Juist van een goede vriend een boek gekregen en daar stond dit stukje in. Ik weet niet of het iemand anders kan helpen?¢‚Ǩ¬¶ maar mij bood het in ieder geval troost. Dus onder het motto : helpt het niet dan heb ik toch geprobeerd?¢‚Ǩ¬¶

Over liefde en Schoppenhauer

1. De filosoof mag dan niet zulke vleiende verklaringen hebben voor de reden waarom we verliefd worden, maar voor afwijzingen biedt hij wel troost - de troost van de wetenschap dat onze pijn normaal is. We moeten niet in de war raken van de enorme emotionele schok die slecht een paar dagen van hoopvolle verwachting teweeg kan brengen. Het zou onredelijk zijn als een kracht die zo sterk is dat hij ons kan drijven tot het grootbrengen van kinderen zomaar zou verdwijnen - wanneer hij zijn doel niet heeft bereikt - zonder een spoor van verwoesting na te laten. De liefde kon ons, zonder de belofte van het grootst mogelijke geluk, niet overhalen de last van de instandhouding van de soort op ons te nemen. Geschokt zijn door de enorme pijn die afwijzing veroorzaakt, betekent dat we niet onder ogen zien wat acceptatie inhoudt. We moeten ons verdriet niet nog erger maken dan het is door te denken dat het vreemd is om zo vreselijk verdrietig te zijn. Er zou juist iets mis zijn als we niet vreselijk verdrietig waren.

2. Bovendien wil het niet zeggen dat we als mens niet aantrekkelijk zijn. Er is niets mis met ons karakter per se. Onze persoonlijkheid is niet afstotelijk en ons gezicht niet weerzinwekkend. De verbintenis mislukte omdat we niet geschikt waren om een evenwichtig kind te produceren met één bepaald persoon. Geen enkele reden om onszelf te haten. Op een dag komen we iemand tegen die ons geweldig vindt en die zich uitzonderlijk prettig en ongeremd bij ons voelt (omdat onze kin en zijn/haar kin uit het oogpunt van de wil tot leven een wenselijke combinatie vormen).

3. We moeten leren diegenen die ons afgewezen hebben op den duur te vergeven. Het verbreken van de relatie was niet hun keuze. Met elke onbeholpen poging waarmee de één de ander informeert dat hij meer ruimte of tijd nodig heeft, dat hij zich liever niet vastlegt of bang is voor intimiteit, tracht de afwijzer een in wezen onbewust negatief oordeel, geveld door de wil tot leven, te rationaliseren. Verstandelijk mogen ze onze eigenschappen dan op prijs hebben gesteld, hun wil tot leven dacht er anders over en maakte hun dat zonder plichtplegingen duidelijk - door hen te beroven van seksuele verlangens voor ons. Als ze zich door een minder intelligent persoon laten strikken, mogen we hen niet van oppervlakkigheid betichten. We moeten, zoals Schopenhauer uitlegt, in ons achterhoofd houden dat:

In het huwelijk gaat het niet om spirituele conversatie maar om het verwekken van kinderen.

4. We zouden respect moeten hebben voor het voortplantingsgebod van de natuur, want dat is een afwijzing nu eenmaal, net zoals we respect hebben voor een blikseminslag of een lavastroom - een vreselijke gebeurtenis maar machtiger dan wijzelf. We kunnen troost putten uit de gedachte dat een gebrek aan liefde:

tussen een man en een meisje het teken is dat wat ze zouden kunnen verwekken slechts een onevenwichtig, disharmonisch en ongelukkig wezen zou zijn.

We zouden gelukkig geweest kunnen zijn met onze geliefde, alleen was de natuur dat niet - nog een belangrijke reden om de liefde niet te willen sturen.

Uit "Troost van de filosofie" van Alain De Botton

Liefs