financiele onzekerheid in de relatie hebben, wie betaald dan de hypotheek als er iets mis gaat? Dit zijn niet bepaald de tijden op te jobhoppen en ik wilde onze toekomst samen zoveel mogelijk veilig stellen. Ik wilde geld overhebben voor leuke dingen, geld voor eventueel kinderen over een paar jaar. Erg frustrerend is het dan dat mijn ex partner dat niet waardeerde. Je kan wel zeggen dat dingen niet zwart-wit zijn en dat er niet hard geoordeeld mag worden, maar wie zegt dat jij wel gelukkig was geweest als hij je niet op een voetstuk had geplaatst en als hij wel meer aan zelfontwikkeling had gedaan? Had je hem dan misschien niet te afstandelijk gevonden en te egoistisch gevonden op een bepaald moment? Was hij jou dan misschien uiteindelijk niet ontgroeit? je maakt het zelf ook zwart-wit. Het enige wat ik kan zeggen: Waardeer wat je hebt, voordat de tijd je leert te waarderen wat je had.

Dank je wel vlinder voor je reactie!
Ik begrijp pijnlijk wel, hij is waarschijnlijk inderdaad heel erg boos op zijn ex. Daar kan ik niks aan doen.
Ik weet dat ik klappen kan verwachten hier, er is nergens een site voor mensen zoals ik..
Tja de maatschappij is hard hoor, als je degene bent waarmee de relatie verbroken is dan heeft iedereen begrip voor je emotie. Andersom kan je er niet goed mee weg komen.

Ik heb niks verkeerd gedaan, mijn gemis is logisch maar ik heb het niet geaccepteerd dat is het meer. Ik heb er een behoorlijke klap van gekregen Het gemis dat je hebt als je een relatie beëindigd hebt wordt niet erkent. Alleen bij echte vrienden kan je terecht uiteraard. Er wordt net zoals hier door bijvoorbeeld pijnlijk, vaak boos op je gereageerd. vrienden die ik ben kwijt geraakt doordat ik het heb uit gemaakt Mensen die mij anders zijn gaan bekijken.

En ik ben een gevoelig typetje, ik heb bij mijn ex echt al het mogelijke gedaan om het zo goed mogelijk te doen. Ik heb zelfs heel internet afgestruint om te kijken hoe ik het het beste kon aanpakken zodat hij zo snel mogelijk door kon gaan zonder mij. En toch wordt je gezien als schuldige die iemand verdriet aan doet.
Ik doe het niet express, net zoals heel veel exen van mensen hier die in zoveel verdriet zitten. daar ontkom je niet aan.
Het enige wat ik merk is dat ik dan ook niet aan mijn eigen verdriet toe kom, het is alsof het er niet mag zijn. Het is alsof de maatschappij vind dat als je een relatie beëindigd hebt jij geen verdriet hoort te hebben.
Bullshit! Ik wordt er boos om Een relatie beëindigen doe je niet voor je lol! De manier hoe je met je ex om gaat daar heb je wel keuze in. Ik behandel en benader hem altijd met respect, zo uit ik mij ook over hem naar anderen.
Hij andersom over mij niet en dat begrijp ik ook, hij is al zooooo boos geweest. Zo negatief over mij uitgelaten, ik heb het allemaal geaccepeteerd.
Ik begrijp het!

Maar tot het niet langer kon, en nu koorts, griep, huilbuien alles.. 4,5 jaar zet je niet zo maar aan de kant, ook al weet ik dat het beter is zo voor beide. We hebben keihard gevochten samen, alles gegeven en het zat er niet meer in. Ja ik mis de dingen die we hadden! Nee ik wil hem daarmee niet terug. Ik moet ook gewoon even rouwen om de fijne en mooie tijd in de hoop dat we dan straks beide apart van elkaar heel gelukkig kunnen worden. Want hem gun ik het allerbeste.

Misschien wel misschien niet. Komen we het ooit te weten?
Aan de andere kant... mijn ex weet (wist) hoe ik er tegenover stond. Bij de breuk in juni heb ik het hem zelfs nog gezegd, dat ik dankbaar was dat hij er nog was voor mij - dat hij niet was zoals ieder ander. En ik ben er toen ook doorheen geraakt.
En nu was hij zo koud en afstandelijk. Of all people. Wel dan hoeft het voor mij ook niet meer. Ik heb mijn best gedaan, vriendelijk gebleven, gevraagd hoe het was... ik heb een poging ondernomen om het contact niet verloren te laten gaan en er een of andere afstandelijke vriendschap uit te laten komen. Maar hij deed geen moeite. Wel, dan ik ook niet meer

En af en toe vraag ik mij af hoe het er mee gaat. Maar dan denk ik dat het mij eigenlijk niet echt meer kan schelen. Ik hoop dat hij gelukkig is of het zeker nog wordt. Ik hoop dat hij een andere liefde vindt die wel dichtbij is en hem geeft wat hij nodig heeft. Misschien heeft hij dat wel al. Who knows.

Ik heb hetzelfde als jij maar toch he denk ik dat ze dat bewust voor ons doen zodat we er misschien sneller overheen komen. Ik word er ook gek van hoor. Maar mijn ex zegt ook tegen mij dat hij bewust geen kontakt opneemt omdat ik nog zo vol verdriet zit en het dan veel langer duurt voordat ik hem los kan laten. Maar ja voor ons voelt dat anders, ik weet het. Maar ergens begrijp ik mijn ex wel, hoe raar dat ook klinkt. Kijk bij ons is er geen ander in het spel en we hebben zelfs geen eens ruzie (was maar waar) dan was het makkelijker geweest. Maar probeer het ook eens van de andere kant te bekijken.

Liefs