soms ben je boodschappen aan het doen en dan ineens lijkt het alsof er iemand tegen je aanloopt, keihard tegen je rug duwt, maar dat komt van binnenuit!
het is de pijn weer, het verdriet
happen naar lucht en jahoor de jank tranen stormen naar buiten en een soort hiep>geluid komt uit mijn
keel, en dat gebeurt zomaar, ik zie de man nergens, weet dat hij ook niet in de buurt is, maar de pijn is
vreselijk, diep zuchten achter de zonnebril is alles wat ik kan ik wil niet janken
echt niet
ik wil flink zijn en niet meer van hem houden
hij denkt ook niet aan mij
zit allang bij een andere vrouw
niet alleen 'zitten' zelfs!
ow bah
ik haat mezelf
wat een pijn
hoevaak nog
p[ease laat het overgaan? stop!
zow zwak
trut ben ik

Hallo Nenske,
Las net je verhaal en dat deed me wat, ik herkende zoveel, mijn relatie heeft 6 jaar geduurd, 6 jaar waaarin hij alles bepaalde en ik zijn grillige gedrag, driftbuien enz. voor lief nam, want hij had toch ook een andere kant, zag er goed uit, zo'n mooie, gespierde echte vent, maar...... als je de ander zomaar met een rotsmoesje de lan uitstuurt en nooit reageert op sms-jes, briefjes enz. alles gewoon doodwijgt, ben je dan een echte vent? Ook ik gaf me helemaal voor 100 procent aan hem, gaf me helemaal over en ben uiteindelijk als een stuk vuil gedumpt, nu een halfjaar geleden en soms gaat het beter, maar denk nog elke dag aan hem, hij niet aan mij, hij zal allang een ander hebben, misschien wel 2 of 3.
Maar weet je, ook jij komt er wel, echt.
De pijn zal misschien wel nooit helemaal over gaan, maar wordt dragelijk, zoek afleiding, ga lezen, en als je voelt dat je moet huilen, doe dat dan ook, het lucht op en praat erover of schrijf het van je af, zoals hier op deze site.
Sterkte, Paula