Wat een verhaal Titanic. Knap van je dat je dat allemaal durft op te schrijven. Je hebt het niet makkelijk gehad.Heb zelf ook pas 2 dgn geleden dze site ontdekt en ik vind er nu al steun bij.Ik geloof zeker dat je heel veel liefde en begip hier zult krijgen.Denk deze keer maar aan jezelf!
Een lieve knuf

Beste Titanic,

Je naam zegt mij eigenlijk al genoeg meis...en het wordt hoog tijd voor jou dat jij dat schip verlaat. De eerste stappen heb je al gezet maar bent nog niet helemaal los van alles om te kunnen ervaren dat je 'vrij'bent. Er lopen nogal wat rode draden die je vasthouden in je leven, maar durft die of kan die op een of andere manier nog niet verbreken. Er is nog een hoop oud zeer en schuldgevoel wat je 'onnodig' met je mee-toorst...Maar je hebt de goede stap gezet om je te laten scheiden van die man, die in mijn ogen geen greintje respect voor je had.Laat je daarover door je kinderen geen schuldgevoel aanpraten..wat weten zij ervan wat jij hebt moeten doorstaan? Ontneem ze dat recht door dat te denken of het ze gewoonweg te zeggen en dat je daarin absoluut geen commentaar meer van of over wil horen.Zet ze anders maar voor de keuze dat ze bij hun pappie kunnen gaan wonen..
Wat nu voor jou belangrijk is, is om de tijd te nemen om jezelf vergeving te schenken...
Ja...vergeving...voor alles wat je hebt toegelaten, over je heen hebt laten gaan,en niets aan gedaan hebt,niet heb kunnen doen, had moeten laten....gewoonweg alles...Je bent nu op een punt beland DAT je de keuze hebt om dit achter je te laten zonder iemand schade mee te berokkenen. Je hebt het z?ɬ?lang volgehouden..altijd voor 'een ander' maar nooit voor jezelf. Nu is JOUW tijd aangebroken en moet dit ook met beide handen aanpakken. Of je dit doet met prof.hulp of hier of in je eentje...als je het maar doet!
Alle (valse) schuldgevoelens zal je moeten loslaten....als kind was het jouw schuld niet dat die viezerik zich aan jouw vergreep..je was een kind...als er een schuldig was, was hij het...Dat je broer zijn kindje niet meer leeft, heb je niet kunnen voorkomen, al zou je je rechterarm ervoor af laten hakken..dat was al beslist voordat het geboren was, en lag niet in jouw handen...Dat je vader was zoals hij was, is ook jouw schuld niet geweest of heb je een bijdrage in gehad..dat was nu eenmaal ZIJN levensloop waar jij op een harde manier in je leven geconfronteerd mee bent geweest, en op jouw manier zeker een grote steun voor bent geweest en in zorg zo goed als je kon in bij hebt gedragen...
Als jij van die twee mensen hun beroving van hun leven had kunnen voorkomen..had je het toch gedaan? Maar het was HUN wanhoopsdaad, waar jij geen enkele schuld aan had..dan alleen het verdriet te dragen wat ze daarmee achter lieten bij de achterblijvers....
Je man heeft ervoor gezorgd dat je je toevlucht nam op de Titanic, omdat hij te sterk voor je was om je tegen te verweren. Er zullen wel een hoop andere dingen hebben meegespeeld die jou voort hebben laten slepen zolang als je kon...waaronder je kinderen een goede reden was...Maar je hebt je grens bereikt en je hebt voor jezelf de keuze gemaakt dat je meer wilt halen uit het leven dan wat je tot nu toe heb gehad...
Gedane zaken nemen geen keer, Titanic...en er is niets wat je uit het verleden kan veranderen. Je kan er naar om blijven kijken en je afbeulen onder de vragen, waarom..
maar is het op die manier dat jij in het leven wil staan? Constant achterom kijken en jezelf straffen over al die feiten...Ze leggen daar..laat ze leggen voor wat ze zijn...
Sommigen had je in de hand en sommigen niet...we hebben allemaal dat we sommige dingen anders hadden gedaan of willen voorkomen, dat geeft ons de waarde van de dingen die we vaak 'for granted' nemen...Je kent als geen ander de waarde van bepaalde dingen en verlangd daar ook een passend leven voor, daar ben je nu mee bezig te creeren. De eerste formele stappen heb je daar al voor ondernomen, maar nu het hart nog...Dan zeg ik je, dat vergeving naar jezelf toe, hierin de eerste stap zal zijn.
Hoe vaak heb je niet gebeden om een teken, raad, advies, of richting die je op moest?
Nu , hier op ldvd krijg jij dit teken...van mij...Als je jezelf alles vergeeft waarvan je denkt vergeving nodig te hebben, kun je opstaan van die bodem en omhoog komen...
Ja..zo 'simpel' werkt het meis...Er wordt nu van je gevraagd om vooruit te kijken, een toekomst te plannen, de echte (hoe je heet) tot leven te wekken, haar onder die berg schuld te halen omdat het 'genoeg' is geweest...Als je dat niet zou doen zal elke poging die je onderneemt om je leven 'zjeu' te geven overschaduwd worden, terwijl dat niet nodig is. Genoeg is genoeg...Je bent ook maar een mens die fouten maakt,tot verkeerde keuzes komt, en daarvan moet leren...zoals iedereen. Denk je werkelijk dat jij met jouw 'daden' niet vergeven zal worden als je tijd daar is? Ik kan daarover nog heel veel schrijven, maar neem maar van mij aan dat als Hitler naar de hemel ging,dat jij, zo`n lieverd, daar niet zou komen? Omdat je je leven heb geleid zoals je het tot nu toe gewoon heb moeten lijden? Dat alles in je leven is gebeurt zoals het heeft moeten gebeuren? Daar hoef jij je niet schuldig onder te voelen...alles heeft zijn beloop gehad.
Nu is de tijd daar dat jij de andere kant van de medaille te zien krijgt...mits je ertoe bereid bent....en die ?ɬ®ne stap..vergeving...zal de eerste zijn van vele vreugdevolle die zullen volgen. Durf is hiernu gevraagd, moed, lef, zelfvertrouwen...Je zal je bron moeten aanboren waarvan je al heel lang weet dat die 'buiten gebruik' is...Die bron zal zijn kracht nooit verliezen, maar het is aan jou of je de deksel er vanaf wilt halen...
Ik kan je alleen maar dat ene zetje geven dat je nodig hebt..in de vaart zal jij er positiviteit aan toe moeten voegen...niemand anders. Wat jou rest is op JOUW manier je leven te vervolgen met de invulling die jij het geeft....Ik weet dat het misschien beangstigend kan zijn, maar na alles, zal dit een vreugdevolle reis zijn die aanvang kan nemen....Ik geloof dat...nu jij nog...Geef jezelf waar je recht op heb, neem het, ervaar het...LEEF...en kijk nooit meer om, alleen vooruit...

Meer kan ik niet zeggen lieve Titanic....Ik sla bij deze de arm om je heen en bied je mijn schouder aan, om je te steunen in je volgende stap...neem hem...

Een warme groet, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

Ik moet deze reaktie eventjes verwerken. Wat een begrip. Dit voelt zo warm. Dank je.