-

afbeelding van MWaldo

-

afbeelding van Mel

Hey

Wat moet dit pijn doen en je met zoveel vragen achterlaten. Het is altijd pijnlijk, maar zeker als je het echt niet had zien aankomen.

Wat er gebeurd is, is gissen natuurlijk: feit is dat er door die reis een tijd afstand tussen jullie geweest is. Kan dus wel goed zijn dat ze over jullie relatie is gaan nadenken en tot die gedachten gekomen is.
Net voor ze vertrok zei ze nog heel mooie woorden, dus is het nog moeilijker te snappen. Het kan dus echter wel dat iemand een week op voorhand nog zegt dat jij alles bent en dat dat de week erna ineens veranderd is. Heb het zelf ook meegemaakt en ook al meermaals gehoord.

Dat het haar niks doet, zou ik zo niet stellen. Ze weet niet hoe ze met je moet omgaan waarschijnlijk. Ze weet dat je veel verdriet hierover hebt en voelt zich ergens ook wel schuldig hoor, maar anderzijds zal ze zich sterk willen houden en jou duidelijk willen maken dat ze het meent en dan kunnen mensen soms heel bot en raar uit de hoek komen, helaas. Ik snap dat je troost bij haar zoekt, maar heb ooit deze zin gelezen: 'zoek nooit troost bij degene die je gekwetst heeft'.
Mijn ex heeft na de breuk wel verschillende keren gevraagd:'voel je je al wat beter?'... Daar had ik toen eerlijk gezegd helemaal niks aan, want hij wou dat volgens mij toen ook alleen maar horen omdat hij zich schuldig voelde. Als zij je zou gaan troosten nu en blijven vragen hoe het met je is, gaat dat jou niet helpen.
Zij wilt het voor haar en jou zo makkelijk mogelijk houden en daarom dat ze waarschijnlijk ook zo bruusk het helemaal afkapt. Geen leuk gevoel, maar het geeft je misschien wel de kans om boos te worden op haar. Die fase moet je ook door.

Ik weet dat dit heel moeilijk is, het lijkt net of er een ander persoon voor je staat, maar het is nu eenmaal zo dat sommige mensen na een breuk ineens onherkenbaar worden, is hun manier om ermee om te gaan, hoe sneu ook.

Het beste voor jou nu is geen contact meer zoeken met haar, hoe moeilijk ook, antwoorden op het waarom krijg je van haar toch niet (nu), dat is duidelijk. Probeer wat afleiding te zoeken (vrije tijd=veel piekeren), praat er met vrienden, familie, ... over, schrijf het hier van je af, ... Het kwetst je alleen maar hoe zij er mee omgaat, dus is het sowieso voor jou ook beter. Het zal tijd nodig hebben om dit een plekje te geven, maar geloof mij, het komt uiteindelijk wel weer in orde!

Veel sterkte!

Groetjes

afbeelding van Nic0

Hey

Hey gozer sterkte man.

Ik heb wij jij hebt mee gemaakt al 2 x gehad Verdrietig Tis nooit leuk en fijn er zijn geen troosten de woorden, de enige die jouw kan troosten wil er niet voor je zijn. Geen verlossing geen genade geen lieve woordjes van het komt wel goed. Alleen maar diepe ellende en bittere pijn, vol ongebrip en zoveel vragen waarom ze de moeite niet doet om er voor te vechten wat jullie hadden waarom ???.

Vechten heeft toch geen zin verwelkom al die pijn, jij hebt teminste echt van haar gehouden en weet wat houden van is en opoffering. Jij hebt wel je best gedaan trouw geweest tot het einde, helaas geen beloning of een eerste prijs maar alleen maar leegte en verdriet. Khoop dat je ooit iemand vind die wel voor je wil vechten zoals jij voor die persoon wil doen.

