Het deed weer enorm veel pijn om wakker te worden... de ene dag duurt het soms wat langer dan de andere dag om ergens die houdvast te zoeken om de dag te beginnen en verder te zetten hoe je van plan was...
Pijn, verdriet, gemis, angst, ... allemaal gevoelens die ons tegenhouden de persoon te zijn die we willen zijn.
Ik probeer me elke ochtend om 1 ding te focussen waar ik gelukkig van word en houd me daar aan vast.
Ik heb mij voor maandagavond in een groepsles ingeschreven om te gaan paardrijden. Mijn eigen paard heeft een slechte gezondheid en ik kan daar niet meer veel op rijden. Ik krijg het niet over mijn hart om hem weg te doen, maar ik heb het rijden momenteel heel erg hard nodig. Lioska noemt het paardje waar ik op ga rijden maandag Kijk er al helemaal naar uit.

Iedereen zou één ding moeten hebben waarbij je totaal niet afhankelijk bent van andere mensen. Bij mij is dit het paardrijden. Mijn paardje en mijn pony.

Ik heb daardoor wel zeker elke dag een uurtje of 2 dat ik niet aan D (uit privé redenen, gebruik ik liever niet zijn volledige naam, maar enkel de eerste letter) denk.
Meer kan ik voorlopig niet verlangen. Ben er zeker van dat dit gevoel gaat beteren, zolang ik goed blijf aanvoelen wat ik graag doe en wat me gelukkig en ongelukkig maakt.

Vanbinnen voel ik mij heel verdrietig, huil elke dag, vind het enorm moeilijk. Maar heb ooit eens gelezen dat je niets meemaakt wat je niet aankan. Dus ik hoop dat dit in dit geval ook zo is.
De liefde van je leven tegenkomen en het moeten loslosten... zucht.

Maar gisteren zei een vriend van me iets waardoor ik weer ben gaan nadenken. Als hij me echt zo goed begrijpt en mij graag ziet, dan had hij voorzichtiger omgegaan met mijn gevoelens... en dat heeft hij niet gedaan. Hij heeft geen seconde aan mijn gevoelens gedacht, enkel aan zijn eigen gevoelens...

Kom ik weer bij de vraag... wat is in godsnaam verliefdheid? En waarom voelt dit aan alsof hij de enige persoon op de wereld is die mij dit gevoel kan geven, terwijl ik uit levenservaring weet dat dit absoluut niet zo het geval is. Waarom voelen wij die sterke gevoelens waardoor we soms onszelf vergeten en kwijtraken? Is dit enkel een chemisch proces? Waarom kan je niet kiezen op wie je verliefd wordt? Waarom wordt ik zo weinig verliefd. Ik kan snel genegenheid voor iemand voelen, maar verliefd? Nee dat is me nog maar een paar keer overkomen.

Ik heb wel één goede raad aan iedereen die op deze site zit... Probeer geen vervanging te zoeken voor de relatie die is weggevallen, daardoor ga je alleen nog maar eenzamer voelen. Laat je omringen door mensen die je graag hebt en waar je graag bij bent. Dit mogen oude of nieuwe vrenden zijn... maar geef jezelf tijd, rust, en wacht op terug een echte verliefdheid. Dat gevoel is alle ellende en verdriet en geduld waart. En als je in een relatie zit waarin je twijfelt of de gevoelens wel goed en genoeg zijn, wees dan maar zeker dat ze niet goed zit. Echte liefde voel je...

Sterkte iedereen.