Hey lieve mensen,

vrijdag heb ik zoals afgesproken gebeld met mijn ex. Ik heb de hele week zitten huilen en denken "ik wil je terug". Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan maar ik had zo'n hoop dat het weer goed zou komen. Dat hij misschien nog wel van me hield en dat we misschien ooit, niet over een week, niet over een maand, maar ooit weer gelukkig bij elkaar zouden kunnen zijn.
Ik heb hem ook gebeld om hem te vragen het nog eens uit te leggen. Ik moest vooral veel huilen tegenover hem en hij kon alleen maar zeggen dat het hem erg speet.
Ik vroeg hem of hij nog van me houdt, hij zei dat hij het niet wist.
Ik vertelde hem dat ik erg het idee had dat alle redenen die hij had gegeven (en weer gaf) dingen waren die al een beetje bekend waren en waar ik ontzettend aan gewerkt heb. Ik ben in die opzichten enorm verbeterd. En natuurlijk ben ik niet perfect, maar ik was blij dat het goed ging en wist zeker dat het nóg beter ging worden. Voor de eerste keer in onze relatie (de laatste paar maanden) durfde ik over de toekomst na te denken en durfde dit zelfs te uitten. Hoewel we niets concreets hebben besproken hadden we het over huizen kopen en wat voor iets we dan zouden willen. Hij dacht dus ook over de toekomst na.

Het kwam er eigenlijk op neer dat hij vindt dat wij niet bij elkaar passen. En toen werd het me gewoon duidelijk; hij houdt niet meer van mij. Dat heb ik niet met hem besproken en heb het gelaten bij zijn antwoord dat hij 'het niet weet' maar het kan gewoon niet anders. Hoe kun je iemand waarvan je houd op zo'n manier verlaten omdat "je niet bij elkaar past"? Als je echt van elkaar houdt dan doet dat er niet toe, dan blijf je bij elkaar ook al zegt iedereen om je heen dat je de slechtste match ooit bent (niet dat dat in ons geval zo was).

Het is me duidelijk dat ik nooit meer wat met hem wil. Nu ik weet dat de liefde bij hem weg is, zal het bij mij niet lang meer duren voordat die bij mij ook verdwenen is. Ik heb niets meer aan hem. Zonder de liefde die wij hadden, is hij nu niets meer dan een chagrijnige zeurpiet. Ik kijk terug en zie dat ik in mijn relatie gewoon veel meer pijn en verdriet heb gehad dan geluk. Alleen de laatste tijd ging het zoveel beter.
En nu? nu ben ik niet meer nodig. Het ging beter met mij, het gaat beter met hem.

Hoewel ik nog steeds met vragen zit zoals hoe hij zo ineens niet meer van mij houdt (ook al weet hij dat zelf niet) en waarom hij nooit zijn ernstige twijfels over de relatie heeft geuit, weet ik dat het niet meer uit maakt. Als hij eerder had aangegeven sterk er aan te denken er een punt achter te zetten, was het minder plotseling geweest, maar was er verder niks aan de situatie veranderd.
Ik kan hem kwalijk nemen dat hij hier al een tijdje mee heeft moeten zitten, maar toch leuk mee praatte over de toekomst en zei dat hij van me houdt. Echter dit doe ik niet; hij kan het zelf ook ontgaan zijn. Hij kan het zelf ook niet door hebben gehad. Hoe het ook was het maakt niet meer uit.

Vandaag heb ik veel tijd met mijn lieve zus doorgebracht. Hoewel zij nog nooit in een soortgelijke situatie als de mijne (zo plotselinge breuk) heeft gestaan kan zij mij altijd goed helpen en steunen. Ik heb mijn hart bij haar gelucht en ze vroeg of ik zin had wat kaarten te leggen.
Ik ben zelf helemaal niet zo spiritueel aangelegd en ben een wetenschapper en dus altijd wat kritisch. Toch besloten het te proberen en het was best bijzonder.
De eerste drie kaarten die ik tevoorschijn haalde waren "Weg van de Vrijheid" "Positieve Verandering" en "Volharding".
Ik neem mezelf kwalijk dat ik niet heb gezien dat mijn ex niet meer van me hield en dat ik blind was voor het naderende einde. De weg van de vrijheid vertelt me dat ik vrede met mezelf moet leren hebben en geen conflict aan te gaan.
De positieve verandering kaart vertelt me dat deze verandering voor het goede is en dat ik het moet zien als een reis. Ik moet geen perfectie willen maar genieten van de reis en teveel zorgen loslaten. Wat ik doormaak maakt mij een beter persoon.
De laatste kaart vertelt me dat ik kan komen waar ik wil door mijn doelen voor ogen te houden en te visualiseren, en niet alles in 1 keer te willen maar stapje voor stapje richting mijn doel te komen.

Het was erg apart dat deze kaarten juist voor mij kwamen te liggen. Dat terwijl ik alle kaarten heb bekeken en veel van de betekenissen en uitleg heb gelezen; sommigen zouden echt als een tang op een varken slaan.
Ik had nog wat meer kaarten getrokken met ongeveer dezelfde vragen "hoe kan ik wat ik doormaak gebruiken dat het voor mij nut heeft en mij sterker maakt, en hoe kom ik uit dit verdriet?".
Weer kreeg ik veel positieve kaarten die me keer op keer vertelden een doel voor ogen te houden, niet alles in 1 keer te willen en prioriteiten te stellen.
Een van die prioriteiten is dat ik betere vriendschappen aan wil gaan. De vriendschap met mijn vrienden vind ik nu te oppervlakkig; ik vertel hen weinig over mijn problemen en gedachtes en zo is het andersom ook. Zij zijn erg lief voor mij geweest de afgelopen dagen en zijn er voor me geweest als ik afleiding nodig had. Nu wil ik graag mijn hart kunnen luchten bij hen en hen ook het gevoel geven dat zij dit bij mij ook kunnen doen.
Ik wil beter kunnen praten, beter kunnen vragen, ik wil eerlijker voor mezelf zijn en voornamelijk wil ik MEZELF zijn. Ik zie nu pas in hoeveel ik me aangepast heb tijdens mijn net verbroken relatie. Ik heb me in alle bochten gewrongen te voldoen aan wat ik dacht dat mijn ex-vriend van me verlangde.

Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is dat ik na deze kaartensessie en na het praten met mijn zus veel positieve energie voel. Ik heb zin in morgen. Ik heb zin om met haar flink aan school te werken, ik heb zin om mijn vrienden te zien morgenavond. Ik ga hen ook vertellen hoe alles gegaan is, mijn ex is immers ook hun vriend en zij hebben het recht te weten hoe alles gegaan is; toch is dat niet de enige reden: ik wil mijn hart kunnen luchten en echte vriendschappen aangaan.

Daarmee kom ik bij mijn volgende punt. Ik heb inmiddels mijn ex verteld dat ik nu geen vrienden met hem kan zijn. Ik ben niet boos op hem en haat hem niet. Dat heeft immers helemaal geen zin en leidt mij alleen maar af van mijn prioriteiten. Ik wens nu weinig contact zodat ik niet met hem geconfronteerd hoef te worden. Ik stel mezelf nu als prioriteit. Dit is best moeilijk omdat ik toch nieuwsgierig ben naar wat hij allemaal aan het doen is. Dit laat ik nu even zo. Ik kan er mee leven.
Daarnaast zal ik niet meer op deze site verschijnen.
Ik weet het, mijn bezoek hier was van korte duur. Toch heb ik wel gereageerd op menig blog van anderen en heb ik veel aan deze site gehad. De naastenliefde op deze site is groot en dat is heel bijzonder op het internet.
Ik wil jullie allemaal heel erg sterkte wensen maar vraag om jullie begrip. Ik kan mijn hart beter luchten bij de mensen die er toe doen: mijn familie en vrienden. Ik geef jullie dit dan ook als advies toe. Grijp deze kans om de banden met geliefden te versterken.
Hier steeds geconfronteerd worden met schijnbaar eindeloze verdriet en pijn zal mij in de weg staan bij het hervinden van mezelf, na zo'n lange tijd van mezelf aanpassen.

Ik wens jullie ontzettend veel sterkte met het verwerken van jullie liefdesverdriet. Ik hoop dat jullie net als ik weer positieve energie kunnen vinden (natuurlijk, ik ben er nog niet, maar ben op weg) en deze situatie kunnen gebruiken om aan jezelf te werken en jezelf te hervinden.

Lieve knuffels,
Eva