... dat is wat ik voel. Kan hem niet haten, hoe erg hij mij ook behandeld heeft en hoe bot hij nu ook kan doen, daarvoor hou ik nog teveel van hem. Kan soms wel boos worden, maar zelfs dat is maar af en toe, het verdriet overheerst veruit het meest.

En als ik hem dan eens zie, zie ik soms ook zijn pijn of hoor dat in een bepaalde opmerking, en dan kan ik niet eens meer boos zijn, voel dan ook om hem zoveel verdriet. Krijg wel eens de opmerking: waarom ben je niet ontzettend kwaad op hem, tja, misschien komt dat nog maar nu in elk geval niet ...

Geen boosheid meer bij mij. Die was er wel even, ik ben ook niet behandeld zoals ik zelf met anderen om zou gaan. En ik keur dat nog steeds niet goed. Maar ik heb hem wel vergeven. Voel nog wel verdriet om hoe alles gelopen is met hem, maar niks wat ook maar in de buurt komt van haat: mijn liefde voor hem is er nog steeds en geeft me vaak nog een warm gevoel. Ook al weet ik dat hij weg is en waarschijnlijk niet meer terug komt. No hard feelings...

Ik weet niet wat ik moet voelen... het ging al een tijdje niet zo lekker tussen ons, maar dit weekend had ik het gevoel dat het wel goed zou komen. En juist dat weekend ben ik erachter gekomen dat hij bij een ander meisje heeft geslapen (terwijl hij die avond nog tegen me zei dat ie zoveel van me hield)Ik haat hem voor wat hij gedaan heeft maar tegelijkertijd mis ik hem zo verschrikkelijk! Hij heeft niks met dat meisje zegt ie, en natuurlijk was er ook niks gebeurt die nacht (dat geloof ik natuurlijk niet)maar toch wil hij graag vrijgezel zijn. Ik zou het zo goedmaken, hoe dom dat ook klinkt.Maar het zou toch nooit meer zo worden als vroeger, het vertrouwen is weg.