naar

afbeelding van Gast

Vandaag was een rot dag, een dag waarop ik weer zo enorme boosheid heb tegen hem, omdat een van mn kids een beetje vast dreigt te lopen, door alle toestanden van het afgelopen jaar. Ze is al een paar weken dwars, ik geprobeerd er uit te krijgen wat er scheelt en vandaag kwam het hoge woord eruit, Ik mis mn vader, waarom heeft hij dit nu gedaan, hij praat er nooit over en doet alleen maar leuk en gezellig als ik er ben. Hij zit daar maar leuk en laat ons gewoon in de steek, hij hoort gewoon bij ons te zijn enz enz,
Ik kan er geen antwoord op geven, dat mag ie zelf doen, maar dat is wel weer een moment voor mij dat ik m mis en wil dat ie weer terug komt. Het is allemaal weer zo dubbel, wil hem niet terug, want ik vind het eigenlijk goed zo zonder hem, maar toch mis ik hem dan weer. Soms..............................

afbeelding van Quasimodo

Quasimodo@Lieve47

Lieve Lieve47,

Naar aanleiding van je blog bleef er 1 vraag in mijn hoofd hangen.Met name deze zin: …… hij praat er nooit over en doet alleen maar leuk en gezellig als ik er ben. Het is een bekend feit dat bij vrijwel alle scheidingen de kinderen de dupe zijn, wat tot uiting komt in het gezegde: “Het kind van de rekening zijn”. In hun poging de kinderen te sparen en misschien omdat ze zichzelf geen houding weten te geven zijn veel “uitwonende” ouders geneigd om moeilijke gesprekken uit de weg te gaan. Ik denk hierbij aan een ander gezegde: “Als een kat om de hete brei heen draaien”.

Ik kan papa wel een beetje volgen hoor, hij ziet ze waarschijnlijk niet zo vaak en zou kunnen denken de beperkte tijd van het samenzijn zoveel mogelijk in te vullen met “leuke dingen”. Zo te lezen bestaat er echter ook een behoefte om soms ernstige gesprekken te kunnen voeren.

Jij onderkent het probleem, kun je het niet op een of manier terugkoppelen naar papa? Jullie zullen toch wel enige vorm van communicatie hebben, juist voor de kinderen?

Lieve groet van Quasimodo.

afbeelding van sunny1

Ben het idd met Quasimodo

Ben het idd met Quasimodo eens. Het gaat helaas bijna altijd zo.. de kin deren zijn de dupe. Ook ik begrijp hem wel, wseet zich geen houding te geven, dat de kinderen dit een keer gingen zeggen zat eraan te komen toch? Gewoon even terug koppelen, positeif! Hij doet leuke dingen met ze toch? Neemt zijn verantwoordelijlheid? Nou dat is al heel wat... Hij kan alleen moeilijk met zijn gevoel uit de voeten... terug koppelen zou ik zeggen, nisk aan de hand!

afbeelding van Lieve47

gedaan

Het is gewoon ff een frustratie van mij, omdat het dan thuis bij mij escaleert en daar heb je niet altijd zin in.
Ik heb het teruggekoppeld naar hem, is in gesprek gegaan met mn dochter, maar ook dan draait hij om alles heen en is hij niet eerlijk, want ja ze zijn natuurlijk niet gek en weten natuurlijk best wat er zich heeft af gespeeld. met als gevolg weer een escalatie bij mij thuis
Ik heb hem toen maar weer gebeld om hem dat mede te delen.
Wat zijn leuke dingen?? Ik bedoel daar niet mee dat ze van alles ondernemen, ze eten 1 x per week bij hem volgens mijn zoon is het enigste wat hij dan doet flauwekullen en dat moet ook kunnen,maar als ze dan met zn 3en aan tafel zitten kan hij ook eens een serieus gesprek aan gaan. Ik heb hem dat ook gezegd.
Hopen dat het kwartje valt.