Bah,bah,bah!
Vandaag na het school,gaan werken!
Pff...Ik hou van het werk dat ik doe (ik werk part-time bij de kaasspecialist),maar het brengt enorm veel herinneringen naar boven...
Mijn werk is ongeveer,eeuhm,2min van zijn huis af...
Zijn ouders komen elke maandag en zaterdag (De twee dagen dat ik werk) boodschapper er doen.
Het is het werk waar hij erg lang heeft gewerkt samen met mij.
En natuurlijk de plaats wat nog maar twee weken geleden nog mijn woonplaats was.
Ik voelde me vandaag niet zo goed, slecht geslapen en zenuwen voor mijn examen.
Dus ik was al wat geirriteerd toen ik op mijn werk kwam,rond half twee.
Na een uurtje keek ik op mijn gsm en zag dat M. had gebelt.
Ik belde hem terug en hij nam wonder boven wonder op! (normaal neemt hij nooit op).
Hij klonk heel erg bedeesd en vroeg of hij stoorde? Nee, hoor heb juist pauze zei ik...
Hij zei dat ik mijn spullen die ik normaal gesproken die avond bij hem zou gaan ophalen, niet kon ophalen want hij zo zou naar een vriend gaan en zijn ouders waren die avond ook niet thuis.
Maar zijn vader die zo zou komen om boodschappen te doen en een tas met mijn spullen te brengen voor me...
Ik zei neej dat gaat niet,want ik kan zo'n grote tas niet meenemen (ik was echt supernijdig,de afspraak was dat ik mijn spullen zou kunen meenemen die avond, ik moest hem nog wat geven wat ik niet aan zijn ouders wou afgeven) op mijn fiets.

Dus toen werd hij nijdig en zei: Hoe had je het dan vanavond willen doen als je zou langstkomen? Ik zei dat ik nog wat zou laten horen of ik het kon ophalen en ik had nog niets laten weten...

Ja, zei hij maar als die spullen deze week niet weg zijn dan ging hij ze aan mijn deur komen hangen!
(Nja, dat spaar me ook weer moeite uit!!)
Toen kalmeerde hij weer en zei dat hij niet zou boos op me moest zijn want dat verdiende. ik niet (..O_o wat,hij die me al een week rot behandelde!!?)maar hij wou zo snel mogelijk het achter de rug hebben dan kon hij weer verder met zijn leven.
Dus ik zei, ik kom het deze week wel ophalen, doei! en toen heb ik opgehangen.

Een uurtje later kwam zijn vader binnen en zei: Oh , ik ben je tas vergeten!
Ik was toen zo opgefokt (heb het helemaal gehad met die stomme spullen!).
Was nog altijd ontzettend lief en vriendelijk en ik zei: neej die kan ik ook niet meenemen, want ik ben te fiets!
Ow zei hij en hij liep weg...???
Bah, dus ik stuurde M. er strak een smsje maar hij heeft er nog niet gereageerd...Vroeg hem of ik mijn spullen morgen kon ophalen...

Heb het momenteel ff gehad met hem (duurt maar heel even hoor..,)