Sterkte man!!!

afbeelding van nico_nico

onbegrijpelijk

Hallo Mwaldo,

Onbegrijpelijk verhaal. Ik kan niet geloven dat het op die manier kan lopen.
Van alles tot niks op één week tijd?

Misschien een kl*tevraag: Heeft uw partner iemand anders?

Wat ik als raad kan meegeven: stop met de contacten met haar. Je moet het verwerken voor u zelf. U er over zetten. Doorgaan. Heel gemakkelijk neergeschreven door mij, hier. Maar o-zo-moeilijk voor u om uit te voeren. Ik weet het, ik maak het ook nog af en toe mee. Maar het is de enigste manier. Als er geen contact meer is zal ze vervagen. Als je haar nog contacteert dan zal je enkel hoop blijven koesteren.
Als het ooit nog goed moet komen, dan moet zij die stap zetten. Als jij blijft aandringen dan zit ze in een machtspositie waarin zij alles bepaald. Als ze niks meer van u hoort, dan pas zal ze zich gaan afvragen wat er plots weg is. Dat is de enigste kans dat het nog echt goed kan komen. Geef haar tijd, laat het zo. Er zijn nu examens voor haar vermoed ik. Misschien is ze daar nu volop mee bezig. Probeer voorlopig tot rust te komen. Doe leuke dingen met alle mensen die je kent. Zoek naar zaken die je leven nut geven. Probeer te genieten op elk moment van de dag. Er zullen veel momenten zijn dat dit niet zal lukken, maar de momenten dat het lukt: geniet er van. Put daar moed uit. Dat zijn de eerste lichtjes die je nodig hebt in de donker tunnel die je momenteel bewandeld. Maar ooit kom je op het einde, en zal de zon je weer volop in het gelaat schijnen! Kijk uit naar die dag, want komen zal ie!

Zorg ervoor dat je leven nut geeft zonder partner. Een partner moet een aanvulling zijn in uw leven, en niet uw volledige leven omvatten.
Vroeger was dat anders, vandaag de dag is een relatie een wankel iets. Dus een zekerheid is dat nooit.

Ik hoop dat je hier blijft schrijven, zodanig dat je uw ervaring met ons blijft delen. Het is, hopelijk, voor u een uitlaat waar je uw gedachten kwijt kan. En er zijn hier altijd mensen die je raad of ervaring kunnen meegeven.

Sterkte!

Groeten,
Nico

afbeelding van Stil-ervan

Aan MWaldo

Het is echt een heel verdrietig verhaal.
Jij hebt alles gedaan....wat je kon doen.
Je hebt haar laten weten..... dat het voor jou nog niet over was
Je hebt haar laten zien......hoe geschokt je was

Nu moet je haar de tijd geven....
de tijd geven om te voelen.
Als er nog dingen zitten bij haar......dan komt ze er wel mee.

Maar voor jou is het belangrijk dat je je zelfverzekerdheid weer
terug vind.
Het is heel erg moeilijk als iemand zo plots.... helemaal weg is.
het is een soort rouwproces
waar je invalt.
en dat is pijnlijk.
Elisabeth Kübler-Ross is iemand die haar hele leven bezig is geweest
met loslaten
hier een stuk van haar ..... over rouwverwerking
dan kan je je gevoelens misschien een beetje beter plaatsen.

Rouwverwerking

Rouwverwerking is de manier waarop iemand na een ingrijpende verdrietige ervaring tot rust probeert te komen. Dit proces kan optreden bij het verlies van een baan of het eindigen van een relatie, maar de psychologische effecten zijn het sterkst bij het overlijden van een geliefd persoon of als iemand te horen krijgt ongeneeslijk ziek te zijn.

De psychiater Elisabeth Kübler-Ross heeft vijf fasen omschreven die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen om na een traumatische ervaring weer tot rust te komen. Deze fasen zijn niet voor iedereen even intensief en ook verschilt de volgorde vaak. Iedereen verwerkt rouw op zijn eigen manier. De 5 fasen zijn als volgt:

1. Ontkenning
Ontkenning is een algemeen afweermechanisme. In deze fase beschermt de persoon zich door de waarheid geheel af te wijzen. Dit gedrag geeft iemand de gelegenheid om de waarheid gedoseerd tot zich te laten komen.

2. Protest (of boosheid)
De persoon protesteert tegen de verdrietige ervaring en heeft hierbij veel woede. Vaak richt deze zich tegen familieleden, artsen enzovoort. Het is hierdoor vaak voor alle betrokkenen een pijnlijke periode.

3. Onderhandelen
Als de persoon merkt dat protesteren niet helpt, probeert hij zijn verdriet te verwerken door zich doelen te stellen of beloften te doen. Dit kan vele vormen aannemen, bijvoorbeeld bidden dat een overledene toch nog terugkomt of de eigen dood uit te stellen tot een kleinkind is geboren.

4. Depressie
Als het verdriet niet langer te ontkennen is en protesten en onderhandelingen niet hebben geholpen, treedt vaak depressie op. De persoon voelt zich machteloos en sluit zich vaak af voor contact of gedraagt zich teruggetrokken.

5. Aanvaarding
Na verloop van tijd ziet de persoon in dat de waarheid niet te bestrijden is en accepteert het verdriet. Iemand met een terminale ziekte kan in deze fase bijvoorbeeld met een zekere rust afscheid nemen en iemand die een geliefde heeft verloren kan nu plannen maken voor een leven zonder de geliefde.

Als iemand niet goed in staat is het verdriet te verwerken, kan een blijvende depressie of een aanpassingsstoornis ontstaan.

Even een heel heftig stukje theorie!
Maar het geeft je een beetje een beeld..... hoe de dingen lopen.

Je eerste grote liefde verliezen........ is heel pijnlijk
ik wilde dat ik je beter kon troosten...... maar
je zal het toch aan moeten gaan.

Ik zou je ook kunnen zeggen....... je bent nog zo jong
diegene die echt jou soul-mate is...... die zoekt jou ook op dit moment.
maar .....daar zit je nu waarschijnlijk niet op te wachten.

lieve MWaldo
Neem de tijd om je gevoelens te voelen
elke dag een stapje
en even een warme arm om je heen voor je verdriet.

liefs
van mij.
http://www.xltube.nl/play.php?v=pHOGlCvK-YQ

afbeelding van MWaldo

-

-

afbeelding van Bassie20

Willen is de weg

Mwaldo, het is belangrijk dat je weet wat je wilt. Overtuig jezelf ervan dat dit ook voor jou het beste is. (Wil je met iemand samenzijn die je laat vallen, die jou niet wil, om wat voor een reden dan ook, nee toch?). Op het moment dat je wéét dat je er overheen wil komen, door wil gaan, wil groeien, kun je beslissingen maken die daarbij helpen en zul je inzien dat je beter kunt stoppen met het contacteren van je ex. Omdat je jouw leven moet gaan invullen zónder haar, hoe pijnlijk dat vooruitzicht nu misschien ook is. Denk niet teveel vooruit, alle gedachten aan de toekomst zonder haar doen je nu pijn en dat is logisch, maar hou het kort, doe de dingen die je moet doen, doe dingen ook al heb je er niet altijd zin in, vind manieren om jezelf te laten zien dat er een leven alleen is, dat dat leven de moeite waard is. Dat kun je niet zomaar zien of weten, daar moet je achter komen. Stap voor stap.
Een extra schop tegen jou is dat zij gewoon door lijkt te gaan met haar leven, wat voor jou, begrijpelijk, een marteling is. Omdat jij je nog aan haar vasthoudt, je nog niet los van haar bent. Besef je dat je niet voor haar leeft, of om haar terug te winnen, je leeft voor jezelf, voor jouw geluk, voor jouw succes.

Bas