Hoogartig als ik was, en mezelf daarop betrapte een tweede keer, zo ook viel dit ik dit keer in de val. Ik die dacht zoveel geleerd te hebben van een relatie van 15 jaar, en wist hoe het beter moest, althans dat dacht ik....

Jij had veel nodig, en ik kon het je geven, sterker nog ik WILDE het je geven. Veel mooier als dat, was jij. Prachtig vondt ik je, en daarmee had je ook het vermogen me te kwetsten, ik weet dat je het niet met opzet hebt gedaan, al had ik het liever niet opnieuw meegemaakt. Door jou mocht ik opnieuw door de pijn die me was aangedaan, want ook jij ging vreemd, toen de reden van het einde van mijn huwelijk met de vader van mijn kinderen, nu vergaf ik het je, het is daarna nooit meer geworden als daarvoor.

Er was veel bagage, zowel bij jou, als bij mij. Het ene kind heel blij, het andere niet. Ik was vooral blij in mijn emotie, omdat je zo anders was als....
Nu na vier jaar en een beetje, een afscheid voor altiijd, jij als pleister op mijn wonden waant nu in mijn verleden tijd.

Alles wat ik zocht en nodig had, ben je altijd geweest, ik was bang om weer verlaten te worden. Je gaf niet zomaar op, en verklaarde me keer op keer de liefde, ik ben er slordig mee om gegaan. Ik mis je lieve woorden, je koestering en liefde, je onvoorwaardelijke liefhebben, ik kan er veel van leren. Ik stond en sta aan het begin en heb veel in je gezien, je hebt me veel geleerd. De grootste les daarin is dat je me hebt laten zien hoe belangrijk het is om van mezelf te houden, mijn eigen plan te trekken en mezelf te zijn, ik kon het iets minder goed als jij. Vergeef me mijn stemming, als ik boos was omdat je teveel je eigen plan trok., en mij en de kinderen links liet liggen. Vanuit mijn wanhoop over dit alles, heb ik ook mijn misstappen gemaakt, vergeef me mijn dwaling hierin.

Dankjewel dat je in mijn leven was, het was een voorrecht je in mijn leven te hebben voor vier jaar en een beetje. Je hebt veel voor me betekend.
Het is een turbulente tijd geweest, ik heb er lang over gedaan om ermee te stoppen, gelukkig is nu kogel door de kerk. Ik wordt nog overmand door verdriet, mijn maatje is niet meer. Toch voel ik ook al een tikkie opluchting, en weet ik dat het een goede keuze is geweest.
Nu is het tijd voor mij.