Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Hallo allemaal,
Vandaag ben ik voor het eerst op deze site. Ik heb gelezen hoeveel verdriet jullie hebben. Zelf zit ik ook in een hele moeilijke situatie. Mijn man heeft enkele weken geleden de scheiding aangevraagd. Vandaag heb ik een brief van zijn advocaat ontvangen. Ik kan het niet openen het doet me zoveel pijn ik sta er helemaal niet achter hou te veel van hem denk ik. We wonen nog samen in onze koopwoning. Ik ben op zoek naar een woning maar wil dit helemaal niet. Ik hoop dat wij samen door dit verdriet heen kunnen gaan en elkaar helpen en
troosten. groetjes
Het werkt..
Het helpt echt om je verhaal hier kwijt te kunnen, ik kan er nu al over meepraten (en dat terwijl het voor mij ook nog allemaal vers is). Iedereen snapt in wat voor vervelende situatie je zit en het is erg fijn om te merken dat je er niet alleen voor staat. Veel sterkte in deze lastige tijd, liefs Michel
ja, dat klopt ik heb er al
ja, dat klopt ik heb er al veel met mijn vrienden over gesproken maar begin nu al te denken "zouden ze er niet genoeg van hebben" maar ik denk dat het hier anders is omdat jullie er juist wel over willen spreken. Het moeilijkste vind ik dat we nog steeds in het zelfde huis wonen. Ik dacht altijd eerst uit elkaar en dan de scheiding aanvragen. Maar bij ons is het net andersom de scheiding is al aangevraagd maar hebben nog geen andere woonruimte hoe moet dit nu verder elke dag komt hij uit zijn werk thuis en eet samen met de kinderen aan tafel. Maar in de avond is hij weg en komt tegen 11 uur weer thuis en stap dan bij mij in bed en gaat slapen. Dit is toch niet vol te houden vooral omdat ik nog zo veel van hem hou.
Ik kan me goed voorstellen
Ik kan me goed voorstellen dat je nu echt de behoefte hebt aan je eigen plekje, of in ieder geval, een plek waar je niet vaak met elkaar wordt geconfronteerd. Is er geen mogelijkheid dat hij (of jij) even ergens anders kan wonen zodat je zelf meer ademruimte krijgt?
Ik ben al een weekje naar
Ik ben al een weekje naar een vriendin geweest en daar op de bank geslapen. Maar krijg later het verwijt van mijn man dat ik mijn kinderen in de steek heb gelaten. Ik heb dit in overleg met de kinderen gedaan ze zijn 14,15,16 jaar.
Mijn man heeft niemand om naar toe te gaan (dat zeg hij teminste). Ik wil niet horen dat ik mijn kinderen in de steek heb gelaten en ben weer terug naar huis gegaan.
Maar als je kinderen zeggen
Maar als je kinderen zeggen dat ze dit goed vinden (en die zijn al op een leeftijd dat ze dit prima zelf kunnen aangeven) dan is het toch ok? Luister vooral naar jezelf, als jij het gevoel hebt dat je weg moet dan moet je dat ook doen. Ik weet niet of ik het goed lees, maar je man is de enige die niet achter die keuze staat, en juist nu moet je voor jezelf kiezen.