Hoi Forza, denk dat t met de leeftijd en ervaringen uit eerdere relatie te maken heeft...
Ik heb een zoon van 16 en we trainen samen...toen ik hem een keer zei dat ik geen zin had om te trainen vroeg hij me waarom....ik zei hem dat ik me ellendig voelde omdat ik net m'n relatie weer verbroken had en ik herinner me zijn antwoord als de dag van gisteren: maar dat is toch uit, dan ga je gewoon weer verder toch.
Puberlogica, was t maar zo makkelijk...ik denk dat er zat mannen (en vrouwen) zijn die inderdaad zo kunnen denken maar ik denk dat de meeste van ons t niet kunnen.
T ergste is nog dat ik degene ben die breekt omdat ik me niet lekker voel in de relatie en me dan zo ellendig voelen...ben een veels te veel gevoelsmannetje...zit me alleen maar druk te maken om de vrouw die ik heb gekwetst en misschien is t wel daarom dat ik vaak bij mezelf zeg: komop, probeer t nou, ze is zo lief en stapel op je...maar tegen je gevoelens kan je niet vechten (soms zou ik willen dat ik een resetknopje had op m'n achterhoofd)....
Ben er gewoon nog niet klaar voor, geef mezelf geen tijd....heb nog steeds moeite met 't gat' dat mn ex heeft achtergelaten..de vrouwen die ik nu ontmoet zie ik alleen als opvulling van m'n gemis terwijl ik eerst 't gat' moet zien te dichten zodat een vrouw de kans heeft een aanvulling te kunnen zijn op m'n leventje en niet de opvulling van m'n gemis. Denk dat ik daar eerst aan moet werken...zucht...ooit komt t wel goed, met ieder van ons...