Nou ga maar weer eens hier mijn verhaal doen.

Inmiddels weer het een en ander meegemaakt. Om te beginnen: ik was een leuke dame tegengekomen waarmee ik eerst een aantal uur in de kroeg had gekletst, toen we eruit werden gekieperd ivm sluitingstijd zei ik "ik ga naar mijn crashadres" ze vroeg waar is dat ik breng je wel even. Achterop de fiets gezeten kris-kras door ASD lachen.

Dag daarna leuke tijd aan het strand met haar doorgebracht het voelde wel ok nog geen verliefdheid maar wel veelbelovend, wat heen en weer ge-sms't waaruit ik toch wel opmaakte dat ze serieus was. We zouden over twee weken weer wat afspreken want dan had ze haar kind niet want die wilde ze er buiten laten voorlopig. Ok twee weken gewacht wat tussen WK-wedstrijden heen en weer ge-sms't en gemaild voelde allemaal prima. Tot in de tweede week toen werd het minder en hoorde ik niks meer....probeerde haar te bellen maar kreeg haar niet te pakken uiteindelijk via facebook chat toch en ik vroeg we zouden iets gaan afspreken...waarop zei zij Tsja ik ben een beetje verliefd aan het worden...maar niet op jou. Shit... dus dat was ook weer klaar. Hoewel...mijn vader zei "je bent on-hold" haha nou we zien het wel. Ik was wel blij dat er nog iemand geïnteresseerd in mij kon zijn want daar was ik inmiddels ook ontzettend aan gaan twijfelen het is echt ongelofelijk wat zo'n scheiding met je doet.

Maar goed daarna schiet ik toch weer mijn verdriet in, weer veel huilen etc. Op een bepaalde avond staat ineens mijn ex op de stoep, ik had niet gereageerd op haar sms (want telefoon had ik de hele dag al in de auto liggen). Ze wilde weten of alles goed was met de kinderen want die waren bij mij die avond. Dus ik zeggen ja hoor prima, ik vond dat ze er prachtig uitzag met jurk en schitterende schoenen om op te vreten maar ze had nu dus een vriendje gvd. Ik begreep er niet veel van maar de volgende dag kwam de aap uit de mouw. Het was uit met haar vriendje en ze werd nu gestalked. Ze zat nu op het politiebureau om aangifte te doen! Ze zei me op te passen voor hem en de kinderen te waarschuwen....ik schrok heel erg, 1 gek is genoeg om je leven te verpesten.

En ik voelde me verschrikkelijk bezorgd om haar...sms'te terug dat ik haar wilde beschermen etc. Ze durfde niet meer naar huis want hij was daar geweest, hij was zelfs naar haar ouders in België gegaan terwijl hij in de buurt van Utrecht woont. Ik vroeg heeft hij geweld gebruikt maar dat was niet zo en niet veel later vertelde ze me dat hij beloofd had te zullen stoppen. Bleek dat hij nog wat contacten naast haar er op na hield waar ze achter was gekomen door zijn e-mail te lezen.

Probleem is nu dat ik opnieuw hoop krijg...en ik merkte dat ik nog heel veel voor haar voel. Verder deed ze ook aardig en open tegen mij, heeft me alles verteld. Bij afscheid zoenden we elkaar weer gedag wat we al een tijdje niet gedaan hadden. Hetgeen ik weer interpreteer als positief...had haar omhelst om haar te troosten maar dat wilde ze niet want dan zou ze gaan huilen wat ze vervolgens idd deed.

En nu worstel ik weer met vragen...

A) Moet ik haar zeggen dat ik nog heel erg veel om haar geef en haar terug wil, of kan ik beter wachten tot zij daarmee komt;
B) Wat zou ze nog voor mij voelen en als ze nog wat voelt durft ze dat dan te zeggen of heeft ze een te groot schuldgevoel;
C) Waarom zou ik haar nog terug willen terwijl ze toch een ander genomen heeft die toevallig een klootzak was (en ik natuurlijk niet) en ze niet meteen bij mij op de stoep staat (maw ik kan beter wachten totdat zij aangeeft mij terug te willen en dan nog eens heel erg goed gaan nadenken). Als hij niet zo'n eikel was geweest waren ze nog steeds happy ever after bij elkaar natuurlijk.

Anderen die ik spreek waarschuwen mij dat ik er niet weer in moet stinken (dwz ookal komt ze nu terug ze blijft toch degene die ineens de relatie verbroken heeft en een ander genomen heeft).
Weer anderen vragen me waarom ik mijn geluk afhankelijk laat maken van anderen. Maar ja, iedereen hier weet dat dat niet zo eenvoudig is als je in zo'n proces zit en eigenlijk gewoon je liefde terug wil zeker omdat dat ook beter zou zijn voor je kinderen denk je dan en ook je huis situatie en ook je financiele situatie en zeker ook je sexuele situatie .

Aan de andere kant, over een half jaar dan wel een jaar moet ze een eigen huis gevonden hebben en dan is die huis situatie hopenlijk wat stabieler en kunnen we misschien beter eens gaan kijken wat er mogelijk is. Dan hoef je geen rekening te houden met als het weer misgaat is er weer iemand op zoek naar een woning etc.
Maar ja stemmetje in mij roept dan ja maar voor die tijd kan zij weer iemand tegenkomen en ik misschien ook wel. Zij zal nu wel ff rustig aandoen na zo'n ervaring maar ik ben nog altijd zeer gevoelig en val misschien wel veel te makkelijk voor iemand die mijn emotionele gaten weet op te vullen. Een beetje aardig doen en interesse tonen is al voldoende merk ik aan mezelf, dan ben ik al geïnteresseerd. Is nou niet echt een garantie voor succes.
Terwijl ik met ex het idee heb dat het echt nog wat worden kan als we het maar proberen en beter communiceren.

Ondertussen alweer 16 maanden alleen...en er nog niet blij mee